 |
| Με τον «Καλλικράτη» και τον νόμο Βορίδη, η τοπική αυτοδιοίκηση κινείται σε ένα αντιδημοκρατικό πλαίσιο και μόνο... αυτοδιοίκηση δεν είναι πλέον |
Τώρα, με τον τελευταίο νόμο, το πράγμα πάει ακόμη
παραπέρα. Καταργείται η τρίτη κάλπη που
αναδείκνυε στις κοινότητες τους παρέδρους, οι οποίοι βέβαια έχουν
περιορισμένες δυνατότητες, και το
ψηφοδέλτιο για δήμο και κοινότητα είναι ένα. Δηλαδή, δεν μπορεί ο ψηφοφόρος
να ψηφίσει χώρια για την κοινότητα και χώρια για τη δημοτική παράταξη της
επιλογής του. Είναι υποχρεωμένος να συρθεί εντελώς πίσω από τη δημοτική
παράταξη, ή από τον τοπικό υποψήφιο αγνοώντας την. Πολλοί ψηφοφόροι θα πράξουν
το δεύτερο. Σε κάποιες δε περιπτώσεις, θα έχουμε άτομα που ναι μεν θα πάρουν τους
περισσότερους σταυρούς ατομικά και θα δικαιωθούν ηθικά, πλην όμως δεν θα εκλεγούν πάρεδροι γιατί το ψηφοδέλτιο στο οποίο
ανήκουν μπορεί να μην έρθει πρώτο. Επίσης, με τον νέο αυτό νόμο καταργείται η απλή αναλογική και
επιβάλλεται το πλειοψηφικό σύστημα, και για να εκλέξει μια παράταξη δημοτικούς
συμβούλους χρειάζεται ως ελάχιστο
ποσοστό το τρία τοις εκατό των ψήφων.
Για μια ακόμη φορά λοιπόν προσπαθούν να συρρικνώσουν τη δημοκρατία έτι περαιτέρω
και τον ρόλο της αξίας του ατόμου. Η δημοκρατία κοστίζει. Είναι χρονοβόρα
και πιο ακριβή. Ταυτόχρονα όμως δεν
συμφέρει τους κοινωνικά κυρίαρχους. Και έχει και το μειονέκτημα να εκπαιδεύει
πολίτες. Στον υπερσυγκεντρωμένο
καπιταλισμό καταβάλλεται πλέον κάθε προσπάθεια να περισταλούν οι δημοκρατικές
διαδικασίες και οι αποφάσεις να παίρνονται από όσο το δυνατόν λιγότερους. Η
δημοκρατία, που ήταν το ιδεώδες των μεγάλων αστικών επαναστάσεων, τώρα πια
στοχοποιείται ανελέητα.
Βίβιαν
Θεοχαράτου
