Απαράδεκτη η κατάργηση των σχολικών επιτροπών

Συνδυαστικά με τη χρόνια υποχρηματοδότηση, η
κατάργηση των σχολικών επιτροπών αφήνει τα σχολεία
χωρίς τα στοιχειώδη

Σύμφωνα με νόμο της πρώην υπουργού Εσωτερικών, Κεραμέως, τον Ιούνιο του 2024 καταργήθηκαν οι σχολικές επιτροπές, με αποτέλεσμα να μη γίνεται πλέον κατανομή της κρατικής χρηματοδότησης στα σχολεία και τη διαχείρισή της να αναλαμβάνουν αποκλειστικά οι δήμοι. Από δω και πέρα οι δήμοι θα «υπολογίζουν» τι χρειάζονται τα σχολεία, θα πληρώνουν τους λογαριασμούς τους και θα προβαίνουν σε διαγωνισμούς ή απευθείας αναθέσεις για τον εξοπλισμό τους. Στις σχολικές μονάδες θα δίνεται ένα μικρό χρηματικό ποσό (500 ευρώ στα μικρά σχολεία και 1.000 ευρώ στα μεγάλα) για να καλύπτονται μόνο έκτακτες ανάγκες (δηλαδή για ό,τι δεν έχει προβλέψει ο δήμος). 

Πρόκειται για ένα απαράδεκτο συγκεντρωτικό σύστημα, το οποίο δημιουργεί τεράστια προβλήματα και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την εκρηκτική σχολική καθημερινότητα. Κατ’ αρχάς, οι διαγωνισμοί για προμήθεια υλικών μπορεί να καθυστερήσουν για μήνες (ενστάσεις κ.λπ.). Όσο υπάρχουν ενεργοί διαγωνισμοί –όπως αυτή τη στιγμή– απαγορεύεται να γίνουν άλλοι, έτσι στα σχολεία δεν υπάρχουν πλέον ούτε τα βασικά (π.χ. χαρτί υγείας). Στους διαγωνισμούς «κερδίζει» αυτός που κάνει την καλύτερη προσφορά, δηλαδή, αυτός που έχει τα φτηνότερα υλικά, που στην πλειονότητά τους είναι και τα λιγότερο ποιοτικά. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι ανάγκες θα προκύψουν σε μια σχολική μονάδα κατά τη διάρκεια της χρονιάς, καθώς μιλάμε για χώρους με παιδιά από 4 έως 18 χρονών.

Οι δήμοι ήταν και είναι ανέτοιμοι να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή στα σχολεία να μην υπάρχει ούτε ευρώ, ενώ οι ελλείψεις σε καθαριστικά (σακούλες σκουπιδιών, χλωρίνη κ.λπ.), χαρτί εκτύπωσης, μελάνια, μαρκαδόρους, χαρτί υγείας κ.λπ. είναι τεράστιες. 

Η κυβερνητική απόφαση για κατάργηση των σχολικών επιτροπών έχει συγκεκριμένη στόχευση: α) να ενισχυθούν διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι, καθώς για αυτούς είναι ευκολότερο να προσφέρουν χαμηλές τιμές στους διαγωνισμούς και να μειοδοτούν. β) Να ανοίξει ο δρόμος της αναζήτησης ιδιωτών (με ανταλλάγματα) ή «χορηγών» από τα σχολεία προκειμένου να αντεπεξέρχονται στις ανάγκες τους. Και φυσικά γ) να αναγκάσουν τους γονείς να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύπτουν έξοδα λειτουργίας των σχολείων. 

Η κατάργηση των σχολικών επιτροπών, σε συνδυασμό και με τη χρόνια υποχρηματοδότηση, εντάσσεται πλήρως στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης για κατηγοριοποίηση-αξιολόγηση-αυτονομία-ιδιωτικοποίηση των σχολικών μονάδων, δηλαδή, στην πολιτική της διάλυσης του ενιαίου δημόσιου και δωρεάν σχολείου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το έργο αυτό το ανέλαβε το λυσσασμένο σκυλί του νεοφιλελευθερισμού, η Κεραμέως. 

Για να μπορούν τα σχολεία να λειτουργήσουν αξιοπρεπώς, για να τηρούνται οι βασικές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας των μαθητών, πρέπει να καταργηθεί οπωσδήποτε αυτός ο νόμος-έκτρωμα και να αυξηθεί η κρατική χρηματοδότηση, που παραμένει ίδια εδώ και χρόνια, όταν τα πάντα γύρω ακριβαίνουν. Εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές πρέπει να αγωνιστούν από κοινού άμεσα και δυναμικά. 

 

Μ. Σάκος