Το θράσος της κυβέρνησης να απαντηθεί με ακόμα πυκνότερες διαδηλώσεις και απεργίες, που θα φέρουν και την πτώση της
 |
| Το μαζικότατο και πολύμορφο κοινωνικό «κίνημα των Τεμπών» έχει φέρει την ελπίδα στις τάξεις του λαού και τον φόβο στο σάπιο καθεστώς |
Οι κολοσσιαίες συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου 2025 επιβεβαίωσαν –ανάμεσα σε πολλά άλλα– και το εξής: ότι η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού δεν εξαπατήθηκε από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις στο θέμα των Τεμπών. Έχει πια τη βαθιά πεποίθηση ότι υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει συντονισμένη προσπάθεια συγκάλυψης ενόχων, γεγονότων και αποδεικτικών στοιχείων, από ένα σάπιο καθεστώς εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας.
Τον ελληνικό λαό δεν τον παραπλάνησαν ούτε τα βίντεο Καπερνάρου, ούτε οι πρωθυπουργικές διαβεβαιώσεις ότι το μπάζωμα έγινε «για καλό σκοπό», ούτε η άποψη του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ότι το μπάζωμα έγινε «χωρίς κεντρικό συντονισμό», ούτε τα γελοία σενάρια ότι η πυρόσφαιρα δημιουργήθηκε από τα «έλαια σιλικόνης των μηχανών», το «φρέον του ψυκτικού συστήματος» και ούτω καθεξής. Γι’ αυτό και στις 28 Φεβρουαρίου απαίτησε –με πρωτοφανή εδώ και πενήντα σχεδόν χρόνια μαζικότητα– «Δικαιοσύνη».
Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση, μαζί με τη διορισμένη από αυτήν ηγεσία του Αρείου Πάγου και τον προφανώς ελεγχόμενο ανακριτή Μπακαΐμη, συνεχίζουν με προκλητικό τρόπο το έργο της αδίστακτης και πάση θυσία συγκάλυψης. Θάβουν εκατοντάδες χιλιάδες οπτικοακουστικά αρχεία, απορρίπτουν αιτήματα συγγενών για εκταφή, αμελούν να ασκήσουν ποινικές διώξεις για την πυρκαγιά, κουκουλώνουν τις ποινικές ευθύνες των πολιτικών προσώπων, αναθέτουν έρευνες σε άσχετους επιστήμονες, αφαιρούν από την εισαγγελέα Αποστολάκη –που έχασε τον γιο της υπό ύποπτες συνθήκες– την εποπτεία της υπόθεσης, και ουκ έσται τέλος. Παράλληλα, η κυβερνητική πλειοψηφία, παραβιάζοντας κατάφωρα το σύνταγμα, κλείνει άρον άρον την προανακριτική Τριαντόπουλου, για να αποφύγει τη διατήρηση του θέματος στην πολιτική επικαιρότητα.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι έχουμε να κάνουμε με μια αδίστακτη κυβερνητική συμμορία, η οποία, με τη βοήθεια του ελεγχόμενου από αυτήν τμήματος των δικαστών και των ΜΜΕ, θα τα παίξει όλα για όλα.
Όμως τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει ριζικά. Η απαίτηση για δικαιοσύνη στα Τέμπη είναι πια τόσο έντονη και γενικευμένη ώστε πάνω της συγκροτείται ένα ολόκληρο κοινωνικό κίνημα, το οποίο ξεδιπλώνεται σταθερά και δυναμικά, αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οι συγγενείς των θυμάτων έχουν πάρει τεράστια δύναμη από τη μαζική λαϊκή υποστήριξη και χτυπούν ανελέητα την κυβερνητική-δικαστική συμμορία, με συνεχείς ανακοινώσεις, με μαζικές εκδηλώσεις στα πανεπιστήμια και με τολμηρές δικαστικές ενέργειες (μηνύσεις κατά της κυβέρνησης, κατά του ανακριτή και κατά του νέου προέδρου της δημοκρατίας Τασούλα, την ημέρα της ορκωμοσίας του). Τα εργατικά συνδικάτα και οι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν επιστρατεύσει τις δυνάμεις τους στην υπηρεσία του ίδιου σκοπού. Οι δικηγορικοί σύλλογοι και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων καταγγέλλουν ανοιχτά την κυβέρνηση και την ηγεσία του Αρείου Πάγου για την κατάχρηση της εξουσίας τους. Μια ολόκληρη καλλιτεχνική παραγωγή έχει γεννηθεί, δεκάδες τραγούδια έχουν γραφτεί και νέες θεατρικές δημιουργίες έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν για το θέμα. Το κοινωνικό αυτό κίνημα έχει εισχωρήσει μέχρι και στα άδυτα του στρατού, όπως έδειξαν τα συνθήματα που φώναξαν παρελαύνοντας την 25η Μαρτίου οι σπουδαστές της στρατιωτικής σχολής ΣΣΑΣ στη Θεσσαλονίκη, στη μνήμη της συναδέλφου τους, Κλαούντια Λάτα, που χάθηκε στο μοιραίο τραίνο.
Το κοινωνικό αυτό κίνημα πρέπει να διατηρήσει τον μαχητικό και μαζικό του χαρακτήρα, να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο και να θέσει ως βασικό του σκοπό το συνεχές σφυροκόπημα της κυβέρνησης μέχρι την τελική της πτώση. Με διαδηλώσεις, με ομιλίες, με συναυλίες, με θεατρικές παραστάσεις, με δημιουργικές δράσεις, με συνεχείς παρεμβάσεις και φυσικά με νέες απεργιακές κινητοποιήσεις. Ήδη ο φόβος έχει αρχίσει να περνάει στο αντίπαλο στρατόπεδο, που βλέπει τη σταθερή φθορά του και την κοινωνική του απομόνωση. Ήδη η αισιοδοξία έχει αρχίσει να περνάει στο λαϊκό στρατόπεδο, που βλέπει την ισχύ του και την αξία της ενότητάς του. Μπορούμε λοιπόν να τους γκρεμίσουμε. Μπορούμε επιτέλους, μετά από τόσα χρόνια, να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί.
Βασίλης Παπανικολάου
