Ο καβγάς Καμμένου-Κοτζιά,
που κατέληξε στην παραίτηση του δεύτερου
από την κυβέρνηση, έφερε στο φως και την
ιστορία των μυστικών κονδυλίων. Υπουργός
Άμυνας και (τέως) υπουργός Εξωτερικών
αλληλοκατηγορήθηκαν σε σχέση με τα
μυστικά κονδύλια των υπουργείων τους,
αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο δεύτερος
διέθετε χρήμα σε πρόσωπα και φορείς που
προωθούσαν τη Συμφωνία των Πρεσπών για
το Μακεδονικό και ο πρώτος σε πρόσωπα
και φορείς που την πολεμούσαν! Τίποτα
από αυτά δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση.
Είναι μια πάγια πρακτική όλων των αστικών
κρατών του κόσμου, γι’ αυτό και η ιστορία
θα κουκουλωθεί. Όσο για τον «κοινοβουλευτικό
έλεγχο» που υποτίθεται ότι γίνεται σε
αυτά τα κονδύλια, είναι εντελώς της
πλάκας.
Με τα μυστικά κονδύλια
ένα κράτος πληρώνει δημοσιογράφους
αλλά και ανθρώπους σε υπεύθυνες θέσεις,
είτε δικούς του πολίτες είτε, κυρίως,
πολίτες άλλων χωρών, ώστε να στηρίζουν
τα «εθνικά συμφέροντα» του εν λόγω
κράτους στο πεδίο της εξωτερικής
πολιτικής, ασφάλειας κ.λπ. Επίσης,
στρατολογούνται πράκτορες (χαφιέδες)
ειδικών αποστολών. Καθώς όμως με τα
«εθνικά συμφέροντα» το «βαθύ» αστικό
κράτος συνήθως εννοεί συμφέροντα
συγκεκριμένων ομάδων πολιτικών, κρατικών
στελεχών και καπιταλιστών, προκύπτουν
και μπερδέματα… Όλα αυτά θα πάψουν να
γίνονται μόνο όταν πάψει να υπάρχει
καπιταλισμός.
Π.Δ.
