Γιατί πνίγηκε η Θεσσαλία

 

Η καταστροφή υπονομεύει όχι μόνο το μέλλον της Θεσσαλίας
αλλά όλης της Ελλάδας, ιδίως όσον αφορά τον νευραλγικό
παραγωγικό τομέα

Η ανείπωτη καταστροφή στη Θεσσαλία, με νεκρούς και αγνοούμενους, πλημμυρισμένα σπίτια, αφανισμένα χωράφια, κατεστραμμένες ζωές και περιουσίες, έχει τα αίτιά της όχι σε ένα «ακραίο» φυσικό φαινόμενο, αλλά στη διαχρονική ανυπαρξία υποδομών προστασίας, αφού αυτές δεν εντάσσονται στα καπιταλιστικά συμφέροντα, και έτσι οι αστικές κυβερνήσεις δεν ενδιαφέρονται για αυτές. Όμως, βαρύτατες και εγκληματικές ευθύνες έχει ειδικά η τωρινή κυβέρνηση, αφού έχει διαλύσει τελείως τις εναπομείνασες δημόσιες δομές και επικεντρώνει όλη την πρακτική της στην «επικοινωνιακή» διαχείριση των γεγονότων, αδιαφορώντας για τους ανθρώπους και το περιβάλλον.

Παρόμοιες καταστροφές έχουν συμβεί κατά καιρούς αρκετές. Η φύση γενικά προειδοποιεί. Κανένας γενικός και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός όμως δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο πρόσκαιρα έργα, πάντα σύμφωνα με τα συμφέροντα του εργολαβικού-κατασκευαστικού κεφαλαίου που ανακατεύεται στα τεχνικά έργα και αποτελεί τον βασικό πυλώνα της εγχώριας αστικής τάξης.

Η Θεσσαλία γεωγραφικά είναι λεκάνη υποδοχής υδάτων και είναι λογικό να δοκιμάζεται από πλημμύρες. Δεν υπήρξε ποτέ κανένα σχέδιο για τη συγκράτηση του τεράστιου όγκου νερού και φερτών υλικών που κατεβαίνουν από τα βουνά μετά από έντονες βροχοπτώσεις, καθώς και για προστασία του εδάφους από τη διάβρωση. Αντίθετα, διαλύθηκαν οι δημόσιες δομές που αναλάμβαναν τα εγγειοβελτιωτικά έργα, τον καθαρισμό ποταμών και καναλιών κ.λπ. Μαζί με τις πλημμύρες υπάρχει και έλλειψη νερού διαχρονικά.

Όσον αφορά τα «έργα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι χαρακτηριστικά δύο γεγονότα: α) Η Ελλάδα κινδυνεύει με πρόστιμο από την Ευρωπαϊκή Ένωση για το ότι δεν έχει φτιάξει τους νέους χάρτες για τις πλημμύρες. Και β) 800 εκατομμύρια ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια που προορίζονταν για αντιπλημμυρικά έργα άλλαξαν «κατεύθυνση», με αίτημα της κυβέρνησης, για να γίνουν επιδοτήσεις για το κεφάλαιο. Στην ίδια λογική, εγκατάλειψης του πληθυσμού και του περιβάλλοντος στην τύχη τους, δρουν και οι τοπικές αρχές (δήμοι, περιφέρεια), που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι της ίδιας κυρίαρχης πολιτικής «ρότας».

Για την αντιμετώπιση της κατάστασης χρειάζεται άμεση οργάνωση και κινητοποίηση των πληττόμενων πληθυσμών, με αλληλεγγύη απ’ όλη την Ελλάδα. Να απαιτηθούν δυναμικά και οργανωμένα: Τιμωρία των υπευθύνων για την έλλειψη μέτρων. Αποζημιώσεις για τις κατοικίες, τα χωράφια, τις εγκαταστάσεις, το ζωικό κεφάλαιο. Δημόσιος κεντρικός αντιπλημμυρικός σχεδιασμός. Βιώσιμη παραγωγική αποκατάσταση των πληττόμενων περιοχών. Είναι ο μόνος δρόμος για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα.

 

Σ. Κρόκος