Αυτό είναι το πανεπιστήμιο της «αγοράς» που προωθούν Μητσοτάκης-Κεραμέως
Οι φοιτητές της Θεσσαλονίκης είναι αυτή τη στιγμή μια πρωτοπορία του
ελληνικού λαού. Η πάλη κατά της χουντικής πολιτικής της κυβέρνησης για τα
πανεπιστήμια μπορεί να εμπνεύσει και άλλα στρώματα του ελληνικού
λαού και να αποδυναμώσει το αντιδημοκρατικό καθεστώς
Αυτές τις ημέρες οι φοιτητές του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δίνουν ένα μαζικό αγώνα ενάντια στην κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου, της ακαδημαϊκής ελευθερίας και του δημόσιου πανεπιστημίου. Τα πάνοπλα ΜΑΤ μέσα στους χώρους του Πανεπιστημίου, η δολοφονική απόπειρα με ευθεία βολή κρότου-λάμψης στο πρόσωπο ενός φοιτητή επειδή διαμαρτυρόταν, οι ρίψεις χημικών την ώρα που γίνονται μαθήματα, οι συλλήψεις και τραυματισμοί φοιτητών, η παρουσία ασφαλιτών μέσα στους χώρους του ιδρύματος, ακόμα και σε συνεδριάσεις του διοικητικού προσωπικού, θυμίζουν τις πιο μαύρες εποχές της ελληνικής ιστορίας και αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά το βδελυρό πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Τα γεγονότα αυτά στη Θεσσαλονίκη τα προκάλεσε η κυβέρνηση. Με την απαγόρευση στους φοιτητές να χρησιμοποιούν χώρους των ιδρυμάτων, με τις εισβολές της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια, με την εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη», με τα ΜΜΕ της, με το χυδαίο ψευτοδίλημμα «βιβλιοθήκη ή βαριοπούλες» (την ίδια στιγμή που η ίδια έχει περικόψει τα κονδύλια για βιβλιοθήκες!), η κυβέρνηση προσπαθεί να πολώσει την «κοινή γνώμη» υπέρ της πανεπιστημιακής αστυνομίας, την οποία ετοιμάζεται να εγκαταστήσει άμεσα μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων, αλλά και υπέρ του νέου αντιδραστικού νόμου-πλαίσιου που –εντελώς… συμπτωματικά– φέρνει άμεσα προς ψήφιση.
Με αυτό το κατάπτυστο νομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, επιδιώκει: α) Την περιθωριοποίηση-κατάργηση των φοιτητικών συλλόγων, με τη θεσμοθέτηση των «φοιτητικών συμβουλίων», τα οποία θα αποτελούν τους συνομιλητές των διοικήσεων των σχολών, καθώς και με τη θεσμοθέτηση εκλογών με ενιαίο ψηφοδέλτιο. β) Την επαναφορά των (αποτυχημένων) Συμβουλίων Διοίκησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, τα οποία θα ορίζουν πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις, καθώς και εκτελεστικό διευθυντή (μάνατζερ). Τα 11μελή Συμβούλια Διοίκησης θα περιλαμβάνουν και 5 εξωτερικά μέλη, τα οποία μπορεί να είναι ακόμα και «κοινωνικοί εταίροι», δηλαδή καπιταλιστές. γ) Τη θεσμοθέτηση «βιομηχανικών διδακτορικών», δηλαδή προγραμμάτων για τις ανάγκες των επιχειρήσεων, που θα υλοποιούνται με τη «συνεργασία» πανεπιστημίων-επιχειρηματικών ομίλων. δ) Την εσωτερική κινητικότητα φοιτητών (ελληνικό Erasmus) με επιλογή μαθημάτων από άλλες σχολές, που θα οδηγήσει σε πτυχία… αλαλούμ, χωρίς επαγγελματικές προοπτικές κ.λπ.
Η κυβέρνηση με αυτά τα μέτρα προωθεί την επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων, την υποβάθμιση των πτυχίων και τον πλήρη εναγκαλισμό του δημόσιου πανεπιστημίου με τις επιχειρήσεις. Προωθεί όμως ξεκάθαρα και το χτύπημα του φοιτητικού συνδικαλισμού, καθώς το νέο νομοσχέδιο, σε συνδυασμό μάλιστα με την κατάργηση του ασύλου και την επιβολή της πανεπιστημιακής αστυνομίας, χτυπά τις δημοκρατικές συλλογικές διαδικασίες των φοιτητών, όπως αντίστοιχα συμβαίνει με τον νόμο Χατζηδάκη για τα σωματεία των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση λοιπόν δείχνει τις άγριες προθέσεις της. Θέλει να αποδομήσει το φοιτητικό κίνημα, να χτυπήσει την πολιτικοποίηση της νεολαίας και τις ιδέες της Αριστεράς μέσα στα Πανεπιστήμια. Θέλει να συντηρητικοποιήσει τη νεολαία και να επιβάλει την αντίληψη ότι η παιδεία υπάρχει μόνο για τις ανάγκες των επιχειρήσεων και της «αγοράς». Μιας τριτοκοσμικής βέβαια αγοράς εργασίας, όπως αυτή που υπάρχει στη χώρα μας, που δεν μπορεί να απορροφήσει τους αποφοίτους υψηλών προσόντων των ελληνικών πανεπιστημίων, και έτσι τους σπρώχνει… στη μετανάστευση. Εδώ αποδεικνύεται όχι μόνο η απίστευτη υποκρισία και το ψεύδος της κυβέρνησης, που γνωρίζει πολύ καλά το τι πραγματικά ισχύει στα ελληνικά πανεπιστήμια και στην αγορά εργασίας, αλλά και ότι η επίθεσή της είναι πάνω απ’ όλα ιδεολογική.
Ήδη οι φοιτητές κυρίως στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην Αθήνα, έχουν ξεκινήσει μαχητικές κινητοποιήσεις απέναντι σε αυτά τα σχέδια για το «μέλλον» του δημόσιου πανεπιστημίου. Είναι ανάγκη ο αγώνας αυτός όχι μόνο να επεκταθεί σε όλες τις πόλεις, αλλά και να βρει την ενεργητική συμπαράσταση όλων μας.
Μ. Σάκος
