 |
Από την άποψη της εξάπλωσής της και της προσήλωσης στα
δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα, η γραφειοκρατία της Ε.Ε. μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον παπισμό και τον σταλινισμό |
Σε διαθεσιμότητα τέθηκαν
πρόσφατα ο επικεφαλής και δύο βασικά στελέχη του γραφείου του Ευρωκοινοβουλίου
στην Αθήνα, μετά την ανακάλυψη «ύποπτων» οικονομικών συναλλαγών και διοικητικών
πράξεων. Πρόσφατα, επίσης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε να μην επιτρέψει
τη δημοσιοποίηση στοιχείων για το πού
ξοδεύουν οι 751 ευρωβουλευτές το «γενικό επίδομα» των 4.400 ευρώ τον μήνα που
παίρνουν, πέραν των επίσημων αμοιβών τους, και το οποίο δικαιούνται να
ξοδέψουν «χωρίς να δίνουν λογαριασμό».
Η απόφαση αυτή, για την οποία το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επικαλέστηκε τα «προσωπικά δεδομένα», δικαίως
χαρακτηρίστηκε σκάνδαλο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξέρουμε
πολύ καλά ότι είναι ένα όργανο του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου, των
ευρωπαϊκών αστικών τάξεων, ιδίως των ισχυρότερων. Είναι, όμως, και κάτι περισσότερο από αυτό. Με τα εκατοντάδες
όργανα, επιτροπές και συνδεδεμένους φορείς της, αποτελεί έναν κολοσσιαίο,
πολυπλόκαμο μηχανισμό που έχει αυτονομηθεί
από τα κράτη-μέλη, που έχει πλέον τα δικά του ιδιαίτερα συμφέροντα. Μόνο η
Κομισιόν απασχολεί 33.000 υπαλλήλους. Οι άνθρωποι που μισθοδοτούνται
–πλουσιοπάροχα– από την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά θα πρέπει να ανέρχονται σε
εξαψήφιο νούμερο (κι αυτό χωρίς να υπολογίσουμε τις επιχειρήσεις ή τους επιμέρους
φορείς που εξαρτώνται από την κοινοτική χρηματοδότηση).
Αυτή η πανίσχυρη γραφειοκρατία, μπροστά στα συμφέροντά
της, δεν υπολογίζει όχι μόνο τις ανάγκες και επιθυμίες των ευρωπαϊκών λαών αλλά
ούτε καν τις ενδο-καπιταλιστικές και πολιτικές ισορροπίες που ένα αστικό κράτος
ή μια αστική κυβέρνηση υποχρεούται να λαμβάνει υπ’ όψιν. Εξάλλου, δεν έχουν κάποιο εκλογικό σώμα στο οποίο θα
έπρεπε να απολογηθούν. Ακόμα και άτομα αριστερής πολιτικής προέλευσης και με καλές
προθέσεις που θα βρεθούν να εργάζονται για αυτόν τον μηχανισμό, αφομοιώνονται
με συνοπτικές διαδικασίες στη λογική και τα συμφέροντά του.
Για όλους τους παραπάνω
λόγους, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών είναι, σε σχέση με κάθε επιμέρους κρατική
γραφειοκρατία, πιο αδίστακτη πολιτικά,
πιο διεφθαρμένη, αλλά και πιο απρόσεκτη. Το τελευταίο προκύπτει ολοφάνερα
από τον ογκούμενο τα τελευταία χρόνια ευρω-σκεπτικισμό.
Το ότι η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση θα αποτύχει
ιστορικά, εμείς το θεωρούμε δεδομένο. Θα συμβεί για εγγενείς αιτίες: ο
καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει το έθνος-κράτος. Ωστόσο, η
αντιδραστικότητα, ο κυνισμός και η διαφθορά αυτού του γραφειοκρατικού
συστήματος θα συμβάλουν καίρια στην τελική αποδόμηση της Ε.Ε.
Πάρις Δάγλας
