Η κυβέρνηση θα συνεχίσει τις αντιλαϊκές της «μεταρρυθμίσεις» μέχρι και τις κάλπες. Μια αποφασιστική και τολμηρή στάση από τη μεριά των εργαζομένων που υφίστανται επίθεση μπορεί να μπει «σφήνα» στο προεκλογικό κλίμα και να επηρεάσει καταλυτικά τις πολιτικές εξελίξεις.
1. Ένα παράθυρο ευκαιρίας για να απαλλαγούμε από την πιο αντιδημοκρατική και πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση των τελευταίων πολλών δεκαετιών θα ανοίξει, απ’ ό,τι όλα δείχνουν, σύντομα. Οι εκτιμήσεις συγκλίνουν στο ότι ο Μητσοτάκης θα προκηρύξει στις αρχές Μαρτίου εκλογές για αρχές Απριλίου. Εξυπακούεται ότι αυτές οι εκλογές πρέπει να βγάλουν ένα αποτέλεσμα συντριπτικής ήττας για την κυβέρνηση των διαπλεκόμενων μεγαλοαστικών συμμοριών, για την κυβέρνηση της ακρίβειας, των υποκλοπών και του αυταρχισμού. Αντί όμως να περιμένουμε παθητικά την ώρα να διώξουμε τον Μητσοτάκη και τη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά με την ψήφο, είναι αναγκαίο να συνειδητοποιήσουμε το εξής: ο πολιτικός συσχετισμός που θα καταγραφεί στην κάλπη θα είναι αποτέλεσμα ενός κοινωνικού συσχετισμού που ακόμη τούτη τη στιγμή είναι υπό διαμόρφωση. Διαμορφώνεται στο πεζοδρόμιο, στις επιχειρήσεις, στις γειτονιές, με βάση το αν και πόσο ο κόσμος αντιδρά στα μέτρα αυτής της κυβέρνησης, με βάση το τι σκέπτεται και πώς αισθάνεται ο ελληνικός λαός. Άρα είναι ένα αποτέλεσμα που ειδικά τώρα τα πλέον σκεπτόμενα και αγωνιστικά κομμάτια του ελληνικού λαού μπορούν να επηρεάσουν!
Η κυβέρνηση, βαδίζοντας προς
τις κάλπες, δεν σταματά ούτε στιγμή να δουλεύει για να μας αφαιρέσει ό,τι ακόμα
προλάβει από δικαιώματα και κατακτήσεις, καθώς και για να προσφέρει ακόμα περισσότερα δώρα στο κεφάλαιο,
και ειδικά σε εκείνα τα επιχειρηματικά συμφέροντα με τα οποία είναι στενά
δεμένη. Συνεχίζει να αδειάζει τις τσέπες μας προς όφελος των μονοπωλίων της
ενέργειας και του μεγάλου εμπορικού κεφαλαίου, που βγάζουν ασύλληπτα κέρδη από τις διαρκείς ανατιμήσεις. Συνεχίζει την
ισοπέδωση της δημόσιας υγείας, αφήνοντας νοσοκομεία να ρημάξουν, συνδέοντας για
πρώτη φορά επισήμως δημόσια νοσοκομεία με ιδιωτικές κλινικές και προετοιμάζοντας
την απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων από τα νοσοκομεία για να φέρει στη θέση τους
εργολάβους. Συνεχίζει την ισοπέδωση της δημόσιας παιδείας και μάλιστα την
κλιμακώνει με την αξιολόγηση διαχωρισμού
και τιμωρίας των εκπαιδευτικών και την κατάργηση κάθε δημοκρατίας στα
διοικητικά όργανα των πανεπιστημίων. Καταργεί
τα επαγγελματικά δικαιώματα χιλιάδων αποφοίτων καλλιτεχνικών αλλά και
καθηγητικών σχολών. Συνεχίζει τον ρεβανσισμό κατά των εργαζομένων δημόσιου
και ιδιωτικού τομέα που επέλεξαν να μην εμβολιαστούν.
Γι’ αυτό, λοιπόν, καλή η
συζήτηση για τις εκλογές, καλή η συζήτηση για το ποιον πρέπει να ψηφίσουμε και
γιατί, αλλά ακόμα καλύτερη η συζήτηση
πώς πάμε στις εκλογές. Πάμε μέσα σε ένα κλίμα στο οποίο θα ακούγονται μόνο
τα διαπλεκόμενα μέσα ενημέρωσης; Ή πάμε μέσα σε ένα κλίμα στο οποίο θα ακούγεται και το πεζοδρόμιο, που
τόσο απεχθάνεται η κυβερνώσα νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά επειδή το φοβάται;
2. Είναι
ξεκάθαρο ότι ο Μητσοτάκης θα πάει μέχρι τις εκλογές παίζοντας χοντρά το χαρτί
της «σταθερότητας»· ότι δηλαδή υπό τη δική του ηγεσία η χώρα επέστρεψε στην
«κανονικότητα» και, παρά την επιδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, τα νούμερα
δείχνουν αύξηση του ΑΕΠ, των επενδύσεων, των εξαγωγών κ.ο.κ. Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα τριάμισι χρόνια
χορτάσαμε «κανονικότητα». Ήταν η «κανονικότητα» του εγκλεισμού στα σπίτια και της απαγόρευσης να πας οπουδήποτε αλλού
εκτός από το σούπερ μάρκετ· η «κανονικότητα» του να τιμωρείσαι επειδή δεν συναίνεσες σε ιατρική πράξη (εμβόλιο)· η
«κανονικότητα» της εξάρτησης εκατομμυρίων ανθρώπων από κουπόνια και επιδοματάκια· η «κανονικότητα» της καταστολής των
διαδηλώσεων και της αποδυνάμωσης των συνδικάτων· η «κανονικότητα» των ΜΑΤ μέσα στα πανεπιστήμια· η
«κανονικότητα» της αποδόμησης της
δημόσιας παιδείας και υγείας· η «κανονικότητα» της ανάθεσης όλων των
λειτουργιών του κράτους σε ιδιώτες· η «κανονικότητα» της αποστολής όπλων στην Ουκρανία και της ταύτισης με το ακροδεξιό
καθεστώς του Κιέβου· η «κανονικότητα» να γίνονται τα τρόφιμα είδος πολυτελείας, να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε
ρεύμα ή θέρμανση· και, τέλος, η «κανονικότητα» του να αισθάνονται οι πάντες
παρακολουθούμενοι, «νόμιμα» ή παράνομα.
Όσο για τα νούμερα, που κραδαίνει
η κυβέρνηση για να αποδείξει ότι όλα πάνε καλά, αξίζει να αναφέρουμε ότι: μπήκαμε στα μνημόνια με λιγότερα από 300
δις χρέος και αυτή τη στιγμή το χρέος έχει ξεπεράσει τα 400 δις! Και αυτό παρά
τα συντριπτικά μέτρα λιτότητας που εφαρμόστηκαν. Στην πραγματικότητα, τα
περισσότερα από τα νούμερα που η κυβέρνηση εμφανίζει ότι ανθούν, είναι απλώς
«φουσκωμένα» λόγω πληθωρισμού. Οι επενδύσεις για τις οποίες κοκορεύεται διαρκώς
ο Άδωνις –αν δεν είναι «εικονική
πραγματικότητα», όπως κατήγγειλε πρόσφατα μια εφημερίδα, με συγκεκριμένα
στοιχεία–, είναι κυρίως επενδύσεις στο
μη παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας ή επενδύσεις προς άγραν δημόσιου χρήματος.
Και αν η Ελλάδα φαίνεται ότι έχει υποστεί μικρότερη ζημία από την παγκόσμια
ενεργειακή κρίση, αυτό δεν οφείλεται σε κάτι καλό· αλλά στο ότι μια μη
παραγωγική οικονομία είναι λιγότερο ενεργοβόρος. Και αυτό με τη σειρά του
εκθέτει απόλυτα την κυβέρνηση, αφού δείχνει ότι η ακρίβεια δεν είναι τόσο πολύ «εισαγόμενη» όσο λένε.
Ό,τι και να λέει ο
Μητσοτάκης, η ελληνική οικονομία είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα χτυπηθεί από
την επερχόμενη παγκόσμια ύφεση, πρώτ’ απ’ όλα λόγω της διεθνούς αύξησης των
επιτοκίων. Οι «φούσκες» στον τουρισμό και τα ακίνητα δεν θα σώνουν για πολύ την
κατάσταση. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η επόμενη περίοδος να βρει τον ελληνικό
λαό με δυνάμεις και ηθικό ώστε να μπορέσει να υπερασπιστεί τη θέση του. Άρα όσο πιο γρήγορα απαλλαγούμε από τους πλέον
συνεπείς εκφραστές της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τόσο το καλύτερο. Αρκεί να
φροντίσουμε αυτό να συνοδευτεί από θετικές εξελίξεις στο επίπεδο της οργάνωσης
και των διεκδικήσεων του λαού.
3. Από την
άλλη, είναι ολοφάνερο ότι οι εκλογές θα διεξαχθούν και μέσα σε ένα κλίμα έντονων «αναθυμιάσεων» από τη σήψη του συστήματος.
Σχεδόν δεν περνάει εβδομάδα χωρίς να έρθει στη δημοσιότητα ένα νέο σκάνδαλο στο
οποίο εμπλέκεται κάποιος αστός πολιτικός ή παράγοντας του καθεστώτος. Παράλληλα,
η ιστορία των γενικευμένων υποκλοπών, «νόμιμων» και παράνομων, βοά – όσο και αν
η κυβέρνηση προσπαθεί θρασύτατα να τη συγκαλύψει.
Το ζήτημα αυτό δεν πρέπει να
υποτιμάται. Ακόμα και στρώματα του λαού με χαμηλή ταξική και πολιτική συνείδηση
αγανακτούν στην ιδέα ότι, ενώ ο πολύς κόσμος δοκιμάζεται από την ακρίβεια και
την ανασφάλεια, κάποιοι πλουτίζουν με δημόσιο χρήμα. Για εμάς σκάνδαλο είναι πρώτα και κύρια το ίδιο το αστικό σύστημα, που
βασίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και την ασυδοσία των οικονομικά και
πολιτικά ισχυρών. Ωστόσο, εδώ έχουμε μια ποιοτική αναβάθμιση της ανηθικότητας
του συστήματος, που οφείλεται και στην ιδεολογία και το πρόγραμμα της
συγκεκριμένης κυβέρνησης. Από την πρώτη στιγμή, το επιτελείο αυτό
υπερασπίστηκε ότι το κράτος θα πρέπει να δουλεύει για τις επιχειρήσεις· ότι δεν
υπάρχει κανένα πρόβλημα το καθετί δημόσιο ανά πάσα στιγμή να γίνεται ιδιωτικό ή
να «συμπράττει» με ιδιώτες. Μέσα σε αυτό το κλίμα, είναι φυσικό να ανθεί κάθε
είδους δωροληψία, «εξυπηρέτηση», διαπλοκή, επιδρομή στο δημόσιο ταμείο.
4. Μέσα σε
αυτές τις συνθήκες, ορισμένα τμήματα του λαού δείχνουν ήδη τη διάθεση να
αντισταθούν. Οι εργαζόμενοι στον χώρο της τέχνης και οι απόφοιτοι καλλιτεχνικών σχολών
κινητοποιούνται μαζικά εδώ και πολλές ημέρες, καθώς η κυβέρνηση κατήργησε εν
μια νυκτί τα επαγγελματικά τους δικαιώματα, υποβιβάζοντάς τους σε αποφοίτους
λυκείου. Οι εκπαιδευτικοί είναι σε
αγωνιστική ετοιμότητα για να απαντήσουν στην αξιολόγηση της Κεραμέως. Το ίδιο
και οι αρχαιολόγοι ενάντια στην έμμεση ιδιωτικοποίηση των μουσείων. Ενώ αυξάνονται
οι κινητοποιήσεις σε νοσοκομεία που
κινδυνεύουν από την υποστελέχωση.
Φυσικά, πρέπει να αναπτυχθούν
τώρα πολύ περισσότερες εστίες αντίστασης. Να
απαιτήσουμε ένα τέλος στην εξοντωτική ακρίβεια, με την επιβολή διατίμησης σε
όλα τα βασικά είδη και τη μείωση έμμεσων και ειδικών φόρων. Κρατικοποίηση και
αποχρηματιστηριοποίηση όλου του ενεργειακού τομέα. Αυτόματη τιμαριθμική
αναπροσαρμογή σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας. Να μπει φραγμός
στην ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και να ενισχυθούν τα νοσοκομεία με
κονδύλια και προσωπικό. Να μπει φραγμός στη διάλυση της δημόσιας παιδείας, στις
επιθέσεις κατά των εκπαιδευτικών, να κατοχυρωθούν τα επαγγελματικά δικαιώματα
στα πτυχία. Να σταματήσουν τα μέτρα υγειονομικής τρομοκρατίας. Να σταματήσει η
εκχώρηση δημόσιας περιουσίας και κρατικών λειτουργιών σε ιδιώτες.
Με αυτά και πολλά παρόμοια αιτήματα μπορούμε και
πρέπει να πάμε προς τις εκλογές αγωνιστικά! Το «μαύρισμα» της νεοφιλελεύθερης
ακροδεξιάς είναι σίγουρο μόνο αν ο λαϊκός παράγοντας βάλει τη σφραγίδα του αυτό
το κρίσιμο δίμηνο. Η αγανάκτηση, η οργή, η απέχθεια των φτωχών και μικρομεσαίων
για αυτά τα ανδρείκελα της ολιγαρχίας, που μιλάνε απαξιωτικά για το
«πεζοδρόμιο» και τους «απεργούς», πρέπει να εκφραστούν… στο πεζοδρόμιο και με
απεργίες! Έτσι θα ξαναγεννηθεί η ελπίδα και θα αναταχθεί το ηθικό του λαού μας!
9.2.2023
Η Συντακτική Επιτροπή
