Η παγκόσμια εργατική μας τάξη σπάει την «καραντίνα», με σημαντικούς αγώνες σε μια σειρά χώρες
Στιγμιότυπο από την απεργία των εργατών της John Deere στις ΗΠΑ.
Ύστερα από τον φόβο και την ατομικοποίηση που κυριαρχούν στα
λοκντάουν, η παγκόσμια εργατική τάξη ξαναβγαίνει στους δρόμους
του αγώνα
Με αφορμή την υγειονομική κρίση, οι αστικές τάξεις σε όλο τον κόσμο χτύπησαν τα εργασιακά δικαιώματα, προχώρησαν σε απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατάργηση σταθερών ωραρίων κ.ά. Επέβαλαν λοκντάουν, απαγόρευση συγκεντρώσεων και γενικά συναθροίσεων, καθιστώντας απαγορευτικό τον συνδικαλισμό. Οι διεκδικήσεις σταμάτησαν.
Σημαντικό ρόλο στην προσωρινή εργασιακή «ειρήνη» διαδραμάτισαν ο φόβος, η διαδικτυακή εργασία στο σπίτι, το μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων λόγω λοκντάουν και πτωχεύσεων και η επιδοματική πολιτική που ακολούθησαν τα περισσότερα κράτη της Δύσης. Αυτά έγιναν αιτία να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός και να απομονωθούν οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Επιστρέφοντας οι εργαζόμενοι, μετά από έναν χρόνο, σε περίπου φυσιολογικούς ρυθμούς, ήρθαν αντιμέτωποι με όλο αυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα απαιτήσεων της εργοδοσίας για περισσότερες ώρες εργασίας χωρίς επιπλέον αμοιβή, με μειώσεις μισθών, κακές συνθήκες εργασίας, ακρίβεια στην αγορά, αλλά ταυτόχρονα και με μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, υλικών και μέσων παραγωγής και μεταφοράς. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η εργασιακή «ειρήνη» δεν θα μπορούσε να κρατήσει παραπάνω.
Από την άνοιξη του 2021 ξεκίνησαν και οι διεκδικήσεις, σε όλο τον κόσμο, για καλύτερες συνθήκες εργασίας, αυξήσεις, προσλήψεις προσωπικού, αλλά και ενάντια στα υγειονομικά πάσα και την καταπάτηση βασικών δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό το εργατικό ξύπνημα, προς τα τέλη αυτής της χρονιάς, έχει θεριέψει, αποδίδοντας και νικηφόρους αγώνες.
Τεράστιο κύμα απεργιών κατακλύζει τις ΗΠΑ. Απήργησαν ή απεργούν ακόμη: οι εργάτες στη μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής γεωργικών μηχανημάτων John Deere· οι εργάτες στα εργοστάσια της Kellog’s, όπου μετά από απεργία διαρκείας, ικανοποιήθηκαν όλα τα αιτήματά τους· νοσοκόμες στην Καλιφόρνια και το Όρεγκον· 2.000 νοσηλευτές στο Μπάφαλο· 6.000 καθηγητές στην Καλιφόρνια· μεταλλωρύχοι στο Τέξας, που συνεχίζουν την απεργία τους από τον περασμένο Μάιο· οι ανθρακωρύχοι στην Αλαμπάμα· 6.300 οδηγοί σχολικών λεωφορείων· οι ερευνητές και οι λέκτορες στα πανεπιστήμια Harvard, Columbia, Manitoba, Chicago, Illinoisκ.ά.· 8.000 εργαζόμενοι στα Starbucks· οι οδηγοί νταλίκας και φορτηγών σε όλες τις ΗΠΑ. Και πολλές ακόμη απεργίες, που το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι οι αποφάσεις παίρνονται με πάνω από 90% των μελών και, κυρίως, ότι αψηφούν τις ξεπουλημένες γραφειοκρατικές ηγεσίες, που προσπαθούν να σπάσουν τις απεργίες, με εργοδοτικές υποσχέσεις.
Στην Ευρώπη, τα πράγματα είναι παρόμοια. Στην Γαλλία απήργησαν στους εθνικούς σιδηροδρόμους και στην ασφάλεια αεροδρομίων, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας και ενάντια στο πάγωμα μισθών για 7η συνεχή χρονιά. Τον Οκτώβριο κατέβηκαν σε απεργία οι οδηγοί λεωφορείων και οι απορριμματοσυλλέκτες στην περιοχή Aix-Marseille. Επίσης στη Γαλλία διαδηλώνουν κάθε Σάββατο ενάντια στο υγειονομικό πάσο.
Στην Ιταλία έχουμε γενικές απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στην πολιτική Ντράγκι και στο υγειονομικό πάσο. Αποκορύφωμα, η μεγάλη απεργία των λιμενεργατών στην Τεργέστη, η οποία έτυχε μεγάλης συμπαράστασης σε όλη την Ιταλία.
Στην Ισπανία απήργησαν οι μεταλλεργάτες του Καδίθ. Αντιμετωπίστηκαν με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες, ενώ σε συμπαράσταση απήργησαν και διαδήλωσαν εργαζόμενοι σε όλες τις πόλεις της Ισπανίας.
Οι εργαζόμενοι στην Amazon προχώρησαν σε απεργία σε όλη την Ευρώπη. Οι απεργίες αυτές είναι μέρος μιας παγκόσμιας κινητοποίησης, που πέρα από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, απλώνεται επίσης σε Καναδά, Βραζιλία, Μεγάλη Βρετανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Πορτογαλία, Δανία, Ρουμανία, αλλά και Ιράν, Λίβανο, Νιγηρία και αλλού.
Στην Ελλάδα είχαμε τη νικηφόρο απεργία των διανομέων της efood και την απεργία των φορτοεκφορτωτών της Cosco, όπου ικανοποιήθηκαν τα περισσότερα αιτήματά τους. Επίσης, νωρίτερα απήργησαν ο χώρος της εστίασης, οι λιμενεργάτες και η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία.
Στη συντριπτική πλειοψηφία όλων των απεργιών, εμπόδιο είναι οι ξεπουλημένες ηγεσίες των συνδικάτων. Και στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη, οι αγώνες που νίκησαν νίκησαν γιατί οι εργαζόμενοι παρέκαμψαν αυτές τις ηγεσίες.
Χρήστος Χατζής
