Οι φυσικές καταστροφές γίνονται ευκαιρία για την κυβέρνηση να εξασφαλίσει στα εργολαβικά συμφέροντα ένα ακόμα πεδίο λεηλασίας του δημόσιου χρήματος. Για έργα αποκατάστασης από φυσικές καταστροφές (όπως τα γεφύρια σε ποτάμια) σχεδιάζεται να υπάρχει απόφαση εξαίρεσης από την περιβαλλοντική αδειοδότηση (για παράδειγμα χωρίς οριοθέτηση για τα ρέματα). Επίσης, τα έργα να δίνονται με ανάθεση εντός μίας εβδομάδας και στον διαγωνισμό να συμμετέχουν μέχρι τρεις εργοληπτικές εταιρείες. Χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Δημοσίων Έργων, χωρίς την εγγραφή στο Εθνικό Σύστημα Ηλεκτρονικών Συμβάσεων, χωρίς μελέτη κτηματογράφησης και αναδοχής.
Η Γενική Διεύθυνση Αποκατάστασης Επιπτώσεων Φυσικών Καταστροφών μεταφέρεται απ’ το υπουργείο Υποδομών σε αυτό της Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, ώστε το τελευταίο να έχει αντικείμενο απασχόλησης, να γίνει δηλαδή το υπουργείο αναθέσεων στους εργολάβους.
Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί να βγάλει έτσι το συμπέρασμα ότι η φύση και η κοινωνία αφήνονται απροστάτευτες από κράτος και κυβέρνηση γιατί οι φυσικές καταστροφές είναι συμφέρουσες τελικά για το εργολαβικό-κατασκευαστικό κεφάλαιο.
Σ.Κ.
