Απ’ αφορμή της Πρωτομαγιάς και των ηρωικών αγώνων του αμερικάνικου προλεταριάτου για την κατάκτηση της 8ωρης εργασίας, θυμηθήκαμε μια τεράστια αγωνιστική μορφή του αμερικάνικου εργατικού κινήματος: τη Μάνα Τζόουνς. Για περισσότερες από επτά δεκαετίες, όργωνε ακούραστα τις Ηνωμένες Πολιτείες απ’ άκρη σ’ άκρη, οργανώνοντας εργάτες στα συνδικάτα, οργανώνοντας απεργίες, καταγγέλλοντας την παιδική εργασία στα εργοστάσια και τα άλλα εγκλήματα των καπιταλιστών, συγκεντρώνοντας βοήθεια για τα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και απληστίας, παιδιά, γυναίκες, σακατεμένους και ανήμπορους εργάτες. Και όλα αυτά παρά τη συνεχή τρομοκρατία που υφίστατο από τους εργοδότες και το κράτος τους. Υπήρξε συνιδρύτρια των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW), στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ασυναγώνιστη ρήτορας στις εργατικές συγκεντρώσεις. Η δράση της συνέβαλε αποφασιστικά στην απαγόρευση της παιδικής εργασίας.
Ο συνηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης Λέων Τρότσκυ έγραψε για αυτή, αφού διάβασε την αυτοβιογραφία της: «Τι καρτερική αφοσίωση στους εργαζόμενους, τι οργανική περιφρόνηση για τους προδότες και τους καριερίστες εργατοπατέρες. Με 91 χρόνια ζωής πίσω της, η γυναίκα αυτή κράτησε ψηλά το παράδειγμα της Σοβιετικής Ρωσίας στο Παναμερικανικό Συνέδριο Εργατών. Στα 93 της μπήκε στο Εργατικό-Αγροτικό Κόμμα. Αλλά η βασική έννοια της ζωής της ήταν η συμμετοχή στις απεργίες των εργαζομένων, οι οποίες στην Αμερική, συχνότερα απ’ οπουδήποτε αλλού, εξελίσσονται σε εμφύλιο πόλεμο».
Από τη σύνταξη
