ΝΕΥΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

Του  ΜΙΧΑΕΛ ΣΝΑΪΝΤΕΡ

Στο βιβλίο του αυτό, ο ψυχαναλυτής Μ. Σνάιντερ υποστηρίζει και αποδεικνύει ότι: η βασικότερη αιτία των ψυχικών και σωματικών ασθενειών είναι η καπιταλιστική εμπορευματική κοινωνία και η καπιταλιστική οργάνωση της εργασίας για το κέρδος.

Το βιβλίο αποτελείται από τρία μέρη. Πρώτο: «Με τον Φρόυντ – κατά του χυδαίου μαρξισμού». Δεύτερο: «Με τον Μαρξ – κατά της αστικής ιδεολογίας της ψυχανάλυσης». Και τρίτο: «Αξιοποίηση του κεφαλαίου και ψυχική εξαθλίωση ή Η κοινωνία ως ασθένεια».  Η γενική λογική του βιβλίου εντάσσεται στον διαλεκτικό υλισμό του Μαρξ.

Παρουσιάζουμε αυτό το βιβλίο –που είναι χρησιμότατο στην ταξική πάλη ενός μαρξιστή επαναστάτη- διαμέσου πολύ περιορισμένων αποσπασμάτων : Που τα επιλέξαμε όμως μόνο με πολιτικά ταξικά κριτήρια και την εμπειρία μας από τη ζωή μας μέσα στα εργοστάσια, και καθόλου με ψυχαναλυτικά κριτήρια, διότι τέτοια δεν διαθέτουμε.

Η αδύναμη όμως πλευρά του βιβλίου, είναι πρώτο: Ότι ο συγγραφέας του μέσα στις πολιτικές συνθήκες της Γερμανίας το  1972, δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την σκευωρία-παγίδα του καπιταλισμού-σταλινισμού, που για διαφορετικά συμφέροντα ο καθένας τους, κατέληξαν και προπαγάνδισαν από κοινού το ίδιο τερατώδες ψέμα ότι: ο σταλινισμός ήταν φυσικό προϊόν του μπολσεβικισμού, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ακριβώς το αντίθετό του. Και δεύτερο επίσης είναι: Όταν ο συγγραφέας του προσπαθεί να εξηγήσει ορισμένα πολιτικά ζητήματα με ψυχαναλυτικά μέσα –προφανώς από πολιτική αδυναμία- και οδηγείται σε αποτυχία.

Παρόλα όμως αυτά, αυτές οι αδυναμίες του βιβλίου δεν μειώνουν την αξία του σαν χρήσιμο εργαλείο στην ταξική πάλη.

(Το βιβλίο είναι 373 σελίδων, εκδόσεις ΡΑΠΠΑ).

Να αλλάξουμε τον συσχετισμό δυνάμεων με ενότητα και οργάνωση

Αυξάνονται οι ενδείξεις ότι οι εργαζόμενοι μπορούν τώρα να περάσουν –και θα περάσουν– σε φάση νέων διεκδικήσεων, αντιστρέφοντας το κλίμα υποχώρησης και απογοήτευσης. Αυτό δεν θα γίνει χωρίς ενότητα, τόλμη, υπομονή και επιμονή, δεν θα γίνει χωρίς σκληρή δουλειά, πρώτ’ απ’ όλα για να ξανακάνουμε τα σωματεία μας όργανα πάλης.

Μια σειρά από γεγονότα στην Ευρώπη, μεταξύ άλλων η διαμάχη Ιταλίας-Βρυξελλών και η πολιτική κρίση στη Γερμανία, φέρνουν σε δύσκολη θέση τους υπερασπιστές της «αιώνιας λιτότητας». Οι ευρωπαϊκές εργατικές τάξεις πρέπει τώρα να επέμβουν και να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.

Στην ακί του στοχάστρου ΒΟΛΗ ΚΑΤΑ ΒΟΛΗ

Του Γιάννη Βερούχη (1931-2010)

1) Πώς βλέπουμε τον κόσμο

● Για μας τους Μαρξιστές, οι βασικότεροι γενικοί όροι για την μετάβαση μιας χώρας από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, είναι δύο.

▬ Πρώτον: Είναι το μέγεθος του προλεταριάτου της χώρας και η ταξική του ιστορία και η ταξική του διαπαιδαγώγηση.

▬ Και δεύτερον: Είναι η οικονομική δύναμη της χώρας, η πολιτική και πολιτιστική της στάθμη, και η πολιτική και κοινωνική ιστορία της.

▬ Ο πρώτος όρος, είναι για την κατάληψη της εξουσίας. Δηλαδή να μπορεί αυτό το προλεταριάτο να καταλάβει την εξουσία, και να μπορεί να την κρατήσει.

▬ Και ο δεύτερος όρος, είναι για την εφαρμογή του σοσιαλισμού. Δηλαδή, η οικονομία της χώρας και η πολιτική και κοινωνική της στάθμη, να επιτρέπουν την λειτουργία του Σοσιαλιστικού κοινωνικού συστήματος, και να το οχυρώνουν από τον κίνδυνο του εκφυλισμού του.

▬ Οι χώρες που έχουν αυτούς τους όρους -περισσότερο από όλες τις άλλες- είναι οι ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα οι χώρες της Ευρώπης που συμπεριλαμβάνεται και η Ελλάδα.

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018

Αυξάνονται οι ενδείξεις ότι οι εργαζόμενοι μπορούν τώρα να περάσουν –και θα περάσουν– σε φάση νέων διεκδικήσεων, αντιστρέφοντας το κλίμα υποχώρησης και απογοήτευσης. Αυτό δεν θα γίνει χωρίς ενότητα, τόλμη, υπομονή και επιμονή, δεν θα γίνει χωρίς σκληρή δουλειά, πρώτ’ απ’ όλα για να ξανακάνουμε τα σωματεία μας όργανα πάλης.

Μια σειρά από γεγονότα στην Ευρώπη, μεταξύ άλλων η διαμάχη Ιταλίας-Βρυξελλών και η πολιτική κρίση στη Γερμανία, φέρνουν σε δύσκολη θέση τους υπερασπιστές της «αιώνιας λιτότητας». Οι ευρωπαϊκές εργατικές τάξεις πρέπει τώρα να επέμβουν και να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.

Δείτε την εφημερίδα σε μορφή PDF

Σοσιαλιστική Προοπτική Νοέμβριος 2018

ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2018

1 Οκτωβρίου: Οι συνταξιούχοι προχώρησαν σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε Αθήνα, Λάρισα, Πάτρα, Γιάννενα και Κοζάνη έως τις 4 του μήνα, ενάντια στις νέες περικοπές των συντάξεων. Στις 9/10 έγιναν συγκεντρώσεις σε Βόλο και Θεσσαλονίκη.

● Οι εργαζόμενοι της τηλεπικοινωνιακής εταιρείας «VODAFONE-360 Connect» στην Αθήνα έκαναν 4ωρη στάση εργασίας ενάντια στην επιχειρούμενη επιβολή 9ώρου. Πολλοί δεν υπέγραψαν τη σχετική μετατροπή της σύμβασης εργασίας.

2 Οκτωβρίου: Σε 24ωρη απεργία και συγκέντρωση στο Σύνταγμα προχώρησαν οι 3.500 περίπου εργαζόμενοι του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι». Η κυβέρνηση σχεδιάζει διαγωνισμό για προσλήψεις, αλλά με κριτήρια που δεν καλύπτουν πολλούς απ’ τους συμβασιούχους αυτούς εργαζόμενους, που έχουν έως και 15 χρόνια εργασίας, οι οποίοι θα απολυθούν.

ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΑ

Βέλγιο: Σε δυναμικό πολυήμερο απεργιακό αγώνα κατέβηκαν οι εργαζόμενοι της Aviapartner στο διεθνές αεροδρόμιο των Βρυξελλών, εταιρεία η οποία διαχειρίζεται τις αποσκευές πολλών μεγάλων αεροπορικών εταιρειών. Η απεργία ξεκίνησε στις 25 Οκτωβρίου και διήρκεσε έως τις 31 του μήνα. Ακυρώθηκαν 960 πτήσεις. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και προσλήψεις.

ΗΠΑ: Τριήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις από τις 23 έως τις 25 Οκτωβρίου πραγματοποίησαν 15.000 εργαζόμενοι στα μεγαλύτερα πανεπιστημιακά νοσοκομεία της Καλιφόρνιας, κυρίως βοηθοί και τεχνικοί.

45 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ

Αυτοί που δυσφημούν το Πολυτεχνείο είναι αυτοί που και σήμερα απειλούν

το ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία του λαού

· Στις 17 Νοεμβρίου φέτος συμπληρώνονται 45 χρόνια από την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια εξέγερση που αποτέλεσε την κορύφωση της αντιστασιακής δράσης του ελληνικού λαού ενάντια στη δικτατορία.

·  Η στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε στις 21 Απριλίου 1967 ήταν πρώτα και κύρια μια δικτατορία της ελληνικής αστικής τάξης και ιδίως των εφοπλιστών, καθώς αυτοί ήταν οι πραγματικοί στυλοβάτες της Χούντας. Ο Στρατής Ανδρεάδης, ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, ήταν ο πραγματικός αρχηγός της δικτατορίας, αυτός που καθόριζε την εξωτερική και οικονομική της πολιτική. Γι’ αυτό και μετά την πτώση της Χούντας, οι επιχειρήσεις του αρχηγού της (όπως η Εμπορική Τράπεζα) δημεύτηκαν από το ελληνικό κράτος. Η αλήθεια αυτή για τον ρόλο του εφοπλιστικού κεφαλαίου αποσιωπάται συστηματικά.

Η ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΥΙΟΘΕΣΙΩΝ ΚΑΙ Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώνει σε συνθήκες που εγγυώνται την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του

Είναι αναγκαίο να στηριχθούν και να διευκολυνθούν οι υιοθεσίες, 

με τις κατάλληλες εγγυήσεις ασφαλώς, ώστε αν είναι δυνατόν κανένα

 παιδί να μη μεγαλώνει σε ίδρυμα

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΣΤΑΤ, ο αριθμός των υιοθεσιών στην Ελλάδα, ενώ είχε πέσει σχεδόν στο μισό από το 2012 ως το 2016, το 2017 παρουσίασε μεγάλη αύξηση, σχεδόν εκτινάχτηκε, κατά 77,8%.

Το θέμα της υιοθεσίας είναι μια προβληματική κατάσταση στη χώρα μας. Ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα προσπαθεί να ρυθμίσει θέματα που κανονικά, σε ένα οργανωμένο κράτος, θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα. Έως τώρα δεν υπήρχε επίσημη καταγραφή των παιδιών που είναι προς υιοθεσία και φιλοξενούνται σε ιδρύματα ή δομές. Δεν υπάρχει αρχείο καταγραφής των ενδιαφερομένων να υιοθετήσουν παιδί. Υπάρχει τραγική καθυστέρηση στη διαχείριση των αιτήσεων, εξαιτίας πολλαπλών νομικών και δικαστικών κωλυμάτων. Το κυριότερο είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος τρόπος ή εργαλείο παρακολούθησης της εξέλιξης των παιδιών που δίνονται για υιοθεσία, ενώ παντελής έλλειψη υπάρχει και στον σχεδιασμό δράσης παιδικής προστασίας.

Όχι συρρίκνωση αλλά επέκταση των βαρέων-ανθυγιεινών

Με τα χαμηλά μεροκάματα, τη μείωση των δαπανών 

για ασφάλεια, την εργοδοτική αυθαιρεσία, την εντατικοποίηση,

 οι περισσότερες δουλειές έχουν γίνει… βαριές και ανθυγιεινές

Με νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση ετοιμάζεται να περικόψει το δικαίωμα χιλιάδων εργαζομένων του δημόσιου τομέα στο καθεστώς των Βαρέων Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ). Συγκεκριμένα, θα αποχαρακτηριστούν από ΒΑΕ πολλές κατηγορίες επαγγελμάτων, θα μειωθεί το συνολικό ποσό στα χορηγούμενα επιδόματα, θα αυστηροποιηθεί η είσοδος στα ΒΑΕ, με αλλαγή των κριτηρίων επικινδυνότητας, και στις κατηγορίες που θα αποχαρακτηριστούν θα αυξηθεί, φυσικά, το όριο συνταξιοδότησης κατά 5 χρόνια. Η μηνιαία μείωση μισθού για αυτούς τους εργαζόμενους θα κυμανθεί από 35 έως 150 ευρώ.

Ο ΣΕΒ στην υπηρεσία του παρασιτισμού

Λόγω των φθηνών κινέζικων προϊόντων που φέρνει η 

COSCO έκλεισαν πολλά εργοστάσια στη χώρα μας, 

αλλά ο ΣΕΒ είναι… με την COSCO

Ο ΣΕΒ (τώρα Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών από Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, που ήταν παλιά) έχει πολλαπλασιάσει τις αντεργατικές ανακοινώσεις του τον τελευταίο καιρό. Η τελευταία ήταν που χαρακτήρισε «αυθαίρετη» την υπαγωγή των λιμενεργατών του Σ.ΕΜΠΟ. (ιδιοκτησίας της κινέζικης COSCO) στο καθεστώς των Βαρέων Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων. Ρύθμιση που κατέκτησαν οι εργάτες με τους τελευταίους αγώνες τους.

Πανεπιστημιακό άσυλο και φοιτητικό κίνημα

Η υπεράσπιση του ασύλου, αλλά και γενικώς του 
πανεπιστημιακού χώρου, είναι υπόθεση 
συλλογικών διαδικασιών 

Πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία για το πανεπιστημιακό άσυλο. Το άσυλο αποτελεί ιερό δημοκρατικό δικαίωμα, καθώς σηματοδοτεί την ελεύθερη έκφραση και διακίνηση ιδεών στους χώρους των πανεπιστημίων και την ελευθερία στην ακαδημαϊκή δραστηριότητα και έρευνα. Άλλωστε, δεν νοείται παιδεία χωρίς ελευθερία σκέψης και κριτικής. Το άσυλο πρώτα και κύρια ανήκει στην πανεπιστημιακή κοινότητα (φοιτητές, καθηγητές, εργαζόμενοι κ.λπ.), αλλά και ευρύτερα στο λαϊκό και εργατικό κίνημα, που θα πρέπει να μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα ή να προστατεύεται στους χώρους των ιδρυμάτων. Γι’ αυτό όλοι οι παραπάνω έχουν χρέος να το υπερασπιστούν. Εδώ όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε δυο πράγματα:

Βρίθει σκανδάλων ο ελληνικός καπιταλισμός

Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες-μεταπράτες και Έλληνες 

τραπεζίτες σε κινεζικές μπίζνες: λίγες οι πιθανότητες 

να μην υπάρχει παρανομία και απάτη από πίσω

Την «τιμητική» του έχει ο ελληνικός καπιταλισμός αυτή την περίοδο, αφού δεν προλαβαίνει να συνέλθει από το ένα σκάνδαλο και αμέσως ένα νέο εμφανίζεται. Μετά τη Folli Follie, για την οποία αναφερθήκαμε στο προηγούμενο φύλλο μας, σειρά έχει η υπόθεση Παπαευαγγέλου-Εθνικής Τράπεζας.

Συγκεκριμένα, η οικονομική εισαγγελία διερευνά καταγγελίες της Eurobank για πωλήσεις ακινήτων σε Κινέζους επενδυτές από τον μέχρι πρότινος αντιπρόεδρο της Jumbo Ευάγγελο Παπαευαγγέλου, μέσω όμως παρατυπιών και παραβιάσεων που περιλαμβάνουν «σπάσιμο» των κινεζικών capital controls και ξέπλυμα μαύρου χρήματος!

Προς νέα διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση;

Προειδοποιεί το ΔΝΤ για μια νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική 

κρίση, αλλά για τη δική του συμβολή σε αυτή… δεν λέει κουβέντα

Σε δύο νέες εκθέσεις που δημοσίευσε τον Οκτώβριο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) μιλάει ξεκάθαρα για την αυξημένη πιθανότητα μιας νέας χρηματοπιστωτικής κρίσης, δέκα χρόνια μόλις μετά την τελευταία.

Στις εκθέσεις αυτές τονίζεται ότι οι κυβερνήσεις απέτυχαν να εισαγάγουν, μετά το κραχ του 2008, τις αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις» για την προστασία του χρηματοοικονομικού συστήματος από τις «ασύδοτες επενδυτικές συμπεριφορές», την ίδια στιγμή που τα παγκόσμια επίπεδα χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού) βρίσκονται σήμερα κατά 60% υψηλότερα από τα αντίστοιχα του 2008, στα 182 τρις δολάρια!

MEGA 30 χρόνια διαπλοκής και η κατάρρευση

Το πρώτο ιδιωτικό κανάλι που ιδρύθηκε στη χώρα, το MEGA, σταμάτησε να εκπέμπει. Εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια δεν είχε ζωντανό πρόγραμμα (πρόβαλλε μόνο επαναλήψεις) και δεν πλήρωνε πια τους εργαζόμενους. Μεγαλομέτοχοί του υπήρξαν κατά καιρούς μερικοί από τους ισχυρότερους καπιταλιστές της χώρας (Λαμπράκης-Ψυχάρης, Βαρδινογιάννης, Τεγόπουλος, και τελευταία Μαρινάκης και Σαββίδης).

Ή με τους επενδυτές ή με τον λαό

Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, μέχρι πριν λίγους μήνες επικεφαλής του Eurogroup, και εκ των βασικών αυτουργών των γενοκτονικών μνημονίων που επιβλήθηκαν στη χώρα μας, δήλωσε πρόσφατα: «Ή θα είσαι ελκυστικός στους επενδυτές ή στους ψηφοφόρους». Σε αυτά τα λόγια εκφράζεται όλη η βαθιά αντιδραστική, φασίζουσα νοοτροπία του σημερινού παρηκμασμένου καπιταλισμού και ειδικά της διαβόητης Ευρωπαϊκής «Ένωσης». Εκτός όμως από αντιλαϊκό-αντιδημοκρατικό μένος, η ρήση αυτή εκφράζει και απύθμενη πολιτική ηλιθιότητα. Γιατί πόσο βιώσιμη μπορεί να είναι μια πολιτική η οποία, προκειμένου να καλοπιάσει επίδοξους επενδυτές, συνήθως αρπακτικού τύπου, βεβαιώνει ότι θα τσαλαπατήσει τη λαϊκή βούληση και τις λαϊκές ανάγκες; Πώς μπορείς με τέτοιες απόψεις να πείσεις τους ψηφοφόρους να μην ψηφίζουν «αντι-ευρωπαϊκά» κόμματα; Ποια εμπιστοσύνη των ευρωπαϊκών λαών ελπίζει η Ε.Ε. να ανακτήσει με αυτές τις αντιλήψεις; Και ακόμα και αν σκοπεύουν με κάποιον τρόπο να καταργήσουν τις εκλογές, και να επιβάλουν νεοφιλελεύθερες δικτατορίες τύπου Πινοτσέτ, τα καθεστώτα αυτά κατά κανόνα δεν κρατούν πολύ και ακολουθούνται από ορμητικές εφόδους του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο.

Πάντως, ο Ντάισελμπλουμ έχει δοκιμάσει αυτές τις απόψεις στη χώρα του, την Ολλανδία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το κόμμα του, το Εργατικό (ναι, έτσι λέγεται!), βρέθηκε από τη 2η στην 7η θέση, χάνοντας το 80% της δύναμής του!

Α.Α.

Η δύσοσμη ιστορία των μυστικών κονδυλίων

Ο καβγάς Καμμένου-Κοτζιά, που κατέληξε στην παραίτηση του δεύτερου από την κυβέρνηση, έφερε στο φως και την ιστορία των μυστικών κονδυλίων. Υπουργός Άμυνας και (τέως) υπουργός Εξωτερικών αλληλοκατηγορήθηκαν σε σχέση με τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων τους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο δεύτερος διέθετε χρήμα σε πρόσωπα και φορείς που προωθούσαν τη Συμφωνία των Πρεσπών για το Μακεδονικό και ο πρώτος σε πρόσωπα και φορείς που την πολεμούσαν! Τίποτα από αυτά δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Είναι μια πάγια πρακτική όλων των αστικών κρατών του κόσμου, γι’ αυτό και η ιστορία θα κουκουλωθεί. Όσο για τον «κοινοβουλευτικό έλεγχο» που υποτίθεται ότι γίνεται σε αυτά τα κονδύλια, είναι εντελώς της πλάκας.

Με τα μυστικά κονδύλια ένα κράτος πληρώνει δημοσιογράφους αλλά και ανθρώπους σε υπεύθυνες θέσεις, είτε δικούς του πολίτες είτε, κυρίως, πολίτες άλλων χωρών, ώστε να στηρίζουν τα «εθνικά συμφέροντα» του εν λόγω κράτους στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας κ.λπ. Επίσης, στρατολογούνται πράκτορες (χαφιέδες) ειδικών αποστολών. Καθώς όμως με τα «εθνικά συμφέροντα» το «βαθύ» αστικό κράτος συνήθως εννοεί συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων πολιτικών, κρατικών στελεχών και καπιταλιστών, προκύπτουν και μπερδέματα… Όλα αυτά θα πάψουν να γίνονται μόνο όταν πάψει να υπάρχει καπιταλισμός.

Π.Δ.

Ανταπόκριση από τη Μεσσηνία

Η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει μια ιστορία με υπενοικίαση δημόσιας γης για αγροτική χρήση σε ανθρώπους που είναι αγρότες ή θέλουν να γίνουν. Το μίσθωμα είναι 5 ευρώ το στρέμμα. Το μέτρο δείχνει φιλο-αγροτικό, αλλά τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Η γη αυτή που θα επινοικιαστεί θα είναι καλλιεργήσιμη και αποδοτική; Ένας μέσος όρος στρεμμάτων που μπορούν να βγάλουν εισόδημα για βιοπορισμό είναι γύρω στα 20-30. Αυτό σημαίνει 100-150 ευρώ μηνιαίο ενοίκιο. Με τι μέσα θα την καλλιεργήσει ένας που δεν είναι αγρότης; Αυτά συνεπάγονται δυσβάσταχτα κόστη απ’ την αρχή. Όπως και να έχει, η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει το ζήτημα. Το μέτρο πιο πολύ για εισπρακτικό μας φαίνεται. Αυτό που πρέπει να γίνει αρχικά είναι να ανασυγκροτηθεί η υπάρχουσα παραγωγή. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με κεντρικό σχεδιασμό, νέου τύπου συνεταιρισμούς, με εισαγωγή νέων τεχνικών και επιστημονικών μεθόδων, που θα βοηθήσουν πραγματικά τον αγρότη να βελτιώσει την παραγωγή του και τη θέση του.

Σ.Κ.

Προς μερική ιδιωτικοποίηση τα αστικά λεωφορεία

Η κρατικοποίηση του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ), για την οποία τόσο υπερηφανευόταν η κυβέρνηση, μπορεί να αποδειχθεί τελικά προοίμιο μιας έμμεσης ιδιωτικοποίησης ενός κομματιού των αστικών συγκοινωνιών, αφού πολλά δρομολόγια στα όρια του αστικού ιστού της πόλης δίνονται στο –ιδιωτικό– ΚΤΕΛ ή στους δήμους. Το ίδιο σχέδιο υπάρχει και για την Αττική, για τα δρομολόγια στα όρια των δήμων του λεκανοπεδίου με την περιφέρεια.

Είναι αλήθεια ότι η επέκταση του μετρό στην Αθήνα και η αναμενόμενη έναρξη λειτουργίας του στη Θεσσαλονίκη μειώνουν το βάρος των λεωφορείων και τρόλλεϋ στην πόλη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτά πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήτανε εξαιρετικά επικίνδυνη, όχι μόνο για αυτά τα μέσα και τους εργαζόμενούς τους, αλλά και για τα μέσα της σταθερής τροχιάς, (τραμ, μετρό, Προαστιακός) στα οποία περνάει πλέον το κύριο βάρος των αστικών συγκοινωνιών. Η κυβέρνηση πρέπει, και κάτω απ’ την αντίδραση των ίδιων των εργαζομένων, να πάρει άμεσα πίσω οποιαδήποτε τέτοια σχέδια.

Σ.Κ.

Τηλεπικοινωνίες Οι αυθαιρεσίες των ιδιωτικών εταιρειών

Με τους σημερινούς ρυθμούς ζωής είμαστε όλοι με ένα τηλέφωνο
στο χέρι, και από πάνω έχουμε και την ταλαιπωρία και
τις αυθαιρεσίες από τις τηλεφωνικές εταιρείες

Η κυβέρνηση, μέσω των ρυθμίσεων του λεγόμενου Κανονισμού Γενικών Αδειών της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), επιχειρεί να βάλει όρια στην αυθαιρεσία των εταιρειών τηλεπικοινωνίας, ιδίως σε σχέση με τους συμβατικούς όρους. Δεν είναι σίγουρο ότι αυτά τα μέτρα θα φέρουν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα στο «πάρτι» αυθαιρεσιών των εταιρειών.

O καλπασμός της τεχνολογίας τις τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποιήθηκε σαν βασικό επιχείρημα για την «απελευθέρωση»-ιδιωτικοποίηση των τηλεπικοινωνιών, που όμως οδήγησε στη δημιουργία ενός καρτέλ, με τρεις μόλις

Ακροδεξιός νεοφιλελευθερισμός στη Βραζιλία

«Ποτέ πια δικτατορία», λέει το πανό, σε μια από τις
πολλές κινητοποιήσεις ενάντια στον Μπολσονάρο

Η Βραζιλία είναι η μεγαλύτερη, πολυπληθέστερη και με τους περισσότερους φυσικούς πόρους χώρα της Λατινικής Αμερικής. Οι πολιτικές εξελίξεις εκεί ασκούν μια επίδραση που δεν περιορίζεται μόνο στην αμερικανική ήπειρο.

Σε αυτή τη χώρα, λοιπόν, στις πρόσφατες εκλογές, εξελέγη πρόεδρος ένας ακροδεξιός νεοφιλελεύθερος, ο Ζαΐρ Μπολσονάρο. Δεν κρύβει τη συμπάθειά του για τη χούντα που κυβέρνησε τη χώρα μεταξύ 1964 και 1985, από την οποία άλλωστε προέρχεται ο αντιπρόεδρός του. Το πρόγραμμά του στηρίζεται σε δύο άξονες: «νόμος και τάξη», δηλαδή, ένταση της κρατικής καταστολής από τη μια, και σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές από την άλλη. Ο Μπολσονάρο θεωρεί