Εμείς οι επαναστάτες μαρξιστές δεν ασχολούμαστε μόνο με την πολιτική, ούτε μόνο με τις δικές μας ιδέες. Μας συγκινεί και κάθε ανθρώπινη ιστορία που έχει μέσα της στοιχεία από τον θρίαμβο της ανθρώπινης θέλησης, από την πάλη των απλών ανθρώπων για επιβίωση κόντρα σε δύσκολες καταστάσεις. Στα τέλη Μαΐου έπεσε στη ζούγκλα της Κολομβίας ένα μικρό αεροπλάνο, όπου βρίσκονταν και τα μέλη μιας ινδιάνικης οικογένειας. Όλοι οι ενήλικοι σκοτώθηκαν και επεβίωσαν μόνο τα τέσσερα παιδιά αυτής της ινδιάνικης οικογένειας, ηλικίας 13, 9, 4 και 1 έτους.
Η 13χρονη Ινδιάνα ονόματι Λέσλι κατάφερε να κρατήσει ζωντανά τα αδερφάκια της και τον εαυτό της, ύστερα από 40 ημέρες πάλης με το εντελώς αφιλόξενο περιβάλλον της ζούγκλας (έντομα, αρπακτικά ζώα, καιρικές συνθήκες, έλλειψη τροφής και πόσιμου νερού κ.λπ.), μέχρι να τους βρουν οι διασώστες. Βέβαια, ως Ινδιάνα ήξερε τα «μυστικά» της ζούγκλας, αλλά εδώ μιλάμε για έναν οργανωτικό άθλο. Πώς να καλύψουν τα σώματά τους, πού να βρουν τροφή και νερό, πώς να τα διατηρήσουν για τόσες ημέρες, πώς ν’ αντιμετωπίσουν την κόπωση, την απελπισία, τον φόβο, τις πληγές. Αν μπορεί να σκεφθεί τολμηρά, ο (αριστερός) πρόεδρος της Κολομβίας, ο Γουστάβο Πέτρο, πρέπει αυτή τη νεαρή Ινδιάνα να την κάνει σύμβουλό του. Αυτά τα κατορθώματα δεν γίνονται τυχαία.Π.Δ.
