 |
Οι εργάτες της
ΛΑΡΚΟ δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα
για τη σωτηρία της δουλειάς τους αλλά και
μιας
κρίσιμης για το μέλλον της χώρας βιομηχανίας
|
Οι
1.400 εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, της βιομηχανίας σιδηρονικελίου, έχουν ξεκινήσει
από τον Απρίλιο απεργιακό αγώνα διαρκείας ενάντια στο σχέδιο διάλυσης και
ξεπουλήματος της επιχείρησης που έχει καταθέσει η κυβέρνηση για ψήφιση στη
Βουλή. Το σχέδιο «ειδικής εκκαθάρισης» προβλέπει τριχοτόμηση της τεράστιας περιουσίας
της ΛΑΡΚΟ: στα δύο εργοστάσια, το βασικό στη Λάρυμνα Φθιώτιδας και το βοηθητικό
στη Βοιωτία, στα ορυχεία σε Εύβοια και Καστοριά και στις εγκαταστάσεις σε Αθήνα
και Κοζάνη. Αν δεν βρεθεί αγοραστής μέσα σε 18 μήνες για το κάθε τμήμα, αυτό θα
κλείνει. Για τους εργαζόμενους προβλέπεται: μείωση μισθών έως και 25%, κόψιμο
δώρων-επιδομάτων, ένταξη των συνταξιούχων, τωρινών και μελλοντικών, σε
«πιστωτική λίστα», απ’ όπου θα λαμβάνουν συντάξεις εφόσον υπάρχει απόθεμα. Πρόκειται βέβαια για σχέδιο σφαγής της
βιομηχανίας και των εργαζομένων.
Η ΛΑΡΚΟ στην ουσία
εγκαταλείφθηκε απ’ την αστική τάξη και τα όργανά της γιατί δεν θέλουν η χώρα να
έχει ισχυρό παραγωγικό τομέα. Αυτό αποδεικνύεται απ’ τα εξής: Η ΛΑΡΚΟ
ανήκει κατά 55% στο δημόσιο (με το ποσοστό να έχει μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ, το
ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας δηλαδή), κατά 34% στην Εθνική Τράπεζα
και κατά 11% στη ΔΕΗ. Τα χρέη της, σύμφωνα με την κυβέρνηση, είναι: 352
εκατομμύρια ευρώ στη ΔΕΗ και τα υπόλοιπα 120 εκατομμύρια ευρώ στο δημόσιο, σε
ασφαλιστικούς φορείς, προμηθευτές και άλλους πιστωτές. Η ΛΑΡΚΟ δηλαδή χρωστάει τα περισσότερα στους ίδιους τους ιδιοκτήτες της!
Τι άλλο αποδεικνύει αυτό απ’ το ότι τα
όργανα της αστικής τάξης και οι κυβερνήσεις την εγκατέλειψαν για να την
κλείσουν ή να ξεπουλήσουν τα πιο άμεσα κερδοφόρα τμήματά της; (Το ορυχείο
της Καστοριάς διαθέτει 1 εκατομμύριο τόνους μετάλλευμα).
Οι εργαζόμενοι στον
αγώνα τους προτάσσουν και το σχέδιο επιβίωσης και ανάπτυξης της ΛΑΡΚΟ:
διευθέτηση των χρεών
– απόλυτα δυνατή αφού τα περισσότερα είναι προς τους ίδιους τους ιδιοκτήτες
της–, εκσυγχρονισμός της επιχείρησης και
της παραγωγής, για να έχει προοπτική η βιομηχανία. Το σιδηρονικέλιο είναι
μετάλλευμα μοναδικό παγκόσμια.
Ο αγώνας αυτός για
να νικήσει σίγουρα θα χρειαστεί να πάρει τις πιο δυνατές και αποφασιστικές
μορφές. Χρειάζεται όμως πάνω απ’ όλα την ενεργητική συμπαράσταση του
εργαζόμενου λαού γιατί είναι εξαιρετικά σημαντικός για την εργατική τάξη της
χώρας και για κάθε προοπτική παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Σ. Κρόκος
