Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

8 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Οι απεργίες των εργατριών υφαντουργίας
στην Αμερική ήταν ο πρώτος κρίκος σε μια μεγάλη αλυσίδα
ηρωικών γυναικείων αγώνων μέσα στο εργατικό κίνημα
Με την ευκαιρία της Ημέρας της Γυναίκας που γιορτάζεται στις 8 Μαρτίου, οφείλουμε να θυμηθούμε την ιστορία που οδήγησε στην καθιέρωση της. Στις 8 Μαρτίου του 1857, οι εργάτριες υφαντουργίας και ιματισμού της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία για να διεκδικήσουν, ανάμεσα σε άλλα, μείωση των ωρών εργασίας σε 10 (εργάζονταν 16 ώρες), καθώς και καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσους μισθούς για άντρες και γυναίκες. Οι εργοστασιάρχες απαντούν με ομαδικές απολύσεις και τρομοκρατία από τους μπράβους τους κατά των γυναικών που πρωτοστάτησαν. Παρ’ όλη την τρομοκρατία,
όμως, και την αστυνομική βία, οι διαδηλώσεις έμειναν στην ιστορία για τη μαχητικότητα και τη μαζική συμμετοχή σε αυτές. Παρά την αιματηρή εξέλιξη του αγώνα τους, οι εργάτριες δεν το βάζουν κάτω και δύο χρόνια αργότερα ιδρύεται το σωματείο τους, που πρωτοστατεί στους εργατικούς αγώνες.
Το 1910, η Γερμανίδα επαναστάτρια Κλάρα Τσέτκιν προτείνει στη Β΄ Διεθνή Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη την καθιέρωση της 8ης Μαρτίου ως Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, προς τιμήν των πρωτοπόρων αυτών εργατριών της Νέας Υόρκης, με δύο βασικά συνθήματα, την πάλη για τα γυναικεία δικαιώματα και για την ειρήνη.
Στη Ρωσία, η καθιέρωση της Ημέρας της Γυναίκας συμπίπτει με τον ηρωικό ξεσηκωμό των εργαζόμενων γυναικών στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας τον Φλεβάρη του 1917, απ’ όπου ξεκίνησε ουσιαστικά η Ρωσική Επανάσταση.
Όσο κι αν η Ημέρα της Γυναίκας «διαφημίζεται» σαν μέρα για σοκολατάκια και γυναικείες εξόδους, δεν ξεχνάμε αυτές τις πρώτες αγωνίστριες που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι και μαζί μ’ εκείνες όλες τις μαχόμενες γυναίκες ανά τον κόσμο: τις δικές μας δολοφονημένες καπνεργάτριες στις απεργίες του 1924 και του 1926, τις αντάρτισσες της Κατοχής, φυσικά τη γυναίκα-σύμβολο των εργατικών αγώνων της Αμερικής, τη Μάνα Τζόουνς, τις Κούρδισσες αντάρτισσες που πολεμούν στη Μέση Ανατολή τον σκοταδισμό, αλλά και κάθε αγωνιζόμενη εργάτρια, κάθε αγωνιζόμενη γυναίκα.


Στέλλα Χατζημιχελάκη