Το νερό υπό απειλή ιδιωτικοποίησης με μοντέλο ΔΕΗ

Ο ελληνικός λαός έχει ιστορική ευαισθησία για το νερό 
και δεν θα το παραδώσει στα καπιταλιστικά όρνεα

Όλο και πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα οι «αναφορές» από τα διάφορα φερέφωνα του συστήματος για επικείμενη λειψυδρία, για ένα «μέλλον ξηρασίας» και άλλα παρόμοια. Με αυτή την προπαγάνδα, τα προβλήματα που δημιουργεί στο περιβάλλον η καπιταλιστική εκμετάλλευση των πόρων της φύσης –και του νερού βέβαια– η κεφαλαιοκρατία προσπαθεί να τα χρησιμοποιήσει για τους δικούς της σκοπούς. Στην προκειμένη περίπτωση, στόχος είναι η λεηλασία του φυσικού αγαθού του νερού από τα ιδιωτικά συμφέροντα, βάζοντας άλλον έναν βρόγχο στον λαιμό του λαού.

Στο γενικότερο στόχαστρο είναι οι εταιρείες ύδρευσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ),αφού σε αυτές τις πόλεις ζει ο μισός περίπου πληθυσμός της χώρας. Τα τωρινά σχέδια όμως αφορούν τις δημοτικές επιχειρήσεις των επαρχιακών δήμων (ΔΕΥΑ). Προφανώς θεωρείται ότι στην επαρχία θα υπάρξουν μικρότερες αντιστάσεις και έτσι θα δημιουργηθεί ένα τετελεσμένο γεγονός, ώστε να μπει χέρι και στις μεγάλες εταιρείες, που είναι ο βασικός στόχος. 

Ήδη με νόμο του περασμένου Φεβρουαρίου οι ΔΕΥΑ καλούνται να συγχωνευτούν «εθελοντικά», με «αντάλλαγμα» να διαγραφεί το 70% των χρεών τους από το ηλεκτρικό ρεύμα. Ο έλεγχος των ΔΕΥΑ ανατέθηκε στη Ρυθμιστική Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Ύδρευσης για να προωθηθεί το «μοντέλο» της ΔΕΗ, για να ιδιωτικοποιηθούν δηλαδή.

Η υπερχρέωση των εταιρειών ύδρευσης από τις ηλεκτρικές εταιρείες είναι αποτέλεσμα της λεηλασίας του ηλεκτρικού ρεύματος από τα γνωστά κεφάλαια των «προμηθευτών» της ενέργειας. Μέχρι πριν μια εικοσαετία γινόταν κατασπατάληση του νερού στα χωριά, αφού κάθε ιδιώτης μπορούσε να «χτυπήσει» γεώτρηση και να αφήσει χωρίς νερό ακόμα και ολόκληρο οικισμό. Η άρδευση των χωραφιών γινόταν χωρίς έλεγχο και σχέδιο, με αποτέλεσμα οι ΤΟΕΒ (Τοπικοί Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων) να είναι τώρα και αυτοί υπερχρεωμένοι. Την κατάσταση αυτή, που το ίδιο το σύστημά τους δημιούργησε μέσω της πολιτικής των κυβερνήσεων και του κρατικού μηχανισμού, οι καπιταλιστές θέλουν να την εκμεταλλευτούν για να λεηλατήσουν και το νερό.

Να γίνει διαγραφή των χρεών των επιχειρήσεων ύδρευσης προς τους προμηθευτές της ενέργειας. Να υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός στην άρδευση, με γνώμονα τις πραγματικές ανάγκες της αγροτικής παραγωγής. Να καταργηθεί το ήδη υπάρχον καθεστώς των εργολαβιών στις επιχειρήσεις ύδρευσης. Το ύψιστο φυσικό και κοινωνικό αγαθό του νερού δεν πρέπει να παραδοθεί στο κεφάλαιο.

 

Σ. Κρόκος