Μεταναστευτικό Η υποκρισία της δεξιάς κυβέρνησης

 

Η κυβέρνηση που διακήρυσσε ότι «έλυσε το
 μεταναστευτικό» μάλλον τρίβει τα χέρια της για
την αυξανόμενη φτηνή εισαγόμενη εργασία

Το πρώτο εξάμηνο του 2024 σημειώθηκε αύξηση των μεταναστευτικών ροών στη χώρα σε σχέση με το αντίστοιχο του 2023 κατά 122%. Κατά 67% αυξήθηκαν οι διαμένοντες στα νησιά και κατά 142% οι αιτήσεις για άσυλο. Το 75% των αφιχθέντων είναι από την Ασία και το 20% από την Αφρική. Το 55% είναι 18 έως 34 ετών και στην πλειοψηφία τους άνδρες (75%). Πρόκειται δηλαδή πλειοψηφικά για νέους μετανάστες από μουσουλμανικές χώρες και όχι για προσφυγικές οικογένειες.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη την τελευταία πενταετία έχει αποδειχθεί πιο δεκτική στην εισαγωγή φτηνής εργασίας από ό,τι προηγούμενες κυβερνήσεις – παρά τις αντίθετες διακηρύξεις της. Μέχρι τώρα έχουν γίνει δεκτές περίπου 145.000 αιτήσεις ασύλου. Οι αφιχθέντες μεταφέρονται στην ενδοχώρα και έτσι διασφαλίζονται από τυχόν επαναπροώθηση αν δεν εγκριθεί η αίτησή τους.

Είναι λογικό να συμβαίνει αυτό, γιατί η εισαγωγή φτηνής εργασίας είναι βασικός άξονας της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Στην Ελλάδα εφαρμόζεται απαρέγκλιτα εδώ και 34 χρόνια, από την κυβέρνηση του Μητσοτάκη του 1ου. Απλά η σημερινή κυβέρνηση ξεπερνάει σε θράσος και υποκρισία τις προηγούμενες, γιατί παριστάνει, μέσω του ολοκληρωτικού προπαγανδιστικού της μηχανισμού, και τον προστάτη του έθνους και του τρίπτυχου «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Οι μαζικές απάτες φυσικά δεν στέκονται για πολύ καιρό, γι’ αυτό και έχει απώλειες προς τα δεξιά της σε κοινωνικά ερείσματα και πολιτική υποστήριξη.

Η μεταφορά μαζών από τον τρίτο κόσμο στον πρώτο το μόνο που δεν κάνει είναι να βελτιώνει την κατάσταση στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Είναι στην ουσία η συνέχεια και η μετεξέλιξη της εξάρτησής τους από τον ιμπεριαλισμό, που τις εξαθλιώνει και τις καταληστεύει. Την ίδια στιγμή λειτουργεί αποσαρθρωτικά για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες (διάλυση εργασιακών σχέσεων, δημιουργία γκέτο, διεύρυνση πολιτιστικών χασμάτων, άνοδος άκρας δεξιάς).

Η απάντηση του εργατικού κινήματος δεν μπορεί παρά να είναι ενάντια σε αυτήν την κατάσταση. Το σταμάτημα των μεταναστευτικών ροών, η απορρόφηση μόνο όσων μπορούν να αντέξουν η ευρωπαϊκή και η ελληνική οικονομία, μαζί με την πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση του τρίτου κόσμου, είναι αυτά για τα οποία πρέπει να παλέψει μια πραγματική εργατική πρωτοπορία, ενάντια σε κάθε «σειρήνα» του κεφαλαίου.

 

Σ. Κρόκος