Η ντόπια μεγαλοαστική τάξη

 

Ο Μυτιληναίο από τη μια αποδομεί όλο τον προσανατολισμό
της Ε.Ε. και από την άλλη συγχαίρει την κυβέρνηση
για την οικονομική της πολιτική!

Η πρόσφατη ομιλία ενός από τους μεγαλύτερους εγχώριους καπιταλιστές, του Ευ. Μυτιληναίου, σε ένα συνέδριο ήταν ιδιαίτερα σημαντική: γιατί δείχνει πώς σκέπτεται ένα σοβαρό κομμάτι της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης – αλλά και πώς μπορεί αυτό να επηρεάσει την πολιτική των κοινοβουλευτικών κομμάτων, που σχεδόν όλα τους είναι υποταγμένα σε αυτή. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Μυτιληναίος «πατάει» ταυτόχρονα και στο παραδοσιακό βιομηχανικό κεφάλαιο αλλά και στο κεφάλαιο που ζει από τις κρατικές προμήθειες-αναθέσεις (κατασκευές, ενέργεια).

Κατ’ αρχάς ο Μυτιληναίος σωστά λέει ότι οι δασμοί της Αμερικής είναι ένα μέσο άσκησης πολιτικής ισχύος και δεν αφορούν μόνο εχθρικές χώρες (βλ. Κίνα) αλλά και φίλιες δυνάμεις που αντιμετωπίζονται πλέον ως ανταγωνιστικές (βλ. Ε.Ε., Καναδάς κ.ά.). Σωστά βλέπει ότι οι δασμοί θα πονέσουν ιδιαίτερα Κίνα και Ευρώπη, που βασίζονται στις εξαγωγές εμπορευμάτων. Ωστόσο, κάνει λάθος όταν λέει ότι η ύφεση και ο πληθωρισμός που πιθανότατα θα προκληθούν θα αναγκάσουν την Αμερική να αποσύρει σύντομα αυτήν την πολιτική. Ο Τραμπ έχει προβλέψει αυτό το ενδεχόμενο και θα επιμείνει στην πολιτική των δασμών, αλλά με εναλλαγές, ανάλογα με το τι συμφωνίες θα κάνει με τις χώρες που θα πληγούν από τους δασμούς.

Ο Μυτιληναίος κάνει ανοιχτά επίθεση στην αντι-ρωσική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λέγοντας –και σωστά– ότι δεν είχε νόημα να απεξαρτηθεί ενεργειακά η Ε.Ε. από τη Ρωσία και να εξαρτηθεί από το Κατάρ και το ακριβό αμερικάνικο LNG. Αναφέρει ότι το ενεργειακό κόστος για τη βιομηχανία έχει τριπλασιαστεί. Λέει επίσης ότι ο ελληνικός λαός κατά συντριπτική πλειοψηφία είναι ενάντια σε αυτή την αντι-ρωσική πολιτική.

Ουσιαστικά ειρωνεύεται τη δυνατότητα της Ευρώπης να επανεξοπλιστεί, σχολιάζοντας ότι η Ευρώπη δεν έχει το ανάλογο βιομηχανικό δυναμικό. Τονίζει ότι για την άμυνα της Ελλάδας στο Αιγαίο σημασία έχει η σχέση της με τις ΗΠΑ και όχι με την Ευρώπη, που δεν ενδιαφέρεται. Στηλιτεύει αγορές εξοπλισμών σαν κι αυτές των γαλλικών φρεγατών, επειδή δεν δίνουν δουλειές στην ελληνική εξοπλιστική και ναυπηγική βιομηχανία. Πάντως, ο ίδιος επεκτείνει το εργοστάσιο στρατιωτικού εξοπλισμού που διαθέτει στον Βόλο.

Από την άλλη, για να μην υπάρχουν αυταπάτες, η ελληνική μεγαλοαστική τάξη μπορεί να είναι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα, μέχρι να αναγκαστεί να διαλέξει στρατόπεδο. Και πάντα θα κοιτάζει να «πολιτεύεται» κατά τέτοιο τρόπο ώστε να βάζει εμπόδια στην αφύπνιση και οργάνωση του λαού και ιδίως της εργατικής τάξης.

 

Πάρις Δάγλας