Εκπαιδευτικοί,
μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι γονείς, να παλέψουμε ενάντια στο αντιδραστικό
σχέδιο της κυβέρνησης για την παιδεία
 |
Το νεοφιλελεύθερο
έκτρωμα της Κεραμέως προετοιμάζει μια ακόμα
πιο ταξική εκπαίδευση, ενοχοποιεί
και τιμωρεί τους εκπαιδευτικούς
και τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών
|
Το
νομοσχέδιο που κατέθεσε για ψήφιση στην Βουλή η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως
είναι ένα ακραίο νεοφιλελεύθερο, δηλαδή σύγχρονο αγριοκαπιταλιστικό,
τερατούργημα με παλαιοσυντηρητικό περιτύλιγμα. Αποτυπώνει την ουσία και τον
χαρακτήρα της υπάρχουσας κυβέρνησης. Αρχίζει την «ευθυγράμμιση» με τα
καπιταλιστικά πρότυπα απ’ τη νηπιακή ηλικία ακόμα, ενώ αποτελεί μια προσφορά
στους κεφαλαιοκράτες του χώρου της εκπαίδευσης (αλυσίδες φροντιστηρίων,
ιδιοκτήτες σχολών κ.λπ.).
Στο
νηπιαγωγείο εισάγει διδακτικά αντικείμενα (αγγλική γλώσσα, φυσική αγωγή, πληροφορική,
«ρομποτική»). Αυτό σημαίνει σχολειοποίηση
της προσχολικής αγωγής, δηλαδή, περαιτέρω ύψωση ταξικών φραγμών. Για την
εισαγωγή των Αγγλικών θεωρούμε ότι έχει σχέση και με τα σχέδια της αστικής τάξης για τη σύνθεση του αυριανού
πληθυσμού της χώρας, ο οποίος σχεδιάζουν να είναι πολυεθνικός.
Στο
δημοτικό (πρωτοβάθμια εκπαίδευση) αυξάνεται
το ελάχιστο όριο μαθητών ανά τάξη στους 15 και το ανώτατο στους 25. Αυτό
σημαίνει ότι δυσχεραίνεται περισσότερο το εκπαιδευτικό έργο και περικόπτονται
θέσεις εργασίας.
Στη
δευτεροβάθμια εκπαίδευση αυξάνονται τα
μαθήματα των εξετάσεων σε όλες τις τάξεις γυμνασίου και λυκείου απ’ τα 4 στα 7.
Ενισχύονται, δηλαδή, οι ταξικοί φραγμοί για τα παιδιά των λαϊκών τάξεων, η
παραπαιδεία των φροντιστηρίων και η οικονομική αφαίμαξη των εργαζόμενων γονέων.
Η «τράπεζα θεμάτων» παίζει τον ίδιο ρόλο. Είναι μια μικρή «πρόβα» των
πανελλαδικών εισαγωγικών εξετάσεων.
Το «κόντρα» μάθημα
στην γ΄ λυκείου,
να διδάσκονται δηλαδή τα παιδιά και μαθήματα εκτός της βασικής τους
κατεύθυνσης, αυξάνει τον φόρτο εργασίας και τη δυσκολία, άρα και την πιθανότητα
αποτυχίας, στις εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Η επαναφορά του
χαρακτηρισμού της διαγωγής και των σχολικών ποινών γίνεται φυσικά
για την πειθάρχηση της νεολαίας. Αλλά και για να προβληθεί σε ένα συντηρητικό
τμήμα της κοινωνίας η δήθεν επιστροφή στο παλαιό «πειθαρχημένο» σχολείο, το
οποίο όμως ανήκει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν. Το σημερινό σχολείο είναι αυτό της
ζούγκλας του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.
Το
νομοσχέδιο επαναφέρει την αξιολόγηση-«αυτοαξιολόγηση»
εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων. Για να επιβάλλει την πειθάρχησή τους
στην αστική πολιτική, την κατηγοριοποίηση, το φόρτωμα των ευθυνών για τα
αδιέξοδα της αγοράς εργασίας στα σχολεία και στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.
Η
επέκταση των πρότυπων και πειραματικών σχολείων έχει στόχο ακριβώς την
κατηγοριοποίηση των σχολείων: λίγα
«καλά» σχολεία για τους προνομιούχους και πολλά υποβαθμισμένα για την «πλέμπα».
Η αξιολόγηση σε αυτά τα σχολεία είναι ένας ασφυκτικός, σχεδόν εφιαλτικός,
μηχανισμός ελέγχου και απόρριψης, μηχανισμός που ξεκινάει απ’ τον διευθυντή και
φτάνει μέχρι τους εκπροσώπους γονέων και δήμων.
Στην τριτοβάθμια
εκπαίδευση εισάγει τα δίδακτρα μέσω των ξενόγλωσσων πανεπιστημίων, ενώ με τα
«ακαδημαϊκά κριτήρια» στις μετεγγραφές τις δυσκολεύει για τους φοιτητές που
έχουν πραγματική ανάγκη.
Το
νεοφιλελεύθερο αυτό έκτρωμα είναι προφανές ότι υπηρετεί τους στόχους της εγκληματικής
πολιτικής της αστικής τάξης ενάντια στον ελληνικό λαό. Απογειώνει τον ταξικό
χαρακτήρα και τα αδιέξοδα της αστικής παιδείας, μέσα από μια δήθεν επιστροφή σε
«κλασικά» πρότυπα.
Η
απάντηση πρέπει να είναι άμεση απ’ τη μεριά του εκπαιδευτικού κινήματος αλλά
και όλου του εργαζόμενου λαού. Οι εκπαιδευτικοί έχουν αντιπαλέψει και στο
παρελθόν επιτυχημένα στον χώρο εργασίας τους τα σχέδια για την αξιολόγηση. Για την ανατροπή του ανόσιου αυτού
σχεδίου χρειάζεται τώρα ένα μέτωπο αγώνα από εκπαιδευτικούς, μαθητές, φοιτητές,
εργαζόμενους γονείς. Ένα μέτωπο που θα παλέψει για ένα σχολείο πραγματικά
δημόσιο και δωρεάν, για την ενίσχυση της τεχνικής εκπαίδευσης που συνδέεται
άμεσα με την παραγωγική ανασυγκρότηση, και που το παρόν σχέδιο σχεδόν την
εξαφανίζει, για μια παιδεία στην υπηρεσία των αναγκών της νεολαίας και της εργαζόμενης
πλειοψηφίας. Τώρα είναι η ώρα του αγώνα για αυτά.
Σ. Κρόκος
