Ο κατώτατος μισθός με χειροπέδες του κεφαλαίου

 

Μόνο με αγώνες σαν κι αυτούς θα ξανακερδίσουμε
το ιερό μας δικαίωμα στη συλλογική διαπραγμάτευση
των αμοιβών μας

Η κυβέρνηση του κεφαλαίου προωθεί με νόμο της την οριστική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού. Αυτός θα ορίζεται πλέον (από το 2028) με «μαθηματικό» τύπο που θα «εξάγεται» από επτά παραμέτρους : α. την κατάσταση της οικονομίας (π.χ. ενδεχόμενο ύφεσης), β. το ύψος του πληθωρισμού σε σχέση με τα τραπεζικά επιτόκια, γ. το ισοζύγιο των εξωτερικών συναλλαγών, δ. το ποσοστό ανεργίας, ε. την εξέλιξη της παραγωγικότητας σε συνδυασμό με το ύψος του ακαθάριστου διάμεσου μισθού, στ. τις «δημοσιονομικές δυνατότητες» και ζ. έκτακτα περιστατικά.

Απ’ αυτές τις παραμέτρους όσες είναι μετρήσιμες δεν εκφράζουν τίποτε άλλο παρά τον βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο. Όσες δεν είναι μετρήσιμες εκφράζουν τις ανάγκες του κεφαλαίου στην εκάστοτε συγκυρία.

Ο καθορισμός του κατώτατου μισθού μέχρι τώρα απ’ τις διαπραγματεύσεις ΓΣΕΕ-εργοδοτών έδινε μια αφορμή να εκφραστεί η εργατική πίεση, όσο γραφειοκρατική και ανάξια να εκπροσωπεί τους εργάτες κι αν είναι η σημερινή ΓΣΕΕ. Τώρα η εργατική τάξη με τον «μαθηματικό τύπο» αφήνεται στο έλεος των διαθέσεων του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.

Ταυτόχρονα με αυτή τη μεθόδευση η κυβέρνηση μεταθέτει στο άδηλο μέλλον την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων για την πλειοψηφία των μισθωτών. Αυτή τη στιγμή μόνο το 32% των εργαζομένων καλύπτεται από κλαδικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας. 

Η κυβέρνηση στην προκειμένη περίπτωση σπάει τα όρια της «φιλελεύθερης» υποκρισίας της, αφού καταργεί τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις. Είναι απύθμενο δε το θράσος της υπουργού Κεραμέως, γνωστής για το αντεργατικό της μένος, που ισχυρίζεται ότι με τον «μαθηματικό τύπο» ο κατώτατος μισθός δεν θα έχει ποτέ μείωση. Η καθιέρωσή του γίνεται ακριβώς γι’ αυτό τον σκοπό. Στη Γαλλία που εφαρμόζεται το μέτρο οι κατώτατοι μισθοί έχουν πέσει μέχρι και 5%. Εξάλλου, τίποτα δεν εμποδίζει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση στο μέλλον να επικαλεστεί «έκτακτες συνθήκες», να αλλάξει τον νόμο και να ρίξει τους μισθούς, όπως έγινε επί μνημονίου.

Η οργανωμένη εργατική αντίδραση, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σωματείο, είναι ο μόνος δρόμος για να αποτραπεί ένα ακόμα χτύπημα εις βάρος της εργατικής τάξης. Και ο μόνος δρόμος για να πάρει την απάντηση που της αξίζει η θρασεία συμμορία των «νεοφιλελεύθερων» υπηρετών του κεφαλαίου.

 

Σ. Κρόκος