 |
| Παρά τη λάσπη και τους εκβιασμούς, οι κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών κατά της τιμωρητικής και αντιπαιδαγωγικής αξιολόγησης της Κεραμέως συνεχίζονται με επιτυχία |
Ο αγώνας που έχει ξεκινήσει από τους εκπαιδευτικούς ενάντια στην αντιδραστική αξιολόγηση συνεχίζεται δυναμικά. Ήδη στις 15 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε μεγάλη 24ωρη απεργία, με μαζικές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα (τα ΜΜΕ έθαψαν τις κινητοποιήσεις), ενώ η νέα απεργία-αποχή που κήρυξαν οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες από όλες τις διαδικασίες της ατομικής αξιολόγησης συνεχίζεται με μεγάλη συμμετοχή.
Η ατομική
αξιολόγηση αυτή τη στιγμή επιδιώκεται να ξεκινήσει από τους
δόκιμους-νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς, τους
οποίους η αδίστακτη κυβέρνηση εκβιάζει κανονικά ότι, αν δεν αξιολογηθούν, δεν
θα μονιμοποιηθούν! Πρόκειται για εκπαιδευτικούς οι οποίοι επί 10-15 χρόνια
με μια βαλίτσα στο χέρι εργάστηκαν ως αναπληρωτές σε κάθε γωνιά της χώρας!
Η αναλγησία
όμως κυβέρνησης και Υπουργείου Παιδείας δεν σταματά εδώ. Σε αυτούς τους
εκπαιδευτικούς πραγματοποιείται τώρα υποχρεωτική διαδικτυακή εισαγωγική
επιμόρφωση με εξαντλητικό ωράριο και εκτός εργασιακού ωραρίου (απογεύματα), καταργώντας ακόμα και τις αργίες
(Καθαρά Δευτέρα, Πάσχα κ.λπ.)! Ενώ πολλοί που έχουν ήδη παρακολουθήσει στο
παρελθόν αντίστοιχο πρόγραμμα επιμόρφωσης υποχρεούνται να την
ξαναπαρακολουθήσουν! Οι απαράδεκτοι όροι αυτής της επιμόρφωσης, διανθισμένοι με
τα απαραίτητα ψέματα και απειλές του υπουργείου (π.χ. ότι δεν θα εξελιχθούν
μισθολογικά όσοι δεν την κάνουν), είναι χαρακτηριστικοί
για τις εργασιακές συνθήκες που θέλουν να εφαρμόσουν σε όλη την εκπαίδευση.
Παράλληλα, το περιεχόμενο της επιμόρφωσης είναι πλήρως
αποκαλυπτικό για το σχολείο που οραματίζεται η Κεραμέως. Ρατσιστικές
αντιλήψεις, με σκίτσα μαθητών για χαρακτηρισμό τους με βάση την εξωτερική τους
εμφάνιση, μαθητές που χαρακτηρίζονται «προβληματικοί», «πνεύματα αντιλογίας», «αναρχικοί»,
σχολεία που χαρακτηρίζονται «καταυλισμοί στιγματισμένων» κ.λπ., όλα αυτά αναδεικνύουν
τις ιδεολογικές και πολιτικές
σκοπιμότητες της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης.
«Η
αξιολόγηση θα βελτιώσει το σχολείο», λέει συνεχώς η Κεραμέως. Εμείς γνωρίζουμε ότι
το σχολείο βελτιώνεται όταν μειώνονται
τα παιδιά στα τμήματα (η ΝΔ νομοθέτησε την αύξησή τους την εποχή της
πανδημίας!)· όταν οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στη θέση τους από την αρχή της
χρονιάς (ακόμα και τώρα υπάρχουν εκατοντάδες κενά)· όταν τα σχολικά κτίρια είναι
σύγχρονα και ανταποκρίνονται στις σωστές συνθήκες μάθησης (δεν επαρκεί πλέον ούτε
η θέρμανση)· όταν η ύλη και τα σχολικά
βιβλία συμβαδίζουν με τους ρυθμούς μάθησης, τα ενδιαφέροντα και τις μορφωτικές ανάγκες
των μαθητών· όταν υπάρχει στήριξη του εκπαιδευτικού έργου και ουσιαστική
επιμόρφωση των εκπαιδευτικών πάνω στις σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες και
όχι σε σκοταδιστικές αντιλήψεις· όταν υπάρχει στελεχωμένη αντισταθμιστική
εκπαίδευση (τμήματα ένταξης, υποδοχής, παράλληλες στηρίξεις κ.λπ.) για τους
αδύναμους μαθητές· όταν το σχολείο δεν
υποχρηματοδοτείται, διοικείται δημοκρατικά, είναι δημιουργικό – και όχι ένα σκέτο
εξεταστικό κέντρο. Αιτήματα δηλαδή που εδώ και χρόνια το εκπαιδευτικό κίνημα
διεκδικεί.
Επίσης, στα
σχολεία υπάρχουν ήδη διαδικασίες (π.χ. παιδαγωγικές συνεδρίες) για τον
εντοπισμό και την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων, ενώ δεν πρέπει να
ξεχνάμε ότι οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται διαρκώς υπό την κρίση των μαθητών και
των οικογενειών τους.
Η αξιολόγηση της Κεραμέως χτυπά τον πυρήνα της
δημόσιας εκπαίδευσης, καθώς: οδηγεί στην κατηγοριοποίηση
των σχολείων σε «καλά» και «κακά», στον άκρατο ανταγωνισμό και την όξυνση των ταξικών φραγμών· ανοίγει τον δρόμο της ιδιωτικοποίησης και
των χορηγών· επιδιώκει να πετάξει τους αδύναμους μαθητές στον Καιάδα, να «πνίξει» το σχολείο στις εξετάσεις (Pisa, τράπεζα
θεμάτων κ.λπ.), στην τυποποίηση,
στην αποστήθιση και στην «αριστεία»
για τους λίγους· επιδιώκει να καταργήσει τη χαρά της μάθησης και της
διδασκαλίας, να επιβάλει τον φόβο, τον έντονο
διοικητισμό και την εργασιακή εξόντωση των εκπαιδευτικών, να καταργήσει την
όποια παιδαγωγική ελευθερία. Και,
φυσικά, επιδιώκει να ρίξει όλες τις
ευθύνες στους εκπαιδευτικούς για τα προβλήματα σχολείων και μαθητών που δεν
λύνει η πολιτεία. Παραδείγματα τέτοιου είδους εκπαίδευσης υπάρχουν σήμερα σε
πολλές χώρες (π.χ. Αγγλία), με ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες για τις μορφωτικές
ανάγκες των μαθητών.
Απέναντι λοιπόν σε αυτό το σχολείο, οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί
παλεύουν με όπλα την ενότητα, τον σεβασμό στον παιδαγωγικό τους ρόλο, τη
συναδελφικότητα και ενάντια στις απειλές και τη συστηματική απαξίωσή τους από
την υπουργό, την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ τους. Και θα συνεχίσουν!
Μ. Σάκος
