Να μην καταστραφεί η Ήπειρος από τις εξορύξεις

 

Οι εξορύξεις δεν έχουν καμιά θέση στην πιο παρθένα 
περιοχή της χώρας μας

Οι εξορύξεις επανέρχονται στην Ήπειρο δυναμικά, ενώ για ένα διάστημα είχαν σιωπηρά εγκαταλειφθεί. Συγκεκριμένα, ετοιμάζεται ερευνητική γεώτρηση για φυσικό αέριο μέχρι το καλοκαίρι του 2023, η οποία φαίνεται ότι θα υλοποιηθεί στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Ζίτσας, πλησίον της πόλης των Ιωαννίνων. Αυτού του τύπου η επάνοδος, παρά τις δεδομένες αντιρρήσεις των κατοίκων και όχι μόνο, δικαιολογείται από την κυβέρνηση με επίκληση της ενεργειακής κρίσης. Ο ισχυρισμός ότι θα έχουμε τουλάχιστον ενεργειακή επάρκεια δεν ευσταθεί, γιατί την εκμετάλλευση του κοιτάσματος έχει αναλάβει η Energean και σε καμία σύμβαση δεν αναφέρεται πως η εταιρεία υποχρεούται να παρέχει στο δημόσιο φυσικό αέριο που προκύπτει από την εξόρυξη, παρά ένα μικρό ποσοστό σε περίπτωση πολέμου.

Επίσης πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει καλός και κακός υδρογονάνθρακας και ότι η εξόρυξη του αερίου εμπεριέχει κίνδυνο για το περιβάλλον, ειδικά αν γίνει με τη μέθοδο fracking.

Την περίοδο 2017-2021 η υλοποίηση των εξορύξεων στην Ήπειρο έφτασε πιο κοντά από ποτέ μέχρι σήμερα. Η τότε χαμηλή τιμή του φυσικού αερίου ακύρωσε κάποιες συμβάσεις, αλλά τώρα με τις δικαιολογίες στην τσέπη επανήλθαν δριμύτεροι.

Παρά την προσπάθεια φίμωσης και καταστολής, οι αγώνες του αντι-εξορυκτικού κινήματος τοπικά και πανελλαδικά δημιούργησαν δυσμενείς συνθήκες για τις εταιρείες, τουλάχιστον σε κοινωνικό επίπεδο. Σήμερα, μετά την επέλαση της «πανδημίας», φαίνεται δύσκολο να ξαναδημιουργηθεί το ίδιο ενεργό κίνημα του παρελθόντος. Όπως είπε και κάποιος σοφός Ηπειρώτης, άντε να τελειώσουμε με τις… πίτες, να δούμε τι θα γίνει με την Ήπειρο.

Τις εξαγγελίες της εταιρείας πλαισιώνουν οι κυβερνητικές ανακοινώσεις που για μια ακόμα φορά προσπαθούν να προετοιμάσουν το έδαφος για την «ανάπτυξη του τόπου» για να αμβλύνουν τις όποιες κοινωνικές αντιστάσεις. Όμως ούτε ο τόπος ούτε ο λαός θα γίνει πλουσιότερος από τις εξορύξεις, και οι εταιρείες, αφού απομυζήσουν και τον τελευταίο πόρο, θα αφήσουν πίσω τους συντρίμμια.

Ένα είναι το ερώτημα που πρέπει να τεθεί: ενέργεια για τι, από ποιον και για ποιον. Το ζήτημα της ενέργειας όπως και του νερού είναι ζητήματα κομβικά για τις ζωές των πολιτών και της χώρας. Η διαχείριση της ενέργειας πρέπει να είναι κοινωνική υπόθεση και όχι των εταιρειών και του χρηματιστήριου ενέργειας, γιατί τις συνέπειες θα τις υποστούμε εμείς.

 

Ματίνα Χελιδώνη