Η ουσιαστική απαγόρευση των τροχόσπιτων είναι ένα ακόμα δείγμα αυτής της λογικής
 |
Αφού κυνηγήθηκε συστηματικά η ελεύθερη κατασκήνωση, αφού περιορίστηκε η πρόσβαση στον δημόσιο χώρο με σωρεία νόμων και κανονισμών, τώρα η κυβέρνηση «τελειώνει» και το τροχόσπιτο. Κάθε φθηνός τρόπος διακοπών πρέπει να πάψει να υπάρχει, για μην έχει απώλεια κερδών το τουριστικό κεφάλαιο. |
Το ποιες είναι οι προθέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη σχετικά με τον δημόσιο χώρο, τη χρήση του και το ποιος θα έχει ελεύθερη πρόσβαση σε αυτόν είναι υπέρ το δέον ξεκάθαρες. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση παραχωρεί τον αρχαιολογικό χώρο της Δήλου (τον παρατημένο στο έλεος και τη φθορά του χρόνου) για high-class τραπεζώματα και events, επιτρέπει την καταπάτηση και εκμετάλλευση του αιγιαλού από το τουριστικό κεφάλαιο με beach bars και ομπρελοκαθίσματα, επιτρέπει την εκμετάλλευση δημόσιων χώρων (πλατείες, πάρκα, λόφους, δάση…) από επιχειρήσεις –με κινητήρια δύναμη, φυσικά, μόνο το κέρδος–, επιτρέπει την εκμετάλλευση βουνών και δασών με φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες από τους μεγαλοκαρχαρίες της ενέργειας, την ίδια στιγμή λοιπόν που εξυπηρετεί με τέτοια γενναιοδωρία το κεφάλαιο, μας κάνει ξεκάθαρο με έναν νόμο ότι ο τουρισμός, οι διακοπές και ο δημόσιος χώρος δεν είναι για όλους! Είναι μόνο για αυτούς που έχουν να πληρώσουν ξενοδοχείο, airbnb ή ακόμα και ιδιωτικό κάμπινγκ, συν τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια τα οποία έχουν γίνει απλησίαστα. Οι φθηνές διακοπές με ελεύθερη πρόσβαση στην ύπαιθρο διώκονται πλέον με βαριά πρόστιμα. Με πρόσχημα λοιπόν την προστασία του περιβάλλοντος, ψηφίστηκε ο νόμος 5170/2025 ο οποίος απαγορεύει την εγκατάσταση, στάθμευση (και ολιγόωρη στάση) των τροχόσπιτων, ρυμουλκούμενων και αυτοκινούμενων, και την εγκατάσταση σκηνών σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς (μέχρι εδώ έχει λογική) αλλά και σε παραλίες, παρυφές δασών, δημοτικά πάρκινγκ και γενικά σε κάθε δημόσιο χώρο, εκτός μόνο τη στάθμευση στα πάρκινγκ των αυτοκινητόδρομων. Επίσης απαγορεύει τη φιλοξενία περισσότερων του ενός τροχόσπιτων ακόμα και σε ιδιωτική έκταση! Δηλαδή, εάν στο οικόπεδό σου έχεις το δικό σου τροχόσπιτο, άλλο τροχόσπιτο, π.χ. φίλου σου, απαγορεύεται να μπει! Πρόκειται για ακραία παραβίαση της ατομικής ελευθερίας, των δικαιωμάτων πρόσβασης στον δημόσιο χώρο, ακόμα και των δικαιωμάτων επί της ιδιοκτησίας σου.
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα έχει 291 κάμπινγκ με 23.767 θέσεις για τροχόσπιτα. Αριθμός που δεν επαρκεί κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, καθώς, βάσει της ζήτησης, χρειάζονται τουλάχιστον 60.000 θέσεις. Ούτε διαθέτουμε εναλλακτικούς χώρους στάθμευσης ή camper stop (χώρους προσωρινής στάθμευσης για ανεφοδιασμό και ξεκούραση) όπως υπάρχουν στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Το κυνήγι της ελεύθερης κατασκήνωσης δεν είναι βέβαια καινούργια υπόθεση. Εδώ και δεκαετίες τους κάθονται στο λαιμό οι ελεύθεροι κατασκηνωτές. Απλά τώρα που η τουριστική «βιομηχανία» έγινε και επισήμως η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, οι νόμοι που εξυπηρετούν το τουριστικό κεφάλαιο θα γίνονται όλο και πιο αυστηροί, όλο και πιο περιοριστικοί όσον αφορά την ελεύθερη πρόσβαση σε δημόσιους χώρους, σε κάθε χώρο που το τουριστικό κεφάλαιο μπορεί να τους εκμεταλλευθεί προς όφελός του. Ούτως ή άλλως, η αιτιολογική έκθεση του νόμου το λέει ξεκάθαρα: «απώτερος στόχος της ρύθμισης είναι να αποφεύγεται η υπονόμευση των νόμιμα λειτουργούντων χώρων κάμπινγκ».
Φτάνει πια με την εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων και των διακοπών μας! Να δημιουργηθούν υποδομές υγιεινής και ασφάλειας για τη διευκόλυνση μιας αξιοπρεπούς διαμονής σε όσους επιλέγουν το ελεύθερο κάμπινγκ – και όχι να διώκονται ποινικά. Να δημιουργηθούν δημοτικοί χώροι στάθμευσης και χώροι προσωρινής στάθμευσης για τα τροχόσπιτα, τα λεγόμενα camper stop.
Οι δρόμοι, οι πλατείες, τα πάρκα, οι παραλίες, τα δάση είναι δημόσιοι χώροι στους οποίους έχουμε δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης όλοι, χωρίς εισοδηματικούς και κοινωνικούς περιορισμούς. Οι διακοπές, η ξεκούραση και η ψυχαγωγία είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των εργαζομένων, όλων των πολιτών.
Όλγα Στεφανίδου
