Να παλέψουμε για συλλογικές συμβάσεις παντού

Πρέπει να ξαναγίνει συνείδηση σε όλους τους εργαζόμενους,
και ιδίως τους νέους, ότι την εργατική μας δύναμη τη
διαπραγματευόμαστε μόνο συλλογικά

Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας αποδυναμώνονται εδώ και χρόνια συστηματικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Εργασίας, το ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων της Ε.Ε. από συλλογικές συμβάσεις εργασίας μειώθηκε από 66% το 2000 σε 56% το 2018. Μόνο σε 12 χώρες στην Ευρώπη πλέον καλύπτεται πάνω από το 50% των εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Στο ίδιο διάστημα, το ποσοστό κάλυψης των Ελλήνων εργαζομένων από συλλογικές συμβάσεις μειώθηκε κατά 75%, με αποτέλεσμα σήμερα να καλύπτεται μόνο το 25,8% των εργαζομένων! Πρόκειται για τεράστιο χτύπημα στην ελληνική εργατική τάξη, χτύπημα που ήρθε κυρίως με τα βάρβαρα Μνημόνια, που στόχος τους ήταν ακριβώς αυτός, να τσακίσουν τις κατακτήσεις και τη συλλογικότητα των εργαζομένων.

Η αντεργατική αυτή πολιτική απογειώθηκε την τελευταία περίοδο, της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ψήφιση του νόμου-εκτρώματος του Χατζηδάκη, που καταργεί το 8ωρο, προβλέπει ατομικές συμφωνίες μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου για τον χρόνο εργασίας και ουσιαστικά αποχαλινώνει την εργοδοτική ασυδοσία. 

Παρόλ’ αυτά, η αποδυνάμωση-κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και γενικά η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων έχει οδηγήσει και τον ίδιο τον καπιταλισμό σε διάφορες αντιφάσεις –όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις–, καθώς κάνει ακόμα πιο άναρχη τη λειτουργία της «αγοράς». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι, μπροστά στην τραγική έλλειψη προσωπικού στον κλάδο του επισιτισμού-τουρισμού στη χώρα μας, και μάλιστα ενόψει της τουριστικής περιόδου (καθώς οι εργαζόμενοι δεν πήγαιναν να δουλέψουν λόγω των άθλιων συνθηκών εργασίας), η ίδια η αγριο-νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη αναγκάστηκε να κηρύξει υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους και όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου τη συλλογική σύμβαση του επισιτισμού-τουρισμού (που την είχε κρυμμένη επί μήνες στα συρτάρια της).

Με βάση αυτό το γεγονός, αλλά και με παραδείγματα πρόσφατους επιτυχημένους δυναμικούς αγώνες, όπως των εργατών της Cosco, σωματεία και εργαζόμενοι μπορούμε και οφείλουμε να διεκδικήσουμε επιτακτικά την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας παντού. Είναι ένα ζήτημα που αφορά την αξιοπρεπή επιβίωση της εργατικής τάξης μας, που δυναμώνει την ενότητα και τη συλλογικότητά μας, που βάζει φραγμό στην εργοδοτική ασυδοσία.

 

Μ. Σάκος