Δημοσιεύουμε αποσπάσματα από ένα άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου και συγγραφέα Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου για τους καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, μια ωφέλιμη ιδέα για το πώς μπορούμε να καταπολεμήσουμε τη σημερινή δυσθεώρητη ακρίβεια. Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του Δ.Κ. καθώς και στον ιστότοπο Κοσμοδρόμιο.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια για το πρόβλημα του πληθωρισμού, που έχει τσακίσει κυριολεκτικά, για δεύτερη φορά μέσα σε 15 χρόνια, το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού.
…Φυσικά είναι όνειρο θερινής νυκτός να περιμένει κανείς από τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του να ελέγξει την κερδοφορία των επιχειρηματιών φίλων του ή να επιβάλει μέτρα κατά των καρτέλ και των πολυεθνικών.
Η πάλη για την αύξηση των μισθών, συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας είναι επίσης απαραίτητη, αλλά ποιος να την κάνει με δεδομένο τον εκφυλισμό των συνδικάτων και τον γραφειοκρατικό τρόπο λειτουργίας τους από διεφθαρμένους εργατοπατέρες και κομματικούς υπαλλήλους; Ούτε καν το σύνθημα της αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής, αν μη τι άλλο των κατώτερων αποδοχών, δεν ακούγεται στη χώρα!
Τι απομένει; Η δράση της ίδιας της κοινωνίας για να σπάσει ο κρίκος των μεσαζόντων ανάμεσα σε παραγωγούς και καταναλωτές. Το πρόβλημα είναι γνωστό από πάντα, αλλά δεν γίνεται τίποτα για να αντιμετωπιστεί. Κι επειδή για τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω είναι αδύνατον το «εργολαβιστάν, λαμογιστάν, ρουσφετιστάν» να το αντιμετωπίσει, πρέπει οι ίδιοι οι πολίτες να το αντιμετωπίσουν δημιουργώντας συνεταιρισμούς καταναλωτών, που να μπορούν να έρθουν απευθείας σε δοσοληψία με τους παραγωγούς και να αυξήσουν τη διαπραγματευτική ισχύ των πρώτων.
…Δεν υποτιμάμε τις δυσκολίες που έχει σε αυτό το περιβάλλον της μαζικής κατάθλιψης κάθε προσπάθεια αυτοοργάνωσης και δράσης των πολιτών, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Είτε η ανάγκη του ελληνικού λαού να επιβιώσει θα τον σπρώξει ξανά στο δρόμο της συλλογικής οργάνωσης και δράσης, με σοβαρότητα όμως, συμμετοχή, διαφάνεια, δημοκρατικό έλεγχο, όχι αναθέσεις σε δήθεν χαρισματικούς ηγέτες που συνήθως αποδεικνύονται απατεώνες, είτε αυτός ο λαός θα φύγει σιγά σιγά και όχι ανώδυνα από το προσκήνιο της ιστορίας.
…Εκτός από πρωτοβουλίες πολιτών, καταναλωτικούς συνεταιρισμούς θα μπορούσαν να φτιάξουν επίσης κατηγορίες εργαζομένων, συνταξιούχων, επαγγελματιών και συνδικάτων. Σε τι χρησιμεύει σήμερα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ; Γιατί δεν οργανώνουν συνεταιρισμούς; Θα μπορούσαν όλες αυτές οι πρωτοβουλίες να διασυνδεθούν και οριζόντια δημιουργώντας ένα δίκτυο. Οι συνεταιρισμοί θα μπορούσαν να ξεκινήσουν με αξιοποίηση των ψηφιακών δυνατοτήτων οργανώνοντας την αγορά και διανομή σε μαζική κλίμακα κάποιων προϊόντων, που θα έχουν προαναγγελθεί ηλεκτρονικά από τα μέλη τους, σε κατάλληλα sites τους.
Έτσι σιγά σιγά θα δημιουργούνταν αντίβαρα και στην ολιγοπωλιακή δύναμη των σουπερ μάρκετ και θα υπήρχε και κάποια πίεση στις δικές τους τιμές […]
