 |
| Αυτό το χάλι στον Παγασητικό κόλπο είναι η λογική κατάληξη μιας πολιτικής που κατακερματίζει και διαλύει καθετί δημόσιο, που παραδίδει τη φύση βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα, που ενθαρρύνει την εγκατάλειψη της υπαίθρου, που αδιαφορεί για την ολοκληρωμένη πρόληψη και σχεδιασμό αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών |
Τις τελευταίες δεκαετίες, με πορεία από το κακό στο χειρότερο, ο απολογισμός των «φυσικών» καταστροφών στη χώρα μας είναι εφιαλτικός: Νεκροί συμπολίτες μας κάθε χρόνο. Εκατομμύρια στρέμματα καμένων δασών. Τεράστιες εκτάσεις καμένων ή πλημμυρισμένων γεωργικών καλλιεργειών. Σπίτια καμένα ή κατεστραμμένα από πλημμύρες. Αιγοπρόβατα, μελίσσια και ψάρια (Παγασητικός) στο έλεος των «φυσικών» καταστροφών. Οι οποίες βέβαια δεν είναι και τόσο… φυσικές, όσο κι αν θέλουν οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ-παπαγαλάκια τους να τις χρεώσουν στην «κλιματική αλλαγή», στους καύσωνες, στους δυνατούς ανέμους ή στην παρατεταμένη ξηρασία.
Η αλήθεια είναι μία: Υπεύθυνη είναι η πολιτική της ΕΕ, του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων που αντιμετωπίζει τα πάντα (δάσος, γη, σπίτια) ως εμπορεύματα. Δημιουργούν το κατάλληλο «περιβαλλοντικό» πλαίσιο ψηφίζοντας νόμους (αλλαγή χρήσης γης κατά το δοκούν, αποχαρακτηρισμός προστατευόμενων περιοχών) και δρομολογούν την παραχώρηση της διαχείρισης των δασών στους επιχειρηματικούς ομίλους της ενέργειας και της «πράσινης» μετάβασης (για πάρκα ανεμογεννητριών) και του τουρισμού και των κατασκευών (για τουριστικά δασικά χωριά). Είναι οι πολιτικές που κινούνται βάσει του δίπολου «κόστος-όφελος», και εφόσον οι υποτυπώδεις αποζημιώσεις για τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες κοστολογούνται λιγότερο από τον σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας αντιπυρικής ή αντιπλημμυρικής προστασίας, η ζυγαριά γέρνει στο να αφεθούν περιουσίες και περιβάλλον στο έλεος των «φυσικών» καταστροφών.
Η πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη (αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων) είναι τεράστια και είναι υπόλογη για όλες αυτές τις, κατά τα άλλα «φυσικές», καταστροφές. Έχει ευθύνη ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός, οι περιφέρειες και οι δήμοι που ευθυγραμμίζονται με την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης της υποτιθέμενης «πολιτικής προστασίας», η οποία στο μόνο που θριάμβευσε είναι στις ειδοποιήσεις μέσω του «112». Με την επιλογή ως βασικού μέσου πυρόσβεσης της αεροπυρόσβεσης (ενώ στην πραγματικότητα η χερσαία πυρόσβεση είναι πιο σημαντική), η σημερινή κυβέρνηση, η οποία δεν έχει όριο στις «αναθέσεις έργου», και ενώ έχουμε πυροσβεστικά αεροσκάφη όσα η Γαλλία, «χρειάστηκε» να δώσει δουλειά αεροπυρόσβεσης και στα λεγόμενα «καρτέλ της φωτιάς», τα οποία, σημειωτέον, έχουν κατηγορηθεί για οικονομικά σκάνδαλα σε άλλες χώρες.
Το 1998 η τότε κυβέρνηση Σημίτη πήρε την αρμοδιότητα της αντιμετώπισης των πυρκαγιών από τα δασαρχεία, αφού τα απαξίωσε με την υποστελέχωση, και την ανέθεσε στην Πυροσβεστική, η οποία ούτε την κατάλληλη γνώση έχει για δασοπυρόσβεση, ούτε και την εμπειρία. Με αποτέλεσμα την παραμέληση της πρόληψης των πυρκαγιών και τη μείωση της διαχείρισης των δασών (καθαρισμός, υλοτομία, πυροφυλάκια). Ένα εξίσου σημαντικό πρόβλημα είναι η σταδιακή απαξίωση της γεωργίας από τη δεκαετία του ’80, με αποτέλεσμα να καλλιεργείται όλο και λιγότερη έκταση, και η εγκατάλειψη της υπαίθρου από τον παραδασόβιο και αγροτικό πληθυσμό.
Με την ίδια πολιτική γραμμή αντιμετωπίστηκαν και οι περσινές πλημμύρες στη Θεσσαλία και δεν έγινε η απάντληση των πλημμυρισμένων περιοχών επειδή κοστολογήθηκε ακριβά και ένα χρόνο μετά, μέσα στο καλοκαίρι, με το θερμόμετρο στα ύψη, γέμισε ο Παγασητικός με ψόφια ψάρια, με τους υπεύθυνους να ρίχνουν το μπαλάκι των ευθυνών ο ένας στον άλλον.
· Να καταργηθεί η δασική νομοθεσία που ψήφισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και διασφαλίζει τα συμφέροντα των ιδιωτών.
· Αναδιοργάνωση της Δασικής Υπηρεσίας, με άμεση μεταφορά όλου του Δασοτεχνικού Προσωπικού (δασολόγων, τεχνολόγων) της Πυροσβεστικής στις Δασικές Υπηρεσίες, όπου είναι και το αντικείμενό τους.
· Να χρηματοδοτηθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό και να ενισχυθούν με μόνιμο προσωπικό η Δασική Υπηρεσία και η Πυροσβεστική, και να εξασφαλιστεί όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός Δασαρχείων, Περιφερειών και Δήμων με οχήματα ξηράς και εναέρια μέσα.
· Να γίνει ολοκληρωμένος σχεδιασμός των έργων υποδομής αντιπλημμυρικής προστασίας και ολοκληρωμένη διαχείριση των λεκανών απορροής από δημόσιο φορέα.
· Να ξαναλειτουργήσουν τα 200 –απαξιωμένα σήμερα– πυροφυλάκια.
· Καμιά αλλαγή στον χαρακτήρα και τη χρήση γης. Να μη δοθεί ούτε σπιθαμή δασική ή καμένη γη για επιχειρηματικές δραστηριότητες.
· Αναζωογόνηση της αγροτικής και δασικής οικονομίας με κεντρικό σχέδιο.
Όλγα Στεφανίδου
