Το φάντασμα μιας νέας κρίσης πάνω από την Ευρώπη

 

Με «Μπλόκο στα πάντα» και μαζικές απεργίες απαντούν
οι Γάλλοι στα σχέδια λιτότητας της κυβέρνησής τους,
δίνοντας το παράδειγμα σε όλους μας

Στη δίνη του δημόσιου χρέους και της δημοσιονομικής αστάθειας και στις απαρχές μιας ευρύτερης κρίσης επιστρέφει η Ευρώπη, με επίκεντρο τη Γαλλία, όπου η κρίση χρέους έχει εξελιχθεί σε μείζον πολιτικό ζήτημα. Ο Μακρόν, υπό την πίεση των λαϊκών αντιδράσεων, αναγκάστηκε να αλλάξει πέντε πρωθυπουργούς σε δύο χρόνια. Και δεν έχει καταφέρει ακόμα να περάσει έναν προϋπολογισμό λιτότητας, όπως σχεδίαζε.

Το δημόσιο χρέος της Γαλλίας φτάνει το 114,1% του ΑΕΠ, ενώ ο οίκος Fitch υποβάθμισε την πιστοληπτική της ικανότητα από «AA-» σε «A+». Σε παρόμοια θέση βρίσκεται και η Ιταλία, με χρέος στο 138% του ΑΕΠ, την ώρα που το συνολικό δημόσιο χρέος στην Ευρώπη ανήλθε το πρώτο τρίμηνο του έτους στα 14,8 τρις ευρώ. Στη Γερμανία, αν και διατηρεί το προνόμιο του «ΑΑΑ» με χρέος λίγο άνω του 60%, έχουν ήδη γίνει 114.000 απολύσεις, ενώ έχουν ανακοινωθεί άλλες 125.000, κυρίως στη βιομηχανία. Γενικά στην ευρωζώνη η μεταποιητική δραστηριότητα από τον Σεπτέμβριο επέστρεψε σε μια φάση που οδηγεί προς τη συρρίκνωση, καθώς οι νέες παραγγελίες υποχώρησαν με τον ταχύτερο ρυθμό των τελευταίων έξι μηνών. Παράλληλα, οι εταιρείες συνέχισαν να μειώνουν τα ανεκτέλεστα έργα, με τις εκκρεμείς παραγγελίες να υποχωρούν με τον ταχύτερο ρυθμό από τον Ιούνιο. Στην παρούσα φάση, η Ευρώπη δεν αντιμετωπίζει μόνο δημοσιονομικά προβλήματα αλλά και τα απόνερα της πανδημίας, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις αυξημένες αμυντικές δαπάνες, την ανάγκη δημόσιων επενδύσεων σε παλαιωμένες υποδομές και, φυσικά, τους επιθετικούς δασμούς των ΗΠΑ.

Και ποια είναι η λύση των ηγεσιών της Ε.Ε.; Η λιτότητα! Όμως οι κοινωνίες αντιστέκονται, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες κινητοποιήσεις στη Γαλλία. Στο δίλημμα «λιτότητα ή αύξηση φόρων» οι κοινωνίες απαντούν με αντίσταση, ενώ η δυσαρέσκεια εξαπλώνεται σε ολόκληρη την ήπειρο. Το ελληνικό παράδειγμα είναι πρόσφατο, με τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν μετά το 2010 να οδηγούν σε πολυετή ύφεση και πολιτική αστάθεια και ακόμη και σήμερα το βιοτικό επίπεδο να παραμένει πολύ χαμηλό, το δεύτερο χειρότερο στην Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία! Οι ευρωπαϊκοί λαοί, που είδαν αυτά τα καταστροφικά αποτελέσματα των προγραμμάτων περικοπών και «διάσωσης» της Ελλάδας, δεν δείχνουν διατεθειμένοι να γίνουν οι νέες... Ιφιγένειες του κεφαλαίου!

 

Γιάννης Τριανταφύλλου