Αστικές συγκοινωνίες Κρυφή ιδιωτικοποίηση μέσω ΚΤΕΛ

Η ιδιωτικοποίηση των αστικών λεωφορείων σημαίνει
χειρότερες και όχι καλύτερες συγκοινωνίες για 
τον εργαζόμενο λαό

 Η κυβέρνηση την εποχή της «καραντίνας» του covid βρήκε την ευκαιρία και έβαλε στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας (μπλε λεωφορεία) τα ιδιωτικά ΚΤΕΛ Αττικής, με τη δικαιολογία της «ενίσχυσής» τους. Προφανής σκοπός ήταν να βάλει μπρος την ιδιωτικοποίησή τους. Και αυτό γίνεται τώρα με την ίδρυση της εταιρείας «Συγκοινωνίες ΑΕ», με μετοχικό κεφάλαιο 200.000 ευρώ, στην οποία συμμετέχουν τα ΚΤΕΛ Κορινθίας, Χανίων, Ρεθύμνου, Σαλαμίνας, Μαγνησίας, Βοιωτίας, Αργολίδας και δύο ιδιωτικές εταιρείες τουριστικών λεωφορείων.

Το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας είναι για άνοιγμα καφετέριας και όχι για οργανισμό συγκοινωνιών στο Λεκανοπέδιο των 4 εκατομμυρίων. Η εταιρεία πολύ απλά θα τροφοδοτηθεί με δημόσιο χρήμα. Θα λάβει 20 εκατομμύρια στην αρχή, συν τα έσοδα των εισιτηρίων, συν οποιαδήποτε επιδότηση προκύψει. Θα καλύπτει 24 γραμμές στην Ανατολική Αττική και 38 γραμμές στη Δυτική Αττική. Παρόμοια σχέδια υπάρχουν και για τις αστικές συγκοινωνίες στη Θεσσαλονίκη, με την ανάθεση σε διεθνή διαγωνισμό 43 γραμμών για 15 χρόνια.

Η κυβέρνηση, αξιοποιώντας το γεγονός ότι το μετρό περιορίζει τον ρόλο των λεωφορείων αντικειμενικά, άφησε όλο αυτό το διάστημα τον στόλο να γεράσει, συρρίκνωσε το προσωπικό, οδηγώντας τους παλαιότερους οδηγούς στην έξοδο, ενώ ιδιωτικοποίησε την τεχνική-επισκευαστική βάση. Τώρα χαρίζει ουσιαστικά στους ιδιοκτήτες των ΚΤΕΛ τον καινούργιο στόλο (422 ηλεκτρικά λεωφορεία στην Αθήνα, 220 στη Θεσσαλονίκη). Οι συμβάσεις εργασίας των οδηγών στα ΚΤΕΛ δεν προβλέπουν επαρκή ρεπό και νόμιμα ωράρια οδήγησης, ενώ οι οδηγοί υποχρεώνονται να κάνουν τους μηχανικούς και τους καθαριστές των οχημάτων.Τέτοιες συνθήκες εργασίας εισάγονται τώρα και στις αστικές συγκοινωνίες. Οι ιδιοκτήτες των ΚΤΕΛ ενδιαφέρονται για τα κέρδη τους και όχι για το κοινωνικό συμφέρον.

Η ιδιωτικοποίηση των αστικών λεωφορείων από την κυβέρνηση (οικογενειακό απωθημένο απ’ ό,τι φαίνεται από την εποχή του Μητσοτάκη του 1ου, με την τότε ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ) απειλεί και τα μέσα σταθερής τροχιάς, τραμ, μετρό, ηλεκτρικό σιδηρόδρομο. Είναι απειλή για την περαιτέρω υποβάθμιση όλων των αστικών συγκοινωνιών, δηλαδή για περαιτέρω υποβάθμιση της ζωής εκατομμυρίων εργαζομένων στα μεγάλα αστικά κέντρα Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Γι’ αυτό πρέπει να απαντηθεί με κοινό αγώνα από τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες μαζί με όλο τον εργαζόμενο λαό των δύο μεγάλων πόλεων.

 

Σ. Κρόκος