Ισπανία:
Μπροστά στα νοσοκομεία της Μαδρίτης διαδήλωσαν στις 25 Μαΐου οι υγειονομικοί,
απαιτώντας ουσιαστική ενίσχυση της δημόσιας υγείας και να μην απολυθούν οι
συμβασιούχοι γιατροί και νοσοκόμοι (10.000 μόνο στη Μαδρίτη) που προσλήφθηκαν
για την επιδημία και οι συμβάσεις τους λήγουν στο τέλος του χρόνου. Χιλιάδες
υγειονομικοί έχουν νοσήσει και δεκάδες έχουν πεθάνει, καθώς η Ισπανία ήταν από
τις χώρες που χτυπήθηκαν περισσότερο από την επιδημία.
Χιλή:
Από την εξέγερση του Οκτωβρίου του 2019, οι διαδηλώσεις δεν σταμάτησαν στη
χώρα, παρά μόνο την πρώτη περίοδο της επιδημίας. Όμως, από τα μέσα Μαΐου έχουν ξεσηκωθεί οι φτωχογειτονιές του Σαντιάγο, καθώς η κυβέρνηση κήρυξε γενικό
λοκντάουν στην πόλη χωρίς να πάρει ουσιαστικά μέτρα υποστήριξης του φτωχού
πληθυσμού. Η έλλειψη τροφίμων προκάλεσε διαδηλώσεις και σκληρές συγκρούσεις με
την αστυνομία στη συνοικία Ελ Μπόσκε
στις 18 Μαΐου.
Μπανγκλαντές: Χιλιάδες βιομηχανικοί εργάτες
βρίσκονται σε συνεχείς διαδηλώσεις από
τις 4 Απριλίου, ζητώντας να ανοίξουν πολλά εργοστάσια που παραμένουν
κλειστά παρότι δεν υπάρχει κυβερνητική απόφαση αναστολής λειτουργίας τους, να
αποζημιωθούν από το κράτος για τα μεροκάματα που έχασαν, να μη χαθούν οι θέσεις
εργασίας και να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα που τους οφείλουν οι
εργοδότες.
Γαλλία:
Απεργία πραγματοποίησαν στις 12 Μαΐου
οι εργαζόμενοι στη διανομή του Τύπου, μετά την κήρυξη πτώχευσης από το
πρακτορείο Τύπου Presstalis, που αφήνει στον δρόμο
περισσότερους από 500 εργαζόμενους.
Από τη σύνταξη
