 |
Από τη μια οι παραγκουπόλεις, από την άλλη τα γήπεδα
τένις
και οι πισίνες. Έτσι… καταπολεμά τη φτώχεια ο καπιταλισμός. |
Όσο μεγάλη κι αν είναι η
παρακμή του κυρίαρχου καπιταλιστικού συστήματος, αυτό δεν παύει στιγμή να
προωθεί ιδεολογήματα που αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό των καταπιεζόμενων
τάξεων. Έτσι, οι απολογητές του καπιταλισμού μας λένε τώρα: «Εντάξει, τα
πράγματα είναι δύσκολα για τους μισθωτούς των ανεπτυγμένων χωρών, αλλά με την
πολιτική του “ανοίγματος των αγορών” εκατομμύρια άνθρωποι στον τρίτο κόσμο
βγήκαν από το φάσμα της φτώχειας». Υποστηρίζουν δηλαδή πως ό,τι χάνουν οι
εργαζόμενοι στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική το κερδίζουν, κατά κάποιον τρόπο,
οι εργαζόμενοι της καπιταλιστικής περιφέρειας! Πρόκειται για ένα τεράστιο ψέμα!
Οι σημαντικότεροι διεθνείς
ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα κ.λπ.) χαρακτηρίζουν
«φτωχό» αυτόν που ζει με λιγότερο από το 60% του μέσου εισοδήματος της χώρας
του. Αν σε μια χώρα το μέσο εισόδημα
είναι 3 δολάρια την ημέρα, ένα εισόδημα πείνας, φτωχοί θεωρούνται μόνο εκείνοι
που ζουν με λιγότερο από 1,8 δολάρια! Με βάση αυτή την ηλίθια προσέγγιση,
μόνο το 15% των κατοίκων του Αφγανιστάν θεωρούνται επισήμως φτωχοί, ενώ η Κίνα
έχει λιγότερους φτωχούς από τη Δανία, η Αιθιοπία από την Ελλάδα και η Ουγκάντα
από την Ισπανία!
Είναι αλήθεια ότι η ανάπτυξη
του διεθνούς εμπορίου (και των χρηματοπιστωτικών δραστηριοτήτων) τις τελευταίες
δεκαετίες διευκόλυνε την πρόσβαση των χωρών του τρίτου κόσμου τόσο σε κεφάλαια
όσο και σε καταναλωτικά αγαθά. Αυτό,
όμως, όχι μόνο δεν μείωσε αλλά αύξησε την κοινωνική ανισότητα. Ο
τριτοκοσμικός εργάτης, αν θυσιάσει εισόδημα μηνών ή και ετών, μπορεί να
αποκτήσει ένα δυτικό καταναλωτικό αγαθό που του ήταν απρόσιτο μέχρι χθες. Την
ίδια στιγμή, όμως, τα υποτυπώδη κρατικά συστήματα κοινωνικής πρόνοιας και
υγείας που υπήρχαν σε κάποιες από αυτές τις χώρες ιδιωτικοποιήθηκαν, ενώ
διαλύθηκαν οι παραδοσιακές αγροτικές κοινότητες, που εξασφάλιζαν στα μέλη τους
μια αίσθηση αξιοπρεπούς διαβίωσης. Μια
νεόπλουτη μεσαία αστική τάξη εμφανίστηκε, την ίδια στιγμή όμως γιγαντώθηκαν οι
παραγκουπόλεις γύρω από τις τριτοκοσμικές πρωτεύουσες.
Ο καπιταλισμός δεν μπορεί πια να λύσει κανένα πρόβλημα
της ανθρωπότητας – ίσα ίσα ο ίδιος είναι το πρόβλημα. Οι προλετάριοι, οι φτωχοί
εργαζόμενοι, είμαστε η πλειοψηφία σε αυτόν τον πλανήτη. Απομένει να
συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας και να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας!
Πάρις Δάγλας
