 |
| Η εργατική πρωτοπορία πρέπει να στρέφει έντεχνα τη δυσαρέσκεια της μικροαστικής τάξης ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο και το κοινωνικό καθεστώς |
Σύμφωνα με πρόσφατη
έκθεση του ΣΕΒ, οι ελληνικές μικρομεσαίες
επιχειρήσεις έχουν μια παραγωγικότητα
που αντιστοιχεί στο μισό (50%) του ευρωπαϊκού
μέσου όρου. Η χώρα μας έχει τη μεγαλύτερη
διασπορά μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων
από κάθε άλλη ευρωπαϊκή, και είναι
προφανή τα μεγάλα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν, ειδικά σήμερα, αυτές
οι επιχειρήσεις σε θέματα τεχνολογικής
στάθμης, εξωστρέφειας, σύγχρονων μεθόδων
παραγωγής, διοίκησης και μάρκετινγκ
– συν τα μικρά μερίδια αγοράς και την
ούτως ή άλλως χαμηλή καταναλωτική δύναμη
του ελληνικού λαού.
Το ζήτημα της μικροαστικής
τάξης αφορά, και πολύ μάλιστα, την
εργατική τάξη. Με απλά λόγια, είτε η
εργατική τάξη θα τραβήξει τη μικροαστική
τάξη προς το μέρος της, ώστε να αυξήσει
τη
δύναμή της έναντι της μεγαλοαστικής
τάξης, είτε θα την τραβήξει προς το μέρος
της η μεγαλοαστική τάξη, διαμορφώνοντας
έναν δυσμενή ταξικό και πολιτικό
συσχετισμό. Γι’ αυτό η συνειδητή
πρωτοπορία του εργατικού κινήματος
πρέπει να έχει ένα ειδικό πρόγραμμα για
τη μικροαστική τάξη.
Για λόγους που δεν έχουν
να κάνουν μόνο με την κρίση και το
μνημονιακό περιβάλλον, αλλά και με τις
τάσεις του καπιταλισμού διεθνώς, ένα
μεγάλο μέρος αυτών των επιχειρήσεων
δεν είναι βιώσιμο. Αυτό πρέπει να το
πούμε καθαρά στη μικροαστική τάξη,
πείθοντας παράλληλα τη νεολαία να
προτιμά τη μισθωτή εργασία. Ωστόσο,
για διάφορους λόγους, πολιτιστικούς,
ιστορικούς, γεωγραφίας κ.λπ., η Ελλάδα
πάντα θα έχει πολλές μικρές εκμεταλλεύσεις.
Απευθυνόμενοι, λοιπόν,
στα φτωχότερα στρώματα της μικροαστικής
τάξης, πρέπει να τους πούμε ότι η μόνη
επιλογή που έχουν είναι να ενώσουν τις
δυνάμεις τους και να συγκροτήσουν
συνεταιρισμούς ειδικού τύπου, που θα
επιδιώκουν την τεχνολογική αναβάθμιση,
την καλύτερη προώθηση των προϊόντων
τους εντός και εκτός της χώρας,
ευνοϊκότερους όρους προμήθειας πρώτων
υλών, εκπαίδευση σε σύγχρονες μεθόδους
κ.λπ. Μέσα από αυτούς τους συνεταιρισμούς
θα διεκδικήσουν και κρατική βοήθεια σε
αυτή την κατεύθυνση, αλλά και θα αλαφρώσουν
την εξάρτησή τους από την τραπεζική
τοκογλυφία. Αυτό θα ευνοήσει και τη
γενικότερη παραγωγική και τεχνολογική
στάθμη της χώρας. Το πιο σημαντικό, θα
πρέπει η μικροαστική τάξη να πειστεί
ότι μόνο σε συμμαχία με την εργατική
τάξη, άρα υποστηρίζοντας και τα αιτήματα
της εργατικής τάξης, θα προασπίσει την
επιβίωσή της.
Πάρις Δάγλας
