Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των νεκρών από την επιδημία στη
Δυτική Ευρώπη προέρχεται από τα γηροκομεία. Δηλαδή, πρόκειται για απόμαχους
εργαζόμενους που το σύστημα, εφόσον δεν τους χρειάζεται πλέον, τους επιβάλλει
να αποσυρθούν από την κοινωνία και να πάνε να πεθάνουν σε κάποιο γηροκομείο. Οι
συνθήκες εκεί καταλαβαίνουμε ότι είναι τόσο πιο άθλιες όσο πιο χαμηλή είναι η
σύνταξη του ηλικιωμένου. Αυτή την εγκληματική λογική, ότι όποιος δεν δουλεύει
πλέον είναι «άχρηστος», ο αδίστακτος καπιταλισμός της ανεπτυγμένης Ευρώπης την
έχει περάσει σαν αντίληψη γενικά στον πληθυσμό.
Το πολύ χαμηλό ποσοστό
ιδιοκατοίκησης είναι ένας ακόμα λόγος που οι συνταξιούχοι καταλήγουν μαζικά στα
γηροκομεία. Ευτυχώς στην Ελλάδα, για πολλούς λόγους, η κατάσταση είναι
διαφορετική.
Το καλοκαίρι του 2003, 15.000 ηλικιωμένοι πέθαναν στη Γαλλία
από τον καύσωνα. Όπως είχαμε γράψει τότε στην εφημερίδα μας, τα παιδιά τους δεν
ενδιαφέρθηκαν καν να διακόψουν τις διακοπές τους και τους άφησαν σε ψυγεία για
να τους κηδέψουν αργότερα.
Αυτός είναι ο «πολιτισμός» της καπιταλιστικής Ευρώπης. Για
μας αυτοί οι μαζικοί θάνατοι στα γηροκομεία είναι ένα εκ προμελέτης ειδεχθές
έγκλημα που βαρύνει όλο το σημερινό απάνθρωπο κοινωνικό σύστημα.
Π.Δ.
