Τραμπ, δασμοί και εμπορικοί πόλεμοι

Η πολιτική Τραμπ δεν είναι συγκυριακή. Η Αμερική δεν πρόκειται 

να ανεχθεί να απειληθεί η παγκόσμια ηγεμονία της από την Κίνα.  

Η εικόνα που προβάλλουν τα ευρωπαϊκά αστικά «φιλελεύθερα» επιτελεία για τον Τραμπ είναι αυτή ενός αλλοπρόσαλλου λαϊκιστή, που θα αποτύχει σίγουρα στα σχέδιά του. Πρόσφατα όμως η αμερικανική «δεξαμενή σκέψης» Heritage Foundation υπολόγισε ότι ο Τραμπ, με 14 μήνες διακυβέρνησης, έχει υλοποιήσει πάνω από το 60% της προεκλογικής του ατζέντας!

Συνεχίζοντας λοιπόν πιστά αυτή την πολιτική, ο Τραμπ ανακοίνωσε το Μάρτιο την επιβολή δασμών στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου, προκαλώντας πανικό στους οικονομικούς ανταγωνιστές των ΗΠΑ.

Κύριος στόχος βέβαια είναι η Κίνα, η οποία εξάγει το 20% του χάλυβά της στις ΗΠΑ και της οποίας η βιομηχανία χάλυβα υποστηρίζεται από το κράτος και από ένα φτηνό εργατικό δυναμικό, καθιστώντας τον αμερικανικό χάλυβα ακριβότερο. Επίσης, ανακοινώθηκε από το αμερικανικό υπουργείο Εμπορίου επταετής αποκλεισμός εξαγωγών αμερικανικού εξοπλισμού και λογισμικού στον κινεζικό τεχνολογικό κολοσσό ΖΤΕ, με αφορμή την πώληση προϊόντων της εταιρείας σε Ιράν και Βόρεια Κορέα – και πραγματική αιτία φυσικά την κλιμακούμενη εμπορική διαμάχη των δύο χωρών. Ακόμη, οι ιαπωνικές αυτοκινητοβιομηχανίες Toyota και Mazda ανακοίνωσαν ότι προχωρούν σε επένδυση 1,6 δις δολαρίων για την κατασκευή από κοινού ενός νέου εργοστασίου στην Αλαμπάμα, δημιουργώντας 4.000 νέες θέσεις εργασίας, μετά τις απειλές του Τραμπ ότι θα επιβάλει δασμούς σε αυτοκίνητα που εισάγονται και δεν κατασκευάζονται στις ΗΠΑ. Ούτε τυχαία είναι επίσης η επίθεσή του στην αμερικανική εταιρεία ηλεκτρονικού εμπορίου Amazon, την οποία κατηγόρησε ότι πληρώνει χαμηλούς φόρους, ότι αντιμετωπίζει το ταχυδρομικό σύστημα ως «ντελιβερά» της και ότι προκαλεί το κλείσιμο χιλιάδων εμπορικών καταστημάτων – ο Τραμπ υπερασπίστηκε ανοιχτά τους «μικρεμπόρους» και τους εργαζόμενους των ταχυδρομείων!

Με την ενδυνάμωση της εγχώριας παραγωγής, ο Τραμπ επιδιώκει να πάψει η χώρα του να είναι ευάλωτη στις εισαγωγές από ανταγωνιστές, κυρίως όμως επιδιώκει να αποδυναμώσει αυτούς τους ανταγωνιστές στο παιχνίδι της παγκόσμιας κυριαρχίας. Αυτή η πολιτική, που μόνο συγκυριακή δεν είναι, εκφράζει το κομμάτι εκείνο του αμερικάνικου καπιταλισμού (βιομήχανοι, κατασκευαστές, έμποροι) που δεν είχε συμφέρον από το παραπέρα «άνοιγμα των αγορών». Επομένως, η πολιτική αυτή θα συνεχιστεί και θα προκαλέσει σίγουρα οικονομική ζημία όχι μόνο στην Κίνα αλλά και στην υπό γερμανική ηγεμονία Ε.Ε. – και αυτός εξάλλου είναι ο στόχος του Τραμπ.

Γιάννης Τριανταφύλλου