Καμιά ανοχή στις απολύσεις εγκύων γυναικών! Η υπεράσπισή τους είναι
μάχη ενάντια στη βαρβαρότητα!
 |
Στιγμιότυπο από κινητοποίηση στην Κρήτη
ενάντια στην απόλυση εγκύου.
Η προστασία της μητρότητας είναι ιερό ανθρώπινο,
κοινωνικό και
εργασιακό δικαίωμα και πρέπει να αποτρέψουμε την
υπονόμευσή του πάση θυσία! |
Με τους αγώνες και τις θυσίες των γυναικών των προηγούμενων γενεών καθιερώθηκε να υπάρχει μια στοιχειώδης προστασία της γυναίκας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας. Απαγορεύεται λοιπόν η απόλυση εγκύου (αν και, με αφορμή την κρίση, πολλοί εργοδότες εκβιάζουν για παραίτηση, ή τρομοκρατούν τις εργαζόμενες να μην επιχειρήσουν να κάνουν παιδί). Υπάρχει επίσης το επίδομα τοκετού και η άδεια τοκετού και λοχείας.
Όλα αυτά που με αίμα έχουν
κατακτηθεί, και δεν έχουν χαριστεί στις γυναίκες, φαίνεται ότι δεν αρέσουν στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών. Με
πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο δικαίωσε ισπανική τράπεζα
που απέλυσε έγκυο υπάλληλό της, άνοιξε ο
δρόμος στους εργοδότες να καταπατούν ανάλογα με το κέφι τους το κεκτημένο αυτό εργασιακό
δικαίωμα.
Η απόφαση αυτή ακυρώνει την οδηγία 92-85 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που
απαγορεύει την απόλυση κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης και της λοχείας.
Υποτίθεται, βέβαια, ότι υποχρεώνει τον εργοδότη να ανακοινώσει τους λόγους της
απόλυσης, οι οποίοι θα πρέπει να είναι άσχετοι με την εγκυμοσύνη. Λες και πρόκειται ποτέ να παραδεχτεί
επισήμως ο εργοδότης κάτι τέτοιο.
Μπορεί το θράσος και η αναλγησία
να περισσεύει στην Ευρώπη, αλλά και οι δικοί μας δεν πάνε πίσω. Δεν πρόλαβε να
στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της απόφασης και ελληνικό δικαστήριο,
εφαρμόζοντάς τη, δικαίωσε εργοδότη
ιδιοκτήτη γηροκομείου στα Χανιά που απέλυσε έγκυο νοσηλεύτρια, υποχρεώνοντάς
τη μάλιστα να πληρώσει και τα δικαστικά έξοδα. Επίσης, τηλεφωνική εταιρεία απέλυσε έγκυο στον έβδομο μήνα της εγκυμοσύνης της,
ενώ στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την απόλυση έγιναν και συλλήψεις.
Αυτοί που υπογράψανε αυτή την
κατάπτυστη απόφαση, αλλά και οι εργοδότες που νομίζουν ότι τους λύθηκαν τα
χέρια και έτρεξαν να την εκμεταλλευτούν προκειμένου να ταΐσουν την απληστία,
τον εγωκεντρισμό και τη ματαιοδοξία τους, φαίνεται ότι ξεχνούν ότι και αυτοί
ήρθαν στη ζωή από γυναίκες, που προφανώς χρειάστηκαν βοήθεια και υποστήριξη. (Ευτυχώς,
η επιστήμη δεν έχει προχωρήσει τόσο ώστε να παρακάμψει τον φυσικό τρόπο ερχομού
ενός ανθρώπου στη ζωή).
Γιατί όμως τέτοιο μένος εναντίον
των γυναικών; Μήπως τα παιδιά που γεννούν δεν θα ανήκουν στη κοινωνία; Η
κοινωνία λοιπόν δεν πρέπει να φροντίσει έστω και στοιχειωδώς για αυτά και τις
μητέρες τους;
Κάθε γυναίκα που πρόκειται να
φέρει στον κόσμο ένα παιδί, όσο κι αν έχει προχωρήσει η επιστήμη, ποτέ δεν
είναι σίγουρη για το αν θα βγει ζωντανή από τη διαδικασία του τοκετού. Γι’ αυτό
και η φύση έχει προβλέψει να βρίσκεται τότε στο απόγειο της ψυχικής και φυσικής
δύναμής της. Αν μπορεί να αντιμετωπίσει ακόμα και το ενδεχόμενο του θανάτου,
μπορεί να αντιμετωπίσει και την αδικία, την τρομοκρατία του εργοδότη, των
νόμων, του κράτους. Ένα κοινωνικό
σύστημα που βρίσκεται σε κρίση σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, κοινωνικό, ηθικό,
θέλει δυνατές γυναίκες; Όχι βέβαια! Γι’ αυτό και τις πολεμάει.
Οι γυναίκες σε πολλές ιστορικές
φάσεις της ανθρωπότητας δέχτηκαν τέτοιες επιθέσεις και πάντα άντεχαν και πάντα
γίνονταν πιο δυνατές. Αυτή τη δύναμή τους πρέπει να τη χρησιμοποιήσουν όχι για
να γίνουν το γρανάζι μιας μηχανής, όχι για να θυσιάζονται σε πολέμους, όχι για
να αδικούνται, για να στερούνται και να υποφέρουν. Αλλά για να συμβάλουν ως κρίσιμο κομμάτι του συνειδητού εργατικού
κινήματος στην αλλαγή αυτού του κόσμου. Να υπερασπιστούμε με κάθε μέσο την
προστασία της μητρότητας, η οποία πρέπει να ενισχυθεί και με νέα, σύγχρονα
δικαιώματα, αλλά και να επεκταθεί και στην πατρότητα!
Μαρία Καράβολα
