 |
Προειδοποιεί το ΔΝΤ για
μια νέα παγκόσμια χρηματοπιστωτική
κρίση, αλλά για τη δική του συμβολή σε αυτή…
δεν λέει κουβέντα
|
Σε δύο νέες
εκθέσεις που δημοσίευσε τον Οκτώβριο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) μιλάει
ξεκάθαρα για την αυξημένη πιθανότητα μιας νέας χρηματοπιστωτικής κρίσης, δέκα
χρόνια μόλις μετά την τελευταία.
Στις εκθέσεις
αυτές τονίζεται ότι οι κυβερνήσεις απέτυχαν
να εισαγάγουν, μετά το κραχ του 2008, τις
αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις» για την προστασία του χρηματοοικονομικού συστήματος
από τις «ασύδοτες επενδυτικές συμπεριφορές», την ίδια στιγμή που τα παγκόσμια
επίπεδα χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού) βρίσκονται σήμερα κατά 60% υψηλότερα από τα αντίστοιχα του 2008,
στα 182 τρις δολάρια!
Ακόμη, η μεγάλη
άνοδος του δανεισμού από τις σκιώδεις τράπεζες της Κίνας και η αποτυχία
επιβολής ενός αυστηρού κανονιστικού πλαισίου σε ασφαλιστικές και επενδυτικές
εταιρείες, που διαχειρίζονται κεφάλαια αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων,
αποτελούν σοβαρές αιτίες ανησυχίας. Ο μεγάλος δανεισμός επιχειρήσεων και
κυβερνήσεων τα τελευταία 10 χρόνια, λόγω των χαμηλών επιτοκίων, δεν οδήγησε σε υψηλότερα επίπεδα δαπανών
για έρευνα και επενδύσεις σε υποδομές, με
αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων όλων των οικονομιών του
πλανήτη! Βέβαια, θα λέγαμε εμείς, από τη στιγμή που οι καπιταλιστές
τάσσονται υπέρ μιας οικονομίας ακόμα πιο ανοιχτού και «ελεύθερου» ανταγωνισμού,
είναι αναμενόμενο ότι τα κεφάλαια θα πάνε
εκεί που υπάρχει το υψηλότερο ποσοστό κέρδους, κι αυτό βέβαια είναι οι
παρασιτικοί κλάδοι, και όχι η έρευνα και η παραγωγική δραστηριότητα.
Το ΔΝΤ
σημειώνει επιπλέον ότι μία από τις μόνιμες επιπτώσεις της κρίσης του 2008 ήταν
και η αύξηση της ανισότητας, η οποία επιδρά αρνητικά σε επενδύσεις και
παραγωγικότητα, αφού τα πιο πλούσια στρώματα της κοινωνίας επιλέγουν να
αποταμιεύουν παρά να επανεπενδύουν σε παραγωγικά τμήματα της οικονομίας! Πολύ σωστό, αλλά ποιοι το λένε αυτό; Αυτοί
που σε όποια χώρα πηγαίνουν επιδίδονται σε ισοπέδωση μισθών, συντάξεων και κοινωνικών
δαπανών.
Τελικά, ο καπιταλισμός είναι σε τέτοια
παρακμή που οι κρίσεις του θα είναι οξύτερες, πιο συχνά επαναλαμβανόμενες και
οι ανακάμψεις του θα είναι χωρίς δυναμική, όπως το βιώνουμε άλλωστε τώρα. Γι’
αυτό και η συνειδητοποιημένη εργατική τάξη δεν έχει άλλη επιλογή από το να
εντείνει την πολύπλευρη προετοιμασία για την ανατροπή αυτού του χρεοκοπημένου
συστήματος!
Γιάννης Τριανταφύλλου
