Η απάτη του «πράσινου τέλους»

Βρέθηκε ο υπεύθυνος για την καταστροφή του
περιβάλλοντος: το πλαστικό ποτήρι!

Διαβάσαμε εν είδει αστείου «Καλή χρονιά! Ξεκίνησε η σωτηρία του πλανήτη», για το «πράσινο τέλος» που μπήκε από 1ης Ιανουαρίου στα πλαστικά ποτήρια και καπάκια του καφέ. 

Το πλαστικό ήρθε στη ζωή μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Την έκανε καλύτερη σε πολλά επίπεδα, όπως στην υγιεινή και την ασφάλεια των τροφίμων. Φυσικά σήμερα όλοι γνωρίζουν τις βλαβερές συνέπειες από την υπερσυσσώρευση πλαστικού και πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της ρύπανσης που προκαλεί χωρίς να χάσουμε τα οφέλη που μας προσφέρει.

Στο πλαίσιο της μείωσης του πλαστικού μιας χρήσης στη χώρα μας, ξεκίνησε με νόμο το «πράσινο τέλος» στις σακούλες του σούπερ μάρκετ, με στόχο να αλλάξει η συμπεριφορά του καταναλωτή. Στη συνέχεια, από τον Ιούλιο του 2021, βάσει νέου νόμου, μπήκαν σε αυτή την κατηγορία οι μπατονέτες, τα καλαμάκια, οι αναδευτήρες και τα ποτήρια από φελιζόλ. Ενώ από τον Ιανουάριο του 2022, για take-away ή ντελίβερι, θα πρέπει να καταβάλλει κανείς επιπλέον 10 λεπτά για το πλαστικό ποτήρι και το πλαστικό καπάκι στον καφέ, και αντίστοιχα για τα πλαστικά δοχεία φαγητών.

Πιστεύουν πραγματικά ότι οι πολίτες θα γυρίσουν σε συνήθειες προηγούμενων δεκαετιών και θα φέρνουν δικό τους σκεύος από το σπίτι; Και ειδικά όταν τόσα χρόνια μας βομβαρδίζουν καθημερινά με τόνους πλαστικών από άχρηστες τις περισσότερες φορές συσκευασίες σε οποιοδήποτε προϊόν μεταφέρεται ή αγοράζεται; Και ενώ θα μπορούσαν αυτό το «πράσινο τέλος» («πράσινο ξέπλυμα» ουσιαστικά) να το μετακυλίσουν στους κατασκευαστές αυτών των υλικών, έχουν συσχετίσει την «ευαισθητοποίηση» του καταναλωτή με την οικονομική του επιβάρυνση, με το χαράτσωμα. Μας γεμίζουν ενοχές για τα πλαστικά καλαμάκια, τα πλαστικά μπουκάλια κ.ά., που είναι σταγόνα στον ωκεανό της παγκόσμιας μόλυνσης που επιφέρουν οι μεγαλοκαπιταλιστές στο περιβάλλον. Από κοντά βέβαια και όλες οι ΜΚΟ που ασχολούνται με το θέμα αυτό, στο παραμύθι της «ευαισθητοποίησης». Και αν δεν πειστούν οι πολίτες, θα πληρώνουν.

Όπως και με άλλα περιβαλλοντικά ζητήματα, αντί να βλέπουν τη μεγάλη εικόνα για να πετύχουν την πραγματική μείωση των πλαστικών απορριμμάτων που καταλήγουν στους ωκεανούς, επικεντρώνονται σε προσχηματικές αλλαγές για εισπρακτικούς λόγους. Όμως ακόμα και αν όλος ο πλανήτης απαγόρευε το πλαστικό μιας χρήσης, δεν θα άλλαζε κάτι σημαντικό, αφού αυτό αποτελεί πολύ μικρό ποσοστό της ρύπανσης των ωκεανών, π.χ. το 1%, ενώ πάνω από το 70% των πλαστικών που επιπλέουν στους ωκεανούς προέρχεται από την αλιεία.

 

Ματίνα Χελιδώνη