 |
3-3-2020: Ενώ ο
Ερντογάν κλιμάκωνε την ένταση στον Έβρο,
Έλληνες και Τούρκοι επιχειρηματίες
υπέγραφαν
συμφωνίες στη Θεσσαλονίκη
|
Η
κυβέρνηση διέψευσε την παραβίαση ελληνικού εδάφους απ’ τον τουρκικό στρατό στον
Έβρο. Δεν έγινε όμως ιδιαίτερα πιστευτή, αφού την ίδια στιγμή έκανε διάβημα
στην Τουρκία και ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών Δένδιας είπε ότι δεν πρέπει «να
δημιουργηθούν εντάσεις για λίγες δεκάδες μέτρα»! Οι εξελίξεις σε άλλα μέτωπα (θαλάσσιες ζώνες ερευνών υδρογονανθράκων
σε Κρήτη-Κύπρο, εμφύλια σύρραξη στη Λιβύη) δείχνουν ότι η τουρκική ηγεσία
Ερντογάν έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και βρίσκεται τώρα σε θέση ισχύος
στην περιοχή.
Παρά
το ότι ο Ερντογάν δείχνει ξεκάθαρα τις διαθέσεις του με κάθε ευκαιρία, η βασική πολιτική της ελληνικής αστικής
τάξης είναι προσανατολισμένη στον εξευμενισμό του τουρκικού καθεστώτος. Γιατί ορέγεται πάντα την είσοδο στην αχανή τουρκική
αγορά και την εκμετάλλευση του φθηνού εργατικού δυναμικού απ’ την Ανατολή. Ακόμα
και όταν ο Ερντογάν προκάλεσε το γνωστό σκηνικό με τους μετανάστες στον Έβρο, την ίδια ώρα στη Θεσσαλονίκη υπογραφόταν
εμπορική συμφωνία από εκπροσώπους των δύο αστικών τάξεων, ενώ ακόμα και τώρα
προωθείται συνεργασία στο τουριστικό πεδίο.
Ο Ερντογάν εκπροσωπεί
τις αυξημένες φιλοδοξίες του τουρκικού καπιταλισμού μέσα από την πολιτική του νεο-οθωμανισμού
και μέσα από τον ισλαμισμό. Είναι επεκτατικός, δεν έχει «ειρηνόφιλες» αυταπάτες
και δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει στρατιωτικά μέσα. Όλα αυτά του εξασφαλίζουν
μια σταθερή και αποφασιστική πολιτική που τον φέρνει σε θέση ισχύος σε σχέση με
τους γειτονικούς ανταγωνιστές του.
Ο
ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός γενικά παραμένει ένας ανταγωνισμός ανάμεσα σε δυο
εκμεταλλεύτριες αστικές τάξεις. Οι
εργατικές τάξεις των δύο χωρών και οι δύο λαοί δεν έχουν κανένα συμφέρον απ’
αυτόν. Γι’ αυτό είμαστε ενάντια σε εθνικιστικές κραυγές και πολεμοκάπηλα σχέδια.
Η αποθράσυνση του Ερντογάν, όμως, την οποία ενισχύει η πολιτική των ηλίθιων
αυταπατών του ελληνικού καπιταλισμού για συνεργασία, μέσω και της χρεωκοπημένης
«Ευρωπαϊκής Ένωσης», μαζί του, ευνοεί
την εξαγωγή του αντιδραστικού και αυταρχικού πολιτικο-κοινωνικού του μοντέλου. Και
αυτό αποτελεί υπαρκτή απειλή για όλους τους λαούς της περιοχής. Απ’ τη μεριά
μας προειδοποιούμε για αυτόν τον κίνδυνο. Ξεσκεπάζουμε την υποκριτική στάση της
ελληνικής αστικής τάξης, παλεύουμε συνολικά ενάντια στην πολιτική της,
εσωτερική και εξωτερική, αλλά και δεν θα πάψουμε να τονίζουμε τον κίνδυνο που
συνιστά το καθεστώς Ερντογάν για όλους τους λαούς της περιοχής.
Σ. Κρόκος
