Η τιμή της σταφίδας που έχει κατρακυλήσει στα προ εικοσαετίας επίπεδα και δεν καλύπτει πια τα έξοδα παραγωγής κάνει πολλούς αγρότες να σκέφτονται να ξηλώσουνε τα αμπέλια. Δεν πρέπει να γίνει κάτι τέτοιο. Όλοι έχουμε καταλάβει ότι η περιοχή γίνεται τουριστική αποικία και μας σπρώχνουν στην εργασία στα καταλύματα με άθλια μεροκάματα και συνθήκες κάτεργου. Να μη δεχτούμε αυτή τη μοίρα. Η σταφίδα έχει ξαναπεράσει δύσκολες εποχές και ζει ακόμα. Να οργανωθούμε αρχικά στους κατά τόπους συνεταιρισμούς και μετά σε κεντρική βάση με τις άλλες περιοχές και να διεκδικήσουμε: κατώτατο όριο τιμής 1,20 ευρώ κάθε χρονιά, τεχνική και επιστημονική στήριξη της καλλιέργειας για παραγωγή ποιοτικού προϊόντος, που θα μπορεί να διεκδικεί πάντα υψηλή τιμή. Να φτιάξουμε επιτροπές που θα ελέγχουν τη διακίνηση και διάθεση της σταφίδας για να μη γινόμαστε έρμαιο των μεγαλέμπορων-εξαγωγέων, οι οποίοι έχουν βασική ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Η σταφίδα θα σωθεί με το δικό μας αγώνα.
Χ.Ρ.
