 |
Τα χρηματιστηριακά παιχνίδια παγκοσμίως κατά κανόνα
καταλήγουν εις βάρος
των αδύνατων παικτών, όπως
είναι πλέον οι ελληνικές τράπεζες
|
Τις τελευταίες εβδομάδες σημειώθηκε μια έντονη πτώση
της αξίας των μετοχών των ελληνικών τραπεζών στο χρηματιστήριο, γεγονός που
ανέδειξε τα μεγάλα προβλήματα που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν, και εξαιτίας
των μνημονιακών συνθηκών αλλά και των διεθνών εξελίξεων.
Κατ’ αρχάς, το εν λόγω γεγονός αναδεικνύει τον
μεγάλο «σκόπελο» των κόκκινων δανείων που έχουν στην κατοχή τους οι τράπεζες,
τα οποία έχουν πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας και επηρεάζουν μεγάλο μέρος
της κοινωνίας. Εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε τα στεγαστικά δάνεια από τα
επιχειρηματικά.
Πιστεύουμε ότι τα πρώτα, ειδικά όταν αφορούν φτωχούς
δανειολήπτες, θα πρέπει να διαγραφούν και να πάψουν να κινδυνεύουν με
πλειστηριασμό οι λαϊκές κατοικίες. Για τα επιχειρηματικά δάνεια, και δη τα
μεγάλα, θα πρέπει να πληρώσει η μεγαλοαστική τάξη!
Αφ’ ετέρου, οι τράπεζες έχουν μειώσει δραματικά
τη χορήγηση δανείων, άρα δεν εισπράττουν τόκους και γι’ αυτό παρουσιάζουν
χαμηλά κέρδη, τη στιγμή που οι καταθέσεις ανακάμπτουν μεν αλλά με πολύ αργούς
ρυθμούς και οι ξένες αγορές επιφυλάσσονται να δανείσουν τις ελληνικές τράπεζες,
ακριβώς λόγω της χαμηλής ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Φυσικά, και
οι διεθνείς εξελίξεις (βλ. σύγκρουση Ιταλίας-Ε.Ε. και άνοδος των διεθνών
επιτοκίων) παίζουν ρόλο, αφού η ελληνική οικονομία είναι ευάλωτη και
ρημαγμένη λόγω της μαύρης οχταετίας των μνημονίων.
Ως λύση του προβλήματος ακούγεται ότι η κυβέρνηση
μελετά τη δημιουργία ενός ειδικού σχήματος όπου θα συγκεντρωθούν τα κόκκινα
δάνεια από κάθε τράπεζα, αλλά με παροχή κρατικών εγγυήσεων, ώστε οι
κίνδυνοι να μετατοπιστούν από τον τραπεζικό τομέα στο ελληνικό δημόσιο, δηλαδή
στις πλάτες του λαού! Δηλαδή, χώρια από το ρευστό και τις εγγυήσεις που έχουμε
πληρώσει τα χρόνια της κρίσης στις τράπεζες για τη διάσωσή τους και τα δάνεια
που φορτωθήκαμε εξαιτίας τους, μας καλούν να βγάλουμε πάλι το φίδι από την τρύπα!
Αυτό όμως που πραγματικά χρειάζεται είναι να δημιουργηθούν σταθερές και καλά αμειβόμενες
δουλειές για το εργατικό δυναμικό, μέρος του οποίου μεταναστεύει σε άλλες
χώρες. Και αυτό θα γίνει μόνο με τη χρηματοδότηση που θα προέλθει από ένα
δημόσιο τραπεζικό σύστημα, που θα υπηρετεί την παραγωγική ανασυγκρότηση της
χώρας μέσω δημοσίων επενδύσεων.
Γιάννης Τριανταφύλλου
