 |
Ο «ανταγωνισμός» στην κινητή τηλεφωνία ήταν τόσο…
επιτυχημένος, που πάμε πάλι για μονοπώλιο του ΟΤΕ – μόνο που αυτός είναι πια γερμανικός |
Ο χώρος της
τηλεφωνίας στη χώρα μας αποτελούσε και αποτελεί το μοντέλο για την εφαρμογή κάθε
είδους νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων και πολιτικών (ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ.) και
σε άλλους τομείς (π.χ. ενέργεια). Σήμερα, που στην κινητή τηλεφωνία υπάρχουν
τρεις μόνο εταιρείες, εκ των οποίων η Vodafone είναι υπό χρεοκοπία, όλο αυτό το
νεοφιλελεύθερο μοντέλο καταρρέει και αποδεικνύεται ότι δεν ήταν παρά μια απάτη.
Κατ’ αρχήν, ο
πρώην κρατικός ΟΤΕ, πριν αρχίσει να τον λυμαίνεται ο Κόκκαλης, είχε φθηνά
τιμολόγια. Τη δεκαετία του ’90, ο
κρατικός ΟΤΕ υποχρεώθηκε να στηρίξει με τις δικές του υποδομές τις εταιρείες
κινητής τηλεφωνίας που εμφανίστηκαν και να τους παραχωρεί μερίδιο αγοράς (κάτι
ανάλογο συμβαίνει σήμερα με τη ΔΕΗ). Ο οργανισμός άρχισε να επιβαρύνεται
οικονομικά, τα τιμολόγιά του να παίρνουν φωτιά, ο κόσμος να φεύγει προς άλλες
εταιρείες, μέχρι που τελικά ξεπουλήθηκε οριστικά στη γερμανική Deutsche Telekom. Ο «ελεύθερος ανταγωνισμός», ο
οποίος θα ήταν «προς όφελός μας», όπως προπαγάνδιζαν, είχε ως αποτέλεσμα να
μπει βαθιά το χέρι στις τσέπες του κοσμάκη και τελικά να δημιουργηθεί ένα σκληρό ολιγοπώλιο τριών εταιρειών, με υπηρεσίες
που, συγκριτικά με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, δεν είναι ούτε τόσο ποιοτικές
ούτε τόσο φτηνές.
Και τώρα ξαναγυρνάμε στο μονοπώλιο του ΟΤΕ,
αυτή τη φορά όμως ως ιδιωτικής εταιρείας! Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο γερμανικός
ΟΤΕ έχει πλέον δεσπόζουσα θέση στην αγορά της κινητής: ελέγχει το 51% της
αγοράς, το 70% των κερδών και το 85% των ταμειακών ροών! Οι δύο άλλες εταιρείες
δεν μπορούν να τον ανταγωνιστούν χωρίς κυβερνητικές παρεμβάσεις στήριξής τους, σαν
κι αυτές που γίνονταν εις βάρος του πρώην κρατικού ΟΤΕ, αλλά και εξαιτίας της δυσκολίας
προσαρμογής τους στις συνθήκες της κρίσης και το μικρό μέγεθος της αγοράς. Ακόμα,
οι επιθετικές στρατηγικές μάρκετινγκ που ακολούθησαν για να «φάνε πελάτες» συσσώρευσαν
σε αυτές χρέη.
Με δυο λόγια, στην τηλεφωνία δεν υπήρξε
ποτέ κανένας «ελεύθερος ανταγωνισμός», όπως μας έλεγαν, και αυτός που υπήρξε
χρεοκόπησε ως μοντέλο. Το αίτημα για έναν ενιαίο δημόσιο τηλεπικοινωνιακό
οργανισμό γίνεται πιο επίκαιρο από ποτέ!
Μ. Σάκος
