 |
Από τις
μεγάλες διαδηλώσεις των εργατών στο εργοτάξιο
του νέου αεροδρομίου της Κωνσταντινούπολης,
ενάντια
στα απανωτά θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα»
|
Παρά την εικόνα που προβάλλει ο
Ερντογάν ότι είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στη χώρα του, η πραγματικότητα είναι
πολύ διαφορετική. Η Τουρκία είναι ένα καζάνι που βράζει. Στο προσκήνιο πλέον αρχίζει να μπαίνει η εργατική της τάξη, καθώς πολύ
σημαντικές κινητοποιήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη αυτή την περίοδο, δείχνοντας
το τι πραγματικά συμβαίνει στην τουρκική κοινωνία.
Πάνω από 120 ημέρες
απεργίας διανύουν οι εργαζόμενοι της εταιρείας Flormar, θυγατρικής του πολυεθνικού ομίλου Yves Rocher. Η
επιχείρηση απέλυσε 130 εργαζόμενους, ως επί το πλείστον γυναίκες, επειδή
δημιούργησαν σωματείο για να διεκδικήσουν καλύτερες αμοιβές και συνθήκες
εργασίας. Η απεργία έχει γίνει σύμβολο της αντοχής των εργαζομένων.
Παράλληλα, χιλιάδες Τούρκοι εργαζόμενοι στο γιγάντιο εργοτάξιο του νέου
αεροδρομίου της Κωνσταντινούπολης έχουν ξεσηκωθεί για τις άθλιες εργασιακές
συνθήκες, οι οποίες έχουν οδηγήσει στον θάνατο τουλάχιστον 27 εργαζόμενους από
το 2015 που ξεκίνησαν οι εργασίες του αεροδρομίου. Πρόσφατη μαζική
τους διαδήλωση διαλύθηκε βίαια από πάνοπλους αστυνομικούς, συνελήφθησαν πάνω από
600 εργαζόμενοι, ενώ 24 προφυλακίστηκαν με την κατηγορία της τρομοκρατίας!
Έκθεση που συνέταξε το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό
Κόμμα της Τουρκίας για τις τραγικές εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα
είναι πλήρως αποκαλυπτική. Από τότε που ανέλαβε ο Ερντογάν (2003) έχουν
σκοτωθεί 21.800 εργαζόμενοι, αναδεικνύοντας την Τουρκία στην πρώτη χώρα στην
Ευρώπη σε εργατικά «ατυχήματα»! Βαρύ φόρο αίματος πληρώνουν και οι γυναίκες, ακόμα
και τα παιδιά (722 και 319 αντίστοιχα έχουν σκοτωθεί από το 2013). Δηλαδή, κυριολεκτικά
με το αίμα και την άγρια εκμετάλλευση των εργατών έχει χτιστεί το όποιο
οικονομικό «θαύμα» της Τουρκίας, που τώρα βέβαια ξεθωριάζει.
Οι κινητοποιήσεις πάντως αυτές της εργατικής τάξης δείχνουν ότι η
Τουρκία δεν μόνο Ισλάμ και ούτε οι αστοί «κοσμικοί» κεμαλιστές είναι η μόνη
αντιπολίτευση. Η εργατική τάξη, η πραγματική αντιπολίτευση της χώρας, μπαίνει
σε κίνηση και μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στις κοινωνικές και πολιτικές
εξελίξεις. Οι κινητοποιήσεις καταρρίπτουν και την εικόνα του «πατερούλη»
Ερντογάν, που υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για τα φτωχά στρώματα. Ο αυταρχισμός και η άγρια καταστολή, κύριο
χαρακτηριστικό του καθεστώτος του, αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της αυξανόμενης κοινωνικής
δυσαρέσκειας, όμως δεν θα τον σώσουν.
Μ. Σάκος
