Στην
περιοχή της Μεσσηνίας, αλλά και σε ολόκληρη σχεδόν την Πελοπόννησο, υπάρχει
έντονο πρόβλημα με τις χωματερές των σκουπιδιών. Η περιοχή δεν είναι
πυκνοκατοικημένη γενικά και δεν θα έπρεπε να υπάρχει τέτοιο πρόβλημα. Η έλλειψη
οποιασδήποτε πρόβλεψης και σχεδίου, όμως, έχει δημιουργήσει
απελπιστικές καταστάσεις. Πριν μερικά χρόνια,
Πύργος και Τρίπολη είχαν γίνει
πόλεις αβίωτες απ’ τα σκουπίδια. Η χωματερή στην Καλαμάτα είναι ακατάλληλη και
τα σκουπίδια μεταφέρονται στην Αρκαδία. Τα έξοδα φυσικά επιβαρύνουν τους
δημότες.
Η περιφέρεια
(Π. Τατούλης), πιστή στις αστικές παραδόσεις, προωθεί λύση πολύ επικίνδυνη (εργοστάσιο
καύσης) για χάρη των εργολαβικών συμφερόντων που υπηρετεί (ΑΚΤΩΡ, ΤΕΡΝΑ κ.λπ.).
Οι κάτοικοι της Αρκαδίας με το δίκιο τους αντιδρούν.
Το
πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο με κεντρικό σχεδιασμό και στην εξής κατεύθυνση:
διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση και κομποστοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των
σκουπιδιών, δημόσιες δομές με σωστές εργασιακές συνθήκες, για να υπάρξουν
δουλειές για το ντόπιο άνεργο δυναμικό. Αυτά βέβαια απαιτούν πάνω απ’ όλα λαϊκή
πίεση.
