Εργοδοτική τρομοκρατία, φίμωση, απειλές, διώξεις ακόμα και απολύσεις συνδικαλιστών συμβαίνουν αυτή την περίοδο σε πολλούς εργασιακούς χώρους. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
· Ο διοικητής του Νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» αρνήθηκε να ανανεώσει τη σύμβαση του ορθοπαιδικού και συνδικαλιστή Νικόλα Σκούφογλου, με αποτέλεσμα την απόλυσή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόκειται για τη μοναδική σύμβαση που δεν ανανεώθηκε, την ίδια στιγμή που υπάρχουν δυσαναπλήρωτα κενά στο νοσοκομείο και υπήρχαν θετικές εισηγήσεις για την ανανέωση της σύμβασής του από διευθυντές τμημάτων του νοσοκομείου.
Πρόκειται για μια εκδικητική απόλυση που έρχεται ως συνέχεια της περσινής επιβολής προστίμου στον αγωνιστή γιατρό, ο οποίος τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για την αυταρχική συμπεριφορά του διοικητή και τις δραματικές ελλείψεις στο νοσοκομείο. Στην ίδια κατεύθυνση, ο εν λόγω διοικητής μετακινεί υποχρεωτικά σε άλλο πόστο εργαζόμενη, συνδικαλίστρια του σωματείου του νοσοκομείου και της ΠΟΕΔΗΝ, ώστε να μη συναναστρέφεται με τους εκατοντάδες συναδέλφους της από εκεί που υπηρετεί σήμερα.· Στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, η Εράσμειος Γερμανική Σχολή απέλυσε, έπειτα από 25 χρόνια υπηρεσίας στο σχολείο, τον εκπαιδευτικό και συνδικαλιστή Βασίλη Λιόση. Η συγκεκριμένη απόλυση βασίστηκε σε νόμο της Κεραμέως που έχει καταργήσει κάθε έννοια προστασίας των εκπαιδευτικών στην ιδιωτική εκπαίδευση. Ο αγωνιστής Βασίλης Λιόσης έχει διατελέσει μέλος των ΔΣ της Ομοσπονδίας και του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ και ΣΙΕΛ), και απολύθηκε ξεκάθαρα για συνδικαλιστικούς και πολιτικούς λόγους.
· Η διοίκηση της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ) κατέθεσε μήνυση και αγωγή κατά των μελών του διοικητικού συμβούλιου του σωματείου των εργαζομένων και ζητά αποζημίωση άνω του μισού εκατομμυρίου ευρώ, επειδή αποκάλυψαν τις πρακτικές της για είσοδο ιδιωτών στην επιχείρηση και απαξίωσης των εργαζομένων. Πρόκειται για μια πρωτοφανή κίνηση φίμωσης, οικονομικής εξόντωσης των μελών του ΔΣ και τρομοκράτησης των εργαζομένων.
Τα γεγονότα αυτά είναι αποτέλεσμα της αντεργατικής και αντιδημοκρατικής πολιτικής της ακροδεξιάς κυβέρνησης Μητσοτάκη, που έχει απογειώσει την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία. Μιας πολιτικής που προσπαθεί να επιβάλει «σιγή νεκροταφείου» στους εργασιακούς χώρους, διώκοντας όποιον τολμά να αντιδρά και να αγωνίζεται. Πλήθος όμως εργαζομένων, σωματείων, συλλογικοτήτων συμπαραστέκεται ενεργά στους διωκόμενους, καταγγέλλει αυτές τις πρωτοφανείς πρακτικές και συνεχίζει να παλεύει ενάντια στην τρομοκρατία, τον φόβο και την αντεργατική πολιτική. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Μ. Σάκος