 |
| Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί πανηγυρίζουν για την εκεχειρία. Ωστόσο, ο δρόμος για σταθερή ειρήνη και επίλυση του Παλαιστινιακού είναι μακρύς, μεταξύ άλλων γιατί στην περιοχή συγκρούονται τα συμφέροντα όλων των ιμπεριαλιστών. Η παγκόσμια αντιπολεμική κινητοποίηση παραμένει ένα σημείο ελπίδας. |
Τελικά υπογράφηκε μια συμφωνία μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, βάσει μιας πρότασης σχεδίου 20 σημείων των ΗΠΑ, με πρώτο σημείο την κατάπαυση του πυρός, την ανταλλαγή των ισραηλινών ομήρων με σχεδόν 2.000 Παλαιστίνιους κρατούμενους και την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από ένα μέρος της Λωρίδας της Γάζας.
Μια εκεχειρία πολύ εύθραυστη, που δεν εξαρτάται μόνο από τους διεθνείς ανταγωνισμούς, αλλά και από τις αιώνιες διαφορές και τα μίση, γεννημένα στους διαρκείς πολέμους και στις αντιπαλότητες των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων. Εύθραυστη γιατί αυτό που υπογράφηκε είναι ένα σχέδιο για συμφωνία. Στο πρώτο σημείο συμφωνούν το Ισραήλ και η Χαμάς, αλλά διαφωνούν ως προς άλλα σημεία.
Η Ανατολική Μεσόγειος συμπυκνώνει το σύνολο των παγκόσμιων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, με συμμετοχή στους ανταγωνισμούς όχι μόνο των κρατών που την περικλείουν αλλά και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, που χρησιμοποιούν ως δορυφόρους τους τους αδύναμους της περιοχής. Ο σκοπός όλων ένας: ο έλεγχος των εμπορικών δρόμων, της ενέργειας, αλλά και ο έλεγχος τριών ηπείρων, Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής.
Γι’ αυτήν την εκεχειρία χρειάστηκε να συνασπιστούν όλα τα αραβικά κράτη, μετά την επίθεση του Ισραήλ στο Κατάρ, και να συμμορφωθούν προς τις ΗΠΑ η Τουρκία, το Κατάρ και το Ιράν. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η παγκόσμια κατακραυγή από τους λαούς κυρίως της Ευρώπης, που πίεσαν τις κυβερνήσεις τους να αντιδράσουν, ορισμένες μάλιστα αναγνωρίζοντας και παλαιστινιακό κράτος. Επίσης η Χαμάς έχασε την υποστήριξη μέρους του παλαιστινιακού λαού, που πλέον, υποφέροντας, έλεγε «φτάνει πια».
Σ’ αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών και συναλλαγών, ακυρώνεται μάλλον και μια νέα επίθεση του Ισραήλ εναντίον του Ιράν, μετά τον εξοπλισμό του τελευταίου από τη Ρωσία με σύγχρονα όπλα και την εγγύηση της Ρωσίας για έλεγχο του πυρηνικού του προγράμματος. Έναντι αυτού, το Ισραήλ μεσολαβεί για τις σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ.
Οι Άραβες επίσης τώρα καίγονται να λυθεί το Παλαιστινιακό, για να μπουν σε εφαρμογή οι Συμφωνίες του Αβραάμ, που προβλέπουν τεράστιες επενδύσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ για ανάπτυξη σύγχρονων τεχνολογιών αλλά και τουριστικών θέρετρων στη Μέση Ανατολή. Επίσης θα προωθηθούν και τα σχέδια για αγωγούς μεταφοράς ενέργειας προς την Ευρώπη.
Εδώ μπαίνει και η διεκδίκηση από την Τουρκία ενός μεγάλου μεριδίου από την πίτα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις επιδιώξεις των αραβικών κρατών (Αιγύπτου, Σαουδικής Αραβίας και άλλων) καθώς και των Ισραήλ και ΗΠΑ. Έτσι ο ρόλος της για μεγάλη περιφερειακή δύναμη δεν θα πραγματωθεί. Βέβαια, οι αποτυχίες της στη Μέση Ανατολή θα τη στρέψουν στο Αιγαίο.
Η συνέχεια θα δοθεί στη Συρία, όπου συγκρούονται ακόμη μεγαλύτερα συμφέροντα. Μια Συρία ήδη διαιρεμένη, με το Ισραήλ να κατέχει τμήμα της νοτίου Συρίας και να προωθείται ως προστάτης των Δρούζων και των χριστιανών από τις σφαγές που πραγματοποιούν οι φανατικοί μουσουλμάνοι που κυβερνούν σήμερα τη Συρία, καθοδηγούμενοι από την Τουρκία. Οι Τούρκοι κατέχουν μια περιοχή κατά μήκος των συνόρων από το 2019 και προσπαθούν να εγκαταστήσουν βάσεις στις πρώην ρωσικές βάσεις, αλλά βομβαρδίζονται από το Ισραήλ. Στη βόρεια και ανατολική Συρία οι Κούρδοι λειτουργούν αυτοδιοικούμενοι, εξοπλισμένοι και εκπαιδευόμενοι από τις ΗΠΑ, δέχονται επιθέσεις από την ισλαμική συριακή κυβέρνηση, παρά την εκεχειρία που υπέγραψαν, αλλά τις αποκρούουν με επιτυχία.
Η Ευρώπη, θεατής στα τεκταινόμενα, ετοιμάζεται να φορολογήσει σκληρά τους λαούς της για να αγοράζει πανάκριβο αμερικανικό αέριο και να επανεξοπλιστεί, αναθέτοντας στην Τουρκία την παραγωγή των όπλων της, ανίκανη ακόμη και για αυτό.
Οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν άλλο τη νεοφιλελεύθερη πολιτική και αυτό φάνηκε στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στον προϋπολογισμό λιτότητας στη Γαλλία. Άλλωστε το έγκλημα στην Παλαιστίνη έβγαλε στους δρόμους πολλά εκατομμύρια Ευρωπαίων, σε όλα τα κράτη, δείγμα ότι αντανακλαστικά υπάρχουν.
Αυτό που λείπει είναι οι κατάλληλες επαναστατικές ηγεσίες για να συσπειρώσουν τους λαούς και στην πάλη κατά του νεοφιλελευθερισμού και στην πάλη κατά του πολέμου.
Χρήστος Χατζής
