Η ύλη της εφημερίδας μας, να διαμορφώνεται μέσα από τις συζητήσεις μας
με τους εργάτες
-Στην προσπάθειά μας να σπάσουμε κάθε φράγμα διαχωρισμού απ’ τους πιο πρωτοπόρους εργάτες, τεράστιο ρόλο παίζει το ζήτημα της εργατικής εφημερίδας. Χωρίς μια εφημερίδα που να γράφεται όσο το δυνατό από εργάτες και ν’ απευθύνεται σ’ εργάτες, δεν μπορεί να γίνει συζήτηση για τη διάδοση των κομμουνιστικών τροτσκιστικών ιδεών μας μέσα στην εργατική τάξη.
-Είναι αδύνατο να έχουμε μια εφημερίδα που να παλεύει για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, αν δεν την κυκλοφορούμε μέσα στην εργατική τάξη. Εκεί πρέπει να γίνεται το πραγματικό ‘‘στήσιμο’’ μιας εργατικής επαναστατικής εφημερίδας. Μέσα από συζητήσεις με εργάτες, στα εργοστάσια, στις υπηρεσίες, στις γειτονιές, στα καφενεία, στις απεργίες και τις διαδηλώσεις. Εκεί πρέπει να διαμορφώνεται η ύλη.
-Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν;
Ν’ απευθυνθούμε στην πραγματική εργατική τάξη και μάλιστα στα πιο καταπιεσμένα και φτωχά στρώματά της. Μόνο που αυτούς τους σύγχρονους σκλάβους του κεφαλαίου δεν θα περιμένουμε να έρθουν να μας βρούνε στα σπίτια μας. Αλλά πρέπει να πάμε στο Πέραμα, στο Κερατσίνι, στα Λιόσια, στο Περιστέρι κ.λπ. και όπου αλλού βρίσκονται.
-Δεύτερον, πρέπει να βρίσκουμε συνεχώς νέους πρωτότυπους και αποτελεσματικούς τρόπους για να προσεγγίσουμε τις πύλες των μεγάλων εργοστασίων, τις εισόδους των εργατικών πολυκατοικιών, τα καφενεία των λαϊκών περιοχών. Πρέπει να πάμε και να ξαναπάμε, να μάθουμε γειτονιές και στέκια. Να μάθουμε να ξεπερνάμε την κάθε αδιαφορία και κάθε έλλειψη επικοινωνίας. Να πιάνουμε συζήτηση με κάθε αφορμή αλλά χωρίς να γινόμαστε κουραστικοί, και να εξηγούμε υπομονετικά κάθε ζήτημα που θα μας ρωτήσουν, αλλά χωρίς να κάνουμε το δάσκαλο.
-Και τέλος, για να κάνουμε μια ουσιαστική δράση μέσα στα συνειδητά και καταπιεσμένα τμήματα της εργατικής τάξης, πρέπει πρώτα να προσαρμόσομε την πολιτική μας ζωή, και ακόμα και την προσωπική μας ζωή για έναν τέτοιο σκοπό.
