Εδώ στην περιοχή υπάρχει κόσμος που αφήνει τα χωράφια για να δουλέψει με 500 ευρώ και με συνθήκες γαλέρας στα τουριστικά καταλύματα. Αυτή είναι η συνέπεια του τουριστικού μοντέλου, να εγκαταλείπεται η αγροτική παραγωγή ενώ έρχεται επισιτιστική κρίση. Και αυτή είναι συνειδητή πολιτική του κεφαλαίου και της κυβέρνησής του. Δεν είναι τυχαίο που άφησαν την τιμή της σταφίδας να κατρακυλάει στα πριν 20 χρόνια επίπεδα, κάτω από 0,50 ευρώ το κιλό.
Για να σωθεί η αγροτική παραγωγή, και να αντιμετωπιστεί το φάσμα της πείνας, ο αγροτικός κόσμος πρέπει να συνδεθεί με τους εργαζόμενους στην πόλη. Μέσω κοινών επιτροπών να προωθηθεί η καλλιέργεια βασικών ειδών διατροφής (σιτάρι, καλαμπόκι, πατάτα κ.λπ.) και να οργανωθεί σύστημα διανομής των αγαθών απ’ το χωριό στην πόλη και καθορισμού τιμών, ώστε να χτυπηθούν η ακρίβεια και η κερδοσκοπία, που τις γεννάει από μόνο του το σύστημα.
Έτσι μόνο μπορεί να σωθεί ο λαός και να ταράξει τον ύπνο της αστικής τάξης και των κυβερνήσεών της.
Χ.Ρ.
