Ενώ η κυβέρνηση επιμένει στην προπαγάνδα περί «εισαγόμενης ακρίβειας», τη διαψεύδει πλέον και η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδος. Η οποία σε μια από τις τελευταίες της εκθέσεις επιβεβαιώνει αυτό που φωνάζουμε τόσον καιρό, ότι βασική παράμετρος της ακρίβειας είναι η εγχώρια κερδοσκοπία. 
Ο Μητσοτάκης δεν ψωνίζει στα σούπερ μάρκετ. Γιατί
θα ήξερε ότι 6,28 κάνει το μισό κιλό φέτα
Πράγματι, το 2021-2022 τα περιθώρια κέρδους στη χώρα μας εκτοξεύθηκαν. Το 2022 το περιθώριο κέρδους στη βιομηχανία (πλην κατασκευών) έφτασε το 19,5% και στους κλάδους εμπορίου-ξενοδοχείων-εστίασης-logisticsστο 17% – νούμερα πολύ υψηλά για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Το 2023 το περιθώριο κέρδους στη βιομηχανία άρχισε να πέφτει, στους άλλους τομείς όμως διατηρήθηκε σχεδόν αλώβητο. Με δυο λόγια, οι επιχειρήσεις όχι μόνο μετακύλησαν στους καταναλωτές το σύνολο της ανατίμησης των (εισαγόμενων) καυσίμων και πρώτων υλών, αλλά ανέβασαν περαιτέρω τις τιμές για λόγους καθαρά κερδοσκοπίας.
Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν κάνει τίποτα να περιορίσει αυτό το φαινόμενο, αλλά ίσα ίσα επιχαίρει, γιατί στην οικονομική της φιλοσοφία η «ανάπτυξη» είναι συνυφασμένη με τα υψηλότερα δυνατά κέρδη για τις επιχειρήσεις – πόσω μάλλον όταν πρόκειται και για επιχειρηματικές ομάδες που τη στηρίζουν σθεναρά.
Όσο για την περίφημη επιστολή του πρωθυπουργού προς την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, με την οποία διαμαρτύρεται επειδή οι πολυεθνικές πωλούν με μεγάλη απόκλιση τιμής από χώρα σε χώρα της Ε.Ε., αυτή εντάσσεται σε προεκλογικές σκοπιμότητες. Ο Μητσοτάκης, ως φανατικός υπέρμαχος της «ελεύθερης» αγοράς, ξέρει πολύ καλά ότι οι πολυεθνικές τιμολογούν φθηνότερα στις μεγάλες αγορές (π.χ. Γερμανία), γιατί απώλεια μεριδίου πωλήσεων εκεί θα τους κόστιζε πολλά δις, και αντισταθμίζουν με υψηλότερες τιμές σε μικρές αγορές που δεν τους ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός – εκτός αν ο Μητσοτάκης έγινε ξαφνικά οπαδός της σχεδιασμένης οικονομίας! Εξάλλου, και ο ίδιος στην επιστολή του δεν ζητά κάποιου είδους πανευρωπαϊκή τιμή, αλλά την εφαρμογή ορισμένων «εργαλείων» για τη «βελτίωση του ανταγωνισμού».
Η πάλη κατά της ακρίβειας είναι υπόθεση αποκλειστικά του εργαζόμενου ελληνικού λαού – και όχι της κυβέρνησης που υπηρετεί τα συμφέροντα αυτών που προκαλούν την ακρίβεια. Ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση και κινητοποίηση του λαού με απαίτηση για: διατίμηση στα βασικά αγαθά, μείωση έμμεσων και ειδικών φόρων, αποφασιστική στήριξη της εγχώριας αγροτικής παραγωγής και ίδρυση εργοστασίων σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης με δημόσια επένδυση.
Πάρις Δάγλας
