Ο αφανής φόρος αίματος των εργαζόμενων

 

Οι δουλειές γραφείου είναι εξίσου επικίνδυνες για την 
υγεία με τη σωματική εργασία. Ο κύριος επιβαρυντικός
παράγοντας είναι η εργοδοτική πίεση και αυθαιρεσία.

Τα εργατικά ατυχήματα είναι ο φόρος αίματος που πληρώνει η εργατική τάξη στην αρένα της καπιταλιστικής εργασίας. Όμως υπάρχει και μια άλλη, αφανής αιμορραγία, ακόμα πιο βαριά μάλιστα, όπως δείχνουν τα σχετικά στοιχεία. Και αυτή είναι οι λεγόμενες επαγγελματικές ασθένειες. Που προκαλούνται στον ανθρώπινο οργανισμό από τις ακατάλληλες συνθήκες στους εργασιακούς χώρους, από την πίεση και το άγχος της δουλειάς, την εντατικοποίηση που επιβάλλει η εργοδοσία για το κέρδος καθώς και από τη γενικότερη εργασιακή ανασφάλεια.

Σύμφωνα με στοιχεία, οι θάνατοι εργαζομένων λόγω των επαγγελματικών ασθενειών είναι επτά φορές περισσότεροι από αυτούς που οφείλονται στα εργατικά ατυχήματα. Μια μελέτη για την Ευρώπη έδειξε 200.000 απώλειες εργαζομένων κάθε χρόνο από επαγγελματικές ασθένειες, εκ των οποίων στην Ελλάδα αντιστοιχούν περίπου 3.000. Οι πιο συχνές μορφές επαγγελματικών ασθενειών είναι ο καρκίνος (το 50% των περιπτώσεων), οι πνευμονοπάθειες, τα καρδιαγγειακά νοσήματα κ.ά. Το εύρος των επαγγελματικών ασθενειών είναι τεράστιο, γιατί αυτές αφορούν κάθε χώρο εργασίας, γραφεία, νοσοκομεία, σχολεία, επιχειρήσεις κ.λπ., και όχι μόνο τη χειρωνακτική εργασία με μηχανήματα.

Η ρίζα του φαινομένου βρίσκεται στην ίδια τη φύση της εκμεταλλευτικής καπιταλιστικής κοινωνίας και ουσιαστική αντιμετώπιση είναι μόνο η ανατροπή αυτού του συστήματος. Οι εργαζόμενοι όμως μπορούν και πρέπει να παλέψουν για να υπάρχει και στα υπάρχοντα δεδομένα μια σχετική προστασία από τη φθορά που οδηγεί ακόμα και στον πρόωρο θάνατο. Η πάλη ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία, ενάντια στην ανεργία και την εργασιακή ανασφάλεια, η ανάπτυξη δεσμών αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς ανάμεσα στους εργαζόμενους-εκμεταλλευόμενους του κεφαλαίου είναι η κύρια μέθοδος αντιμετώπισης αυτής της φθοράς. Από εκεί και πέρα χρειάζεται η πάλη για άμεση επιβολή μέτρων προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζόμενων. Με τεχνικούς ασφαλείας και γιατρούς εργασίας σε κάθε χώρο δουλειάς, με ανάπτυξη των δημόσιων δομών υγείας, με διαρκή εργατικό έλεγχο στην εργοδοτική ή διοικητική αυθαιρεσία, που είναι αυτή που προκαλεί και την περισσότερη πίεση στους εργαζόμενους.

Η πάλη για την υγεία και κατ’ επέκταση για τη ζωή είναι σύμφυτη με την πάλη ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Είναι αγώνας ύπαρξης για τους εργαζόμενους σε καθημερινή βάση αλλά και συνδεδεμένος άρρηκτα με τη στρατηγική προοπτική του εργατικού κινήματος: την ανατροπή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού αστικού συστήματος.

 

Σ. Κρόκος