Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας η είδηση ότι οι τόκοι που δηλώνονται από φυσικά πρόσωπα στην Ελλάδα και αφορούν καταθέσεις του εξωτερικού είναι ασυνήθιστα υψηλοί. Κινούνται στα 208 εκατ. ευρώ, από λίγες χιλιάδες ΑΦΜ – όταν οι τόκοι από τις καταθέσεις του εσωτερικού, που αφορούν εκατομμύρια καταθέτες, είναι 567 εκατ. ευρώ. Ακόμα και η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) αναγκάστηκε να ξεκινήσει ελέγχους.
Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό εκτός από το ότι η αστική τάξη συνεχίζει να βγάζει μαζικά χρήμα στο εξωτερικό; Αντί να το επενδύει ή τουλάχιστον να το αποταμιεύει στη χώρα, όπως υποτίθεται ότι θα έπρεπε να κάνουν ως «κοινωνικά υπεύθυνοι» επιχειρηματίες; Μάλιστα, το παραπάνω ποσό δεν περιλαμβάνει ούτε επιχειρήσεις που έχουν φορολογική έδρα στο εξωτερικό, ούτε φυσικά το χρήμα που καταλήγει σε φορολογικούς παραδείσους!
Όταν λοιπόν τα επιτελεία των αφεντικών (ΣΕΒ κ.λπ.) μας κουνάνε το δάχτυλο και μας λένε ότι χρειάζονται «κίνητρα» (βλ. επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, «ευέλικτη» εργασία) για να «επενδύσουν», κανονικά θα πρέπει να τους απαντάμε: Ποιους δουλεύετε, βρε κερατάδες;
Μόνο η εξουσία της εργατικής τάξης και των σύμμαχών της καταπιεζόμενων στρωμάτων μπορεί να βάλει τέλος σε αυτό το αίσχος. Μέχρι τότε πρέπει να απαιτούμε συνεχώς κάθετη αύξηση της φορολόγησης του μεγάλου πλούτου και νόμους που να βάζουν φραγμούς στη μαζική εξαγωγή χρήματος.
Α.Α.
