Τι συμβαίνει στις συγκοινωνίες σταθερής τροχιάς

Το τραγικό ατύχημα στον ΗΣΑΠ είναι αποτέλεσμα
της χρόνιας και σκόπιμης εγκατάλειψης του
συγκεκριμένου μέσου

Το εργατικό ατύχημα στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο της Αθήνας (ΗΣΑΠ), που στοίχισε τη ζωή ενός εργάτη και τον τραυματισμό άλλων τεσσάρων, ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής υποβάθμισης και έμμεσης ιδιωτικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών σταθερής τροχιάς (ΗΣΑΠ, ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ), που εφαρμόζεται από τη σημερινή κυβέρνηση, ιδίως δε στην περίπτωση του ΗΣΑΠ. Το μηχάνημα λείανσης γραμμών, στο οποίο έγινε το δυστύχημα, είχε εκτροχιαστεί και τον Αύγουστο, χωρίς συνέπειες τότε.

Η συντήρηση των γραμμών του ηλεκτρικού έχει δοθεί σε ιδιωτική εταιρεία με μικρότερη δαπάνη απ’ την προβλεπόμενη, 4,36 εκατομμύρια ευρώ από 5,16. Η ίδια τακτική, η εργολαβοποίηση, ακολουθείται σε όλο τον τομέα του ελέγχου και της συντήρησης των γραμμών.Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ΤΡΑΜ το ιδιωτικό σύστημα ασφαλείας «ΝΕΑ ΤΗΛΕΜΑΤΙΚΗ», που λειτουργεί εδώ και 2,5 χρόνια, παρουσιάζει αρρυθμίες. Δεν στέλνει πάντα ζήτηση προτεραιότητας στους φωτεινούς σηματοδότες, δίνει εφαλμένες κατευθύνσεις στους μηχανισμούς αλλαγών στον τροχιόδρομο, ενώ το Κέντρο Ελέγχου Λειτουργίας πολλές φορές μένει «τυφλό». Το ΤΡΑΜ εμπλέκεται άμεσα στην οδική κίνηση και ο κίνδυνος ατυχήματος είναι ακόμα μεγαλύτερος απ’ ό,τι στον ΗΣΑΠ και το ΜΕΤΡΟ.

Οι εργαζόμενοι στα μέσα σταθερής τροχιάς λένε ότι μόνο με την πρόσληψη μόνιμου και καλά εκπαιδευμένου εργατοτεχνικού προσωπικού, με κεντρική οργάνωση ελέγχου και συντήρησης των γραμμών και με αύξηση των δαπανών για όλα αυτά υπάρχει ασφάλεια για επιβάτες, οδηγούς-εργαζόμενους και οχήματα. Η πολιτική που ακολουθεί βέβαια η κυβέρνηση είναι η αντίθετη: μείωση της χρηματοδότησης και του προσωπικού, ανάθεση εργασιών σε εργολάβους, λειτουργική υποβάθμιση των συγκοινωνιών.

Τα μέσα σταθερής τροχιάς είναι ένα γρήγορο και ασφαλές δίκτυο αστικών συγκοινωνιών. Μόνο που χρειάζονται και την ανάλογη στήριξη. Το ΤΡΑΜ και το ΜΕΤΡΟ είναι σύγχρονα, έχουν όλες τις προϋποθέσεις να λειτουργούν άψογα, αλλά οι «αρρυθμίες» τους οφείλονται αποκλειστικά στην έλλειψη στήριξής τους από το κράτος. Το ότι εμφανίζονται και σε αυτά τα μέσα περιστατικά βανδαλισμού και καταστροφών είναι υποπροϊόν αυτής της πολιτικής. Ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος είναι από χρόνια εγκαταλελειμμένος, με προφανή στόχο να τεθεί κάποια στιγμή θέμα ιδιωτικοποίησης. 

Η υπεράσπιση και βελτίωση των δημόσιων συγκοινωνιών είναι καθήκον όχι μόνο των εργαζομένων τους αλλά όλου του εργαζόμενου λαού, που τις έχει ανάγκη. Να παλέψουμε για αυτό κόντρα στην πολιτική της υποβάθμισης και της έμμεσης ιδιωτικοποίησής τους. 

 

Σ. Κρόκος